Leyla İDİKUT, Esra ODABAŞIOĞLU, Duygu USKUTOĞLU

İkinci Ürün Olarak Yetiştirilen Fasulye Çeşitlerinin Bitki Aksamının Besin Değerleri

Fasulye bitkisi taze, konserve ve kuru tanesi için üretimi yapılmaktadır. Kahramanmaraş koşullarında ikinci ürün ekimi yapılan 11 fasulye çeşidi, havaların Kasım ayında soğuması nedeniyle, yeşil baklaları hasat edilmiştir. Baklalar alındıktan sonra kalan bitki aksamının yem veya toprağa sağlayacağı katkılar dikkate alınarak besin değerleri incelenmiştir. Araştırmada kullanılan fasulye çeşitlerinin bitki aksamının kurutulmuş ağırlığı, kuru madde oranı, Protein, Ca (Kalsiyum), Mg (Magnezyum), K (Potasyum), P (Fosfor), ADF (Asit Deterjanda Çözünmeyen Lif), ADP (Asit Deterjanda Çözünmeyen Protein), NDF (Nötral Deterjanda Çözünmeyen Lif ) oranları araştırılmıştır. Bitki kalıntılarının kurutulmuş bitki ağırlığı 1202.5 – 217.3 kg/da, kuru madde oranı %89.54-88.92, protein oranları %17.09-8.49, Ca %1.91-1.42, Mg %0.67-0.51, K %1.23-0.55, P %0.30-0.21, ADF %76.70-38.03, ADP %1.46-0.9 NDF %66.74-46.39 olarak tespit edilmiştir. Bitki aksamanın yem olarak değerlendirilmesinin yanı sıra, toprağa organik madde sağlaması ve bitki köklerinde oluşan nodozite yardımıyla toprağa azot bağlaması sayesinden kışlık ekilecek bitki için çok iyi bir ön bitki olacağı düşünülmüştür.

Anahtar Kelimeler:

Fasulye, İkinci Ürün, bitki kalıntıları, kimyasal içeriği

Nutritional values of plant residues of bean varieties grown as second crops

Bean plant is produced for fresh, canned and dried grain. The green pods of 11 bean varieties, which were grown in Kahramanmaraş conditions as second crops, were harvested due to the cold weather in November. After the fresh pods are taken, the nutritional values of the plant residues were examined by taking into account the contribution they will make to the feed or soil. In the plant residues of bean varieties used in the research, the dry weight of plant residue, ratio of dry matter, Protein, Ca (Calcium), Mg (Magnesium), K (Potassium), P (Phosphorus), ADF (Fiber Insoluble in Acid Detergent), ADP (Protein Insoluble in Acid Detergent), NDF (Insoluble Fiber in Neutral Detergent) ratios were investigated. At the end of the research, it was noted that the average values were varies plant residues weight from 1202.5 to 217.3 kg/de, dry matter ratio from 89.54 to 88.92%, protein from 17.09 to 8.49%, Ca from 1.91 to 1.42%, Mg from 0.67 to 0.51%, K from 1.23 to 0.55%, P from 0.30 to 0.21%, ADF from 76.70 to 38.03%, ADP from 1.46 to 0.9%, NDF from 66.74 to 46.39%. It was thought that it would be a very good pre-plant for the plant to be planted in winter, as it provides organic matter to the soil and fixes nitrogen to the soil with the help of nodosity formed in the plant roots. In addition to being used as fodder.

Keywords:

