el-Akîdetü’t-Tahâviyye Şerh Literatürünün Ortaya Çıkışı

ISSN: 2651-4559
Yayın Aralığı: Yılda 2 Sayı
Başlangıç: 2014
Yayıncı: Karanez Teknik Üniversitesi İlahiyat Fakültesi

Hanefî-Maturidî çevrelerin V/XI. yy’dan itibaren Eşarîlerle girmiş oldukları tekvîn sıfatıtartışması, el-Akîdetü’t-Tahaviyye metninin gündeme gelişinin asıl bağlamını oluşturmaktadır.Bu tartışmada Eşarîler, Hanefî çevrelerin savunduğu ezelî bir tekvin sıfatı görüşünün,Ebû Hanîfe ve selefe dayanmadığını öne sürerek bu Hanefîleri bidatle suçlamaktaydılar.Ebu’l-Muîn en-Nesefî bu suçlamaya Tabsıratu’l-Edille eserinde cevap vermiş veel-Akîdetü’t-Tahâviyye bağlamında, söz konusu görüşün Ebû Hanîfe’ye dayandığını ispatlamayaçalışmıştır. Nesefî’nin eserindeki bu atıf, el-Akîde etrafında buna ilişkin bir tartışmanınve kapsamlı bir şerh literatürünün ortaya çıkmasına yol açmıştır.

Anahtar Kelimeler:

Ebû Cafer et-Tahâvî, el-Akîdetü’t-Tahâviyye, Maturidilik, Ebu’l-Muîn en-Nesefi, Şerh

PDF

___

Aliyyü’l-Kârî, Ebu’l-Hasan Ali b. Sultân, İmam Azam Fıkh-ı Ekber Aliyyü’l-Kari Şerhi, çev. Yunus Vehbi Yavuz, (İstanbul: Çağrı Yayınları, 1979).
Beyâzîzâde, Kemâlüddin Ahmed el-Hanefî, İşârâtu’l-Merâm min İbârâti’l-İmam, tah. Yusuf Abdürrezzak eş-Şafiî, (Karachi: Zam Zam Publishers, 1425/2004).
Eyub Ali, K. M., “Tahâviyye”, İslam Düşüncesi Tarihi, ed. M. M. Şerif, İstanbul: İnsan Yay, 1990), I, 279-293.
Hatîb el-Bağdâdî, Ebû Bekr Ahmed b. Ali, Târîhu Medîneti’s-Selâm (Târîhu Bağdâd), tah. Beşşâr Avvâd Ma‘rûf, (Beyrut: Dâru’l-Ğarbi’l-İslamî, 1422/2002).