Farklı Besin Ortamlarının Daphnia pulex'in Üreme Randımanı Üzerine Etkisi

Bu çalışmada, laboratuvar koşullarında Daphnia pulex kültürü için en uygun besin ortamının saptanması amaçlanmıştır. Besin ortamı olarak tek hücreli yeşil alg Scenedesmus disciformis , ticari alabalık yavru yemi toz ile yonca unu karışımı ve kuru ekmek mayası Saccharomyces cerevisiae olmak üzere üç farklı diyet kullanılmıştır. Tek hücreli yeşil alg Scenedesmus disciformis ile beslenen Daphnia pulex stok kültüründe bir dişiden elde edilen maksimum yavru sayısı 22, dişi başına ortalama yavru sayısı ise 13.60 ± 2.34 olarak belirlenmiştir. Kütle kültürden dişi başına elde edilen ortalama yavru sayısı, 1 ve 5 litrelik cam kavanozlarda sırasıyla 12.17 ± 0.73 ve 11.33 ± 0.88 olarak saptanmıştır. Alabalık yavru yemi ve yonca unu karışımı ile beslenen Daphnia pulex stok kültüründe bir dişiden elde edilen maksimum yavru sayısı 12, dişi başına ortalama yavru sayısı ise 10.00 ± 0.71 olarak belirlenmiştir. Kütle kültürden dişi başına elde edilen ortalama yavru sayısı, 1 ve 5 litrelik cam kavanozlarda sırasıyla 9.33 ± 0.88 ve 9.00 ± 0.58 olarak belirlenmiştir. Kuru ekmek mayası ile beslenen Daphnia pulex stok kültüründe bir dişiden elde edilen maksimum yavru sayısı 10, dişi başına ortalama yavru sayısı ise 8.60 ± 0.60 olarak belirlenmiştir. Kütle kültürden elde edilen dişi başına ortalama yavru sayısı 1 ve 5 litrelik cam kavanozlarda sırasıyla 8.00 ± 0.53 ve 7.00 ± 0.58 olarak saptanmıştır. Sonuç olarak laboratuvar koşullarında üç farklı diyet ile beslenen Daphnia pulex’ in kültüründe en yüksek üreme randımanı tek hücreli yeşil alg besin ortamından elde edilirken bunu sırasıyla alabalık yavru yemi ve yonca unu karışımı ile kuru ekmek mayası izlemiştir

Anahtar Kelimeler:

Daphnia pulex, laboratuvar koşulları, besin ortamları, üreme randımanı

The Effect of Different Nutritional Media on the Reproductive Efficiency of Daphnia pulex

Determination of the most suitable nutritional medium for the culture of Daphnia pulex in the laboratory conditions was aimed in this study. Unicellular green algae Scenedesmus disciformis , mixture of commercial trout fry feed granules and alfalfa meal and dry baker’s yeast Saccharomyces cerevisiae were used, as nutritional mediums. In the stock culture of the Daphnia pulex fed with unicellular green algae the maximum number of nauplii obtained per female was 22 and the mean number of nauplii per female was determined as 13.60 ± 2.34. In mass culture, mean number of nauplii per female for 1 and 5 L glass jam were 12.17±0.73 ve 11.33 ± 0.88, respectively. In the stock culture of the Daphnia pulex fed with the mixture of commercial trout fry feed granules and alfalfa meal, maximum number of nauplii per female was 12 and the average number of nauplii per female was determined as 10.00 ± 0.71. In mass culture, the average number of nauplii per female for 1 and 5 L glass jam were determined as 9.33 ± 0.88 and 9.00 ± 0.58, respectively. In the stock culture of Daphnia pulex fed with dry baker’s yeast, maximum number of nauplii from a female was 10 and the average number of nauplii per female was determined as 8.60 ± 0.60. In mass culture, the average of number of nauplii per female for 1 and 5 L glass jam were determined as 8.00± 0.53 and 7.00 ± 0.58, respectively. It can be concluded that the suitable nutritional medium for the culture of Daphnia pulex in laboratory conditions was firstly unicellular green algae Scenedesmus disciformis , secondly the mixture of commercial trout fry feed granules and alfalfa meal and thirdly dry baker’s yeast

Keywords:

Daphnia pulex, laboratory conditions, nutritional media, reproductive efficiency,