Bean, second crops, residues of plant, chemical content,

PDF

___

Anonymous 2018a. Tarım ve Orman Bakanlığı, Kahramanmaraş İl Meteoroloji Müdürlüğü.
Anonymous 2018b. Kahramanmaraş Sütçü İman Üniversitesi, Ziraat Fakültesi, Toprak Bilimi ve Bitki Besleme Laboratuvarı.
Asfaw A, Blair MW, 2014. Quantification of drought tolerance in Ethiopian common bean varieties. Agricultural Sciences 5:124-139. DOI: 10.4236/as.2014.52016.
Başbağ M, Çaçan E, Sayar SM, 2018 Bazı Buğdaygil Bitki Türlerinin Yem Kalite Değerlerinin Belirlenmesi ve Biplot Analiz Yöntemi ile Özellikler Arası İlişkilerinin Değerlendirilmesi, Tarla Bitkileri Merkez Araştırma Enstitüsü Dergisi, 27 (2): 92-101.
Beebe S, Rao I, Blair M, Acosta-Gallegos JA, 2013. Phenotyping common beans for adaptation to drought. Frontiers in Physiology 4:1-20. DOI: doi:10.3389/fphys.2013.00035.
Blümmel M, Ratnakumar P, Vadez V, 2012. Opportunities for exploiting variations in haulm fodder traits of intermittent drought tolerant lines in a reference collection of groundnut (Arachis hypogaea L.). Field Crops Research 126:200-206.
Budak F, 2017. Iğdır ekolojik şartlarında bazı Macar fiğ (Vicia pannonica Crantz) çeşitlerinin verim ve verim komponentlerinin belirlenmesi. KSÜ Doğa Bil. Derg. 2017;20,28-32. Doi : 10.18016/ksudobil.348894.
Cebeci G, Alatürk F, Gökkuş A, Birer S, 2017. Yen Üretimi Amacıyla Yetiştirilen Sakız Fasulyesinde (CyamopsisTetragonoloba (L.) Taub.) Farklı sıra Aralıklarının Ot verimi ve Kalitesi Üzerine Etkileri. KSÜ Doğa Bilimleri Dergisi.,(Özel Sayı),126-129,2017.
Çaçan E, Başbağ M, Aydın A, 2012. Diyarbakır İli Doğal Meralarından Toplanan Bazı Tek Yıllık Yonca Türlerinde (MedicagoSpp. ) Kalite Özelliklerinin Belirlenmesi, Tr. Doğa Fen Derg. Tr. J. Nature Sci. 1 (1): 34-38.
Çakıştır Ö, 2019. Güneydoğu Anadolu Bölgesi Çayır-Mera ve Doğal Vejatasyonlarda Yetişen Bazı TrifoliumTaksonlarında Kalite Özelliklerinin Belirlenmesi, Dicle Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Tarla Bitkileri Anabilim Dalı, Yüksek Lisans Tezi, Diyarbakır 63s.
Deakin WJ, Broughton WJ, 2009. Symbiotic use of pathogenic strategies: Rhizobial protein secretion systems. Applied Soil Ecology. 7:312-320.
Dejene M, Dixon RM, Duncan A J, Wolde-meskel E, Walsh KB, McNeil D, 2018. Variations in seed and post-harvest residue yields and residues quality of common bean (Phaseolus vulgaris L.) as a ruminant feedstuff. Animal Feed Science and Technology. 244, 42–55. Doi:10.1016/j.anifeedsci.2018.07.017.
De Tonissi e Buschinelli de Goes RH, Klein KW, Martinhago LH, de Oliveira ER, da Silva Brabes KC, de Menezes Gressler MG, Yoshiraha MM, de Oliveira RT, Leite dos Santos EM, 2013. Common beans (Phaseolus vulgaris L.) in the rations for cattle in feedlot. Agricultural Sciences 4:774-780. Doi: 10.4236/as.2013.412106
Güney M, Bingöl NT, Aksu T, 2016. Kaba Yem Kalitesinin Sınıflandırılmasında Kullanılan Göreceli Yem Değeri ve Göreceli Kaba Yem İndeksi, Atatürk Üni.Vet.Bil.Derg. 2016 11(2) :254-258.
Gebreyowhans S, Gebremeskel K, 2014. ForageProductionPotentialAndNutritive Value Of Cowpea (VignaUnguiculata) GenotypesInTheNorthern Of Ethiopia. Journal Of AgriculturalResearchAnd Development, Vol. 5 (4) : 66-71s.
Kafilzadeh F, Maleki E, 2012. Chemical composition, in vitro digestibility and gas production of straws from different varieties and accessions of chickpea. Journal of Animal Physiology and Animal Nutrition 96:111-118.
Kavak B, 2019. Güneydoğu Anadolu Bölgesi Çayır-Mera Doğal Vejatasyonlarında Yetişen Bazı AstragalusTaksonlarında Kalite Özelliklerinin Belirlenmesi, Dicle Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Tarla Bitkileri Anabilim Dalı, Yüksek Lisans Tezi, Diyarbakır, 61s.
