Meranın Otlatma Kapasitesi ve Botanik Kompozisyonuna Bazı Islah Yöntemlerinin Etkisi

Bitki örtüsü aşırı yıpranmış Düzce Esenli merasında, kontrol (A), gübreleme (B) ve sürülerek ekim + gübreleme (C) yöntemlerinin meranın botanik kompozisyonuna ve otlatma kapasitesine etkisi araştırılmıştır. Buğdaygil, baklagil ve diğer familyalara ait bitkilerin genel ortalama olarak botanik kompozisyona katılma oranları sırasıyla %81.9, %8.95 ve %16,71 olup, C uygulaması ile baklagillerin botanik kompozisyona katılma oranı ortalama %23,15'ye yükselmiştir. Uzun yıllar ortalamasından farklı olarak, 2006 yılında bitkilerin aktif büyüme dönemi boyunca devam eden yağış yetersizliğinin; verim değerlerinin düşük düzeyde kalmasına neden olduğu görülmüştür. Araştırma sonuçlarına göre meranın botanik kompozisyonuna baklagillerin katılma oranında ve otlatma kapasitesinde yüksek değerlerin elde edilmesi nedenleriyle, sürülerek ekim + gübreleme uygulamasının en uygun iyi ıslah yöntemi olabileceği düşünülmektedir.

The Effects of Some Rehabilitation Methods on the Range's Grazing Capacity and The Botanical Composition

At Düzce Esenli rangeland which worn excessively vegetation, the effects of control (A), fertilization (B) and seeding + fertilization (C) methods on the range's grazing capacity and the botanical composition was investigated. Also, the average participation of the plants belonging to the families of wheat and legume and other families in botanical composition was 81.9%, 8.95% and 9.11% respectively. The participation rate of legumes in the botanical composition rose to 23.15% by means of the application of cultivation - seeding + fertilization. It should be noted that the dry weather condition, a considerable low moisture level in terms of long time annual average for the region, which lasted during the plants' active growth period in 2006, caused the production values to remain at a low level. As a result, the study showed that the application in which cultivation-seeding + fertilization is the most efficient rehabilitation method, considering the high rates grazing

___

  • Altın M, Gökkuş A, Koç A (2005). Çayır Mera Islahı, Tarım ve Köy İşleri Bakanlığı Tarımsal Üretim ve Geliştirme Genel Müdürlüğü, Ankara.
  • Anonim (1998). 4342 Sayılı Mera Kanunu, Tarım ve Köy İşleri Bakanlığı Tarımsal Üretim ve Geliştirme Genel Müdürlüğü, Ankara.
  • Ayan İ (1997). Samsun yöresi engebeli meralarında değişik ıslah yöntemlerinin etkileri üzerinde bir araştırma. Doktora tezi, Ondokuz Mayıs Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Samsun. Bakır Ö (1999). Çayır-Mera Amenajmanı ve Islahı, Tarım ve Köy İşleri Bakanlığı Tarımsal Üretim ve Geliştirme Genel Müdürlüğü, Ankara.
  • Büyükburç U (1980). Ankara İli Yavrucak Köyü meralarının gübreleme ve dinlendirme yolu ile ıslahı olanakları üzerinde bir araştırma. Doçentlik tezi, Çayır-Mera ve Zootekni Araş. Enst., Ankara.
  • Erden İ, Acar Z, Manga İ, Aydın İ, Özyazıcı M A (1994). Samsun koşullarında gübrelemenin doğal meranın ot verimi, kalitesi ve botanik kompozisyonuna etkileri üzerine bir araştırma, Tarla Bitkileri Kongresi, İzmir.
  • Gökkuş A (1990). Gübreleme, sulama ve otlatma uygulamalarının Erzurum ovasındaki çayırların kimyasal ve botanik kompozisyonlarına etkileri. Atatürk Üniv. Ziraat Fak. Derg., 21 (2): 7-24.
  • Gökkuş A, Koç A (2001). Mera ve Çayır Yönetimi, Atatürk Üniversitesi Ziraat Fakültesi Yayınları No: 228, Erzurum. Hatipoğlu R, Avcı M, Çınar S, Kökten K, Atış İ (2005).
  • Hanyeri Köyü (Tufanbeyli-Adana) merasının nemli kesiminde farklı azot ve fosfor dozlarının botanik kompozisyon, ot verimi ve ot kalitesine etkileri üzerinde bir araştırma, Türkiye 6. Tarla Bitkileri Kongresi, Antalya.
  • Koç A, Güven M, Çomaklı B, Menteşe Ö, Bakoğlu A (2003). Azot ve fosforla gübrelemenin Doğu Anadolu yüksek rakımlı meraların ot verimi ve botanik kompozisyonuna etkileri, Türkiye 5. Tarla Bitkileri Kongresi, Diyarbakır.
  • Özcan M (2003) Düzce ovası çayır ve meralarının tespiti ve sorunları, Yüksek Lisans Tezi, A.İ.B.Ü. Fen Bilimleri Enstitüsü, Düzce/Bolu.
  • Tekeli A S, Baytekin H, Şılbır Y, Kendir H, Deveci M, Tan A, Ateş E (2005). Meraların Korunma ve Kullanımı. Türkiye Ziraat Mühendisliği, VI. Teknik Tarım Kongresi, 3-7 Ocak., 2005, Ankara, s 179-190.
  • Tosun F, Altın M (1986). Çayır – Mera Yayla Kültürü ve Bunlardan Faydalanma Yöntemleri, Ondokuzmayıs Üniv. Yay. No: 5, Samsun.
  • Yavuz T (1999). Tokat İli Taşlıçiftlik Köyü doğal merasının gübreleme ve dinlendirme yöntemi ile ıslah olanakları üzerine bir araştırma. Yüksek lisans tezi, Gaziosmanpaşa Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Tokat.
  • Yavuz R (2013). Mera ıslahında herbisit ve gübre uygulamaları (Düzce Köprübaşıömerefendi Örneği). Doktora Tezi. Düzce Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Düzce.
Toprak Su Dergisi-Cover
  • ISSN: 2146-7072
  • Yayın Aralığı: Yılda 2 Sayı
  • Yayıncı: Toprak Gübre ve Su Kaynakları Merkez Araştırma Enstitüsü