PDF

___

Akyıldız, A. R. 1992. Balık Yemleri ve Teknolojisi. Ankara Üniv. Ziraat Fak. Yayınları: 1280, Ders kitabı: 366, Ankara.
Alpbaz, 1993. Akvaryum Tekniği ve Balıklar İzmir.
Atay, D. 1994. Deniz Balıkları ve Üretim Tekniği. Ankara Üniv. Ziraat Fak. Yayınları 1352, Ders Kitabı: 392, Ankara.
Atayeter, S. 1990. Plankton Üretim Teknikleri. Ankara Üniv. Fen Bilimleri Enstitüsü, Su Ürünleri Anabilim Dalı Yüksek Lisans Semineri, Ankara.
Cirik, S. ve Ş. Gökpınar. 1993. Plankton Bilgisi ve Kültürü. Ege Üniv. Su Ürünleri Fak. Yayınları: 19, İzmir.
Cowgill, U. M., H. W. Emmel, D. L. Hopkins, I. T. Takahashi and W. M. Parker. 1986. Variation in Chemical Composition, Reproductive Success and Body Weight of Daphnia magna in Relation to Diet. Int. Revue ges. Hydrobiol. 71 (1): 79-99.
Çelikkale, M. S. 1994. İçsu Balıkları ve Yetiştiriciliği. Karadeniz Teknik Üniversitesi Sürmene Deniz Bilimleri Fakültesi Yayınları: 2, Trabzon.
D’agistino, S. and L. Provasoli. 1970. Dixenic Culture of Daphnia magna, Straus. Biol. Bull. 139: 485-494.
Dave, G. 1989. Experiences with Wastewater-Cultured Daphnia in the Start-Feeding of Rainbow Trout (Salmo gairdneri). Aquaculture 79: 337-343.
DeBiase, A. E., Sanders and K. G. Porter. 1990. Relative Nutritional Value of Ciliate Protozoa and Algae as Food for Daphnia. Microb Ecol. 19: 199-210.
Dunkle, F., R. E. Lambertson, M. E. Moriarty, E. B. Baysinger and C. R. Bavin. 1988. Hatchery Manuel for the White Sturgeon, Acipencer transmontanus Richardson, with Application to other North American Acipenceridae California.
Düzgüneş, O., T. Kesici, O. Kavuncu, F. Gürbüz. 1987. Araştırma ve Deneme Metotları. Ankara Üniv. Ziraat Fak. Yayınları: 1021, Ders Kitabı: 295, Ankara.
Edmondson, W. T. 1959. Freshwater Biology. 2nd Edition John Wiley and Sons Inc. Press. New York.
Girling, A. E. and B. M. Garforth. 1989. Influence of Variations in Culture Medium on the Survival and Reproduction of Daphnia magna. Bull. Environ. Contam. Toxicol. 42: 119- 125.
Gürgün, V. ve A. K. Halkman. 1988. Mikroskobik Sayım Yöntemleri. Gıda Teknolojisi Derneği Yayın No: 7, Ankara.
Jana, B. B. and G. P. Pal. 1983. Some life history parameters and production of Daphnia carinata (King) grown in different culturing media. Water Res. 17 (7): 735-741.
Keating, K. I. 1985. A system of defined (Sensu Stricto) media for Daphnid (Cladocera) culture. Water Res. 19 (1): 73-78.
Klüttgen, B., U. Dülmer, M. Engels and H. T. Ratte. 1994. Rapid Communication, ADaM an artifical freswater for the culture of zooplankton. Wat. Res. 28 (3): 743-746.
Lundstedt, L. and M. T. Brett. 1991. Differential growth rates of three cladoceran species in response to mono-and mixed algal cultures. Limnol. Oceanogr. 36 (1): 159-165.
Naylor, C., M. C. Bradley, and P. Calow. 1992. Effect of algal ration – quality and method of quantification – on growth and reproduction of Daphnia magna. Arch. Hydrobiol. 125 (3): 311-321.
Naylor, C., M. C. Bradley and P. Calow. 1993. Freeze-Dried Chlorella vulgaris as Food for Daphnia magna Straus in Toxicity Testing. Environmental Safety 25: 166-172.
Özel, İ. 1992. Planktonoloji I (Ders kitabı), Plankton Ekolojisi ve Araştırma Yöntemleri. Ege Üniv. Fen Fak. Yayınları: 145, Ege Üniv. Basımevi, İzmir.
Öztürk, E. 1998. Değişik düzeylerde çinko içeren rasyonların koyunlