Amaç: 2019-2020 akademik yılı bahar yarıyılı COVID-19 pandemi döneminde Ankara Yıldırım Beyazıt Üniversitesi (AYBÜ) Tıp Fakültesi Öğretim Üyelerinin uzaktan eğitim yöntemleri hakkındaki tecrübelerini paylaşmak ve konu hakkındaki görüşlerini değerlendirmektir.Yöntem: AYBÜ Tıp Fakültesinde görev yapan 282 öğretim üyesine çevrimiçi anket uygulanması yöntemiyle veri toplandı. Kesitsel çalışma olarak planlandı. Hazırlanan anket iki bölümden oluşmaktaydı. İlk bölümde katılımcıların demografik verileri, ikinci bölümde önümüzdeki süreçte uzaktan eğitim yöntemlerinin Tıp Fakültesi eğitiminde uygulanmasına yönelik değerlendirme sorularına yer verildi. Sorular üçlü likert tipinde hazırlandı ve sorulara verilen cevaplar ‘1-Evet, 2-Karasızım, 3-Hayır’ şeklinde derecelendirildi. Sayısal değerler % (n) olarak ifade edildi.Bulgular: Çalışmaya 282 öğretim üyesinin 198’i (%70,2) katıldı. Katılımcıların; %50,5’i (n:100) kadın, yaş ortalaması en çok 41-50 yıl (%44,9 n:89), %48’i (n:95) Profesör, %61,1’i (n:121) Dahili Tıp Bilimlerinden ve %46,5’i (n:92) 5-10 yıl arası öğretim üyesi olarak çalışmaktaydı. Katılımcıların %92,9’u (n:184) daha önceden uzaktan eğitim ile ilgili oryantasyon eğitimi almadıklarını ifade etmişlerdi. Katılımcılar Tıp Fakültesi akademik programında uzaktan eğitim yöntemlerinin sağlayacağı olumlu yönleri; en çok zamanı iyi kullanma, pratik derslere daha çok zaman ayırma, öğrencilerin daha küçük gruplarla pratik eğitimlere katılması şeklinde görüş belirtmişlerdir. Olumsuz yönleri; birebir ve yüz yüze eğitimdeki gibi karşılıklı etkileşimlerin olmaması, rol model ve koçluk tarzında eğitim şansının olmaması, geri bildirim eksikliği, kurum aidiyetinin azalması, öğrencilerin çevre ve arkadaşları ile etkileşiminin azalması şeklinde görüş belirtmişlerdir.Sonuç: COVID-19 pandemisi hayatın birçok alanında olduğu gibi Tıp Eğitimini de olumsuz etkilemiştir. Bu dönemden öğretim üyelerimiz, öğrencilerimiz ve kurumlarımız adına çıkarım yaparak yeni süreç hakkında kendimizi geliştirmeyi ve eğitim programlarımızı karşılaşılabilecek her türlü olağanüstü duruma hazır hale getirmemiz gerektiğini düşünmekteyiz.

Aim: In the spring semester of the 2019-2020 academic year, during the COVID-19 pandemic period, Ankara Yıldırım Beyazıt University (AYBU) Faculty of Medicine Faculty Members share their experiences on distance education methods and evaluate their views on the subject.Methods: Data were collected by applying an online questionnaire to 282 faculty members working at AYBU Faculty of Medicine. Planned as a cross-sectional study. The questionnaire prepared consisted of two parts. In the first part, the demographic data of the participants, in the second part, evaluation questions about the application of distance education methods in medical school education in the upcoming period were included. The questions were prepared in triple Likert type and the answers given to the questions were graded as ‘1-Yes, 2- Hesitant, 3-No’. Numerical values are expressed as % (n).Results: One hundred nighty eight (70.2%) of 282 faculty members participated in the study. Participants; 50.5% (n:100) female, average age 41-50 years (44.9% n: 89), 48% (n: 95) Professor, 61.1% (n: 121) from Internal Medicine and 46.5% (n: 92) had been working as a faculty member for 5-10 years. 92.9% (n: 184) of the participants stated that they had not received orientation training related to distance education before. Participants, the positive aspects of distance education methods in the academic program of the faculty of medicine; they stated that they mostly use time efficiently, allocate more time to practical lessons, participation of students in practical training with smaller groups. As negative aspects; they stated that there are no mutual interactions as in one-to-one and face-to-face training, lack of training opportunities in the style of role model and coaching, lack of feedback, decreased institutional affiliation, decreased interaction of students with their environment and friends.Conclusions: The COVID-19 pandemic has negatively impacted medical education, as in many areas of life. From this period, we think that we should make inferences on behalf of our faculty, students and institutions, to improve ourselves about the new process and to prepare our educational programs for any extraordinary situation that may be encountered