Kaplan M, Kökten K, Arslan M, Özdemir S, Seydoşoğlu S, 2014. Comparison of Forage Contents of Different Forage Pea (Pisum arvense) Genetypes, 5. Turkey 5th Seed Congress with International Participation and Sectoral Business Forum, Diyarbakır, Türkiye : 363-368.
Kılınç İ, Uslu ÖS, 2021. Karasal İklim Şartlarında Bazı Fasulye (Phaseolus vulgaris L.) Genotiplerinin Kuru Otlarının Hayvan Yemi Olarak Kullanım Potansiyelinin Belirlenmesi. Türk Doğa ve Fen Dergisi. 10 (1): 224-235. doi.org/10.46810/tdfd.878801.
Koivisto JMTE, Devine GPF, Lane C, Sawyer A, Brown HJ, 2003. ForageSoybeans (Glycinemax L. Merr.) in the United Kingdom: test of newcultivars. Agronomie.
Mekbib F, 2002. Simultaneous selection for high yield and stability in common bean (Phaseolus vulgaris) genotypes. The Journal of Agricultural Science 138:249-253.
Nemli S, 2013. Determination of Mapping with DNA Markers Controlled Some Agronomic Characters of Economic Important on Bean (Phaseolus vulgaris L.). Doctoral Thesis, Ege University Institute of Science and Technology, Izmir.
Nigam S, Blummel M, 2010. Cultivar-dependent variation in food-feed-traits in groundnut (Arachis hypogaea L.). Animal Nutrition and Feed Technology 10S:39-48. ISSN 0974-181X. http://www.indianjournals.com/ijor.aspx?target=ijo.
Özbahçe A, 2008. Konya ekolojik koşullarında Akman-98 bodur kuru fasulye çeşidinin verim ve verim unsurları ile besin elementleri içeriğine mangan uygulamasının etkisi , Konya Selçuk Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü,Toprak Ana Bilim Dalı, Doktora Tezi, 138s
Prasad KVSV, Khan AA, Vellaikumar S, Devulapalli R, Ramakrishna Reddy Ch, Nigam SN, Blümmel M, 2010. Observations on livestock productivity in sheep fed exclusively on haulms from ten different genotypes of groundnut. Animal Nutrition and Feed Technology. 10(S): 121-126. ISSN 0974-181X. http://www.indianjournals.com/ijor.aspx?target=ijor:anft&volume=10s&issue=spl&article=014.
Porch TG, Jahn MM, 2001. Effects of High TemperatureStress on Microsporogenesis in Heat Sensitive and Heat Tolerant Genotypes of Phaseolus Vulgaris. Plant, Cell and Environment, 24:723-731. DOI:10.1046/j. 1365-3040.2001.00716. xCorpus ID:85601079.
Singh B, Ajeigbe H, Tarawali SA, Fernandez-Rivera S, Abubakar M, 2003. Improving the production and utilization of cowpea as food and fodder. Field Crops Research 84:169-177.
Stagnari F, Maggio A, Galieni A, Pisante M, 2017. Multiple benefits of legumes for agriculture sustanainability. Chem Biol Technol Agric 4:2. https://doi.org10.1186/s40538-016-0085-1.
Temel S, Keskin B, Yıldız V, Kır AE, 2015 Iğdır Ovası Taban Koşullarında Adi Fiğ (ViciaSativa L.) Çeşitlerinin Kuru Ot Verimi ve Kalite Özelliklerinin İncelenmesi, Iğdır Üni. Fen Bilimleri Enst. Der. 5(3) : 67-76.
Tullu A, Kusmenoglu I, McPhee K, Muehlbauer F, 2001. Characterization of core collection of lentil germplasm for phenology, morphology, seed and straw yields. Genetic Resources and Crop Evolution 48:143-152.
Voisin AS, Guéguen J, Huyghe C, Jeuffroy MH, Magrini MB, Meynard JM, Mougel C, Pellerin S, Pelzer E, 2014. Legumes for feed, food, biomaterials and bioenergy in Europe: a review. Agron. Sustain. 34:361–380 Doi 10.1007/s13593-013-0189-y.
Yalçınkaya H, 2019. Güneydoğu Anadolu Bölgesi Çayır-Mera Doğal Vejetasyonlarında Yetişen Bazı ViciaTaksonlarında Kalite Özelliklerinin Belirlenmesi, Dicle Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Tarla Bitkileri Anabilim Dalı, Yüksek Lisans Tezi, Diyarbakır, 66s.
Zulkadir G, İdikut L, 2021. The impact of various sowing applications on the nutritional value of Quinoa Dry Herb. Jornal Food Process Preservation. Doi: 10.1111/jfpp.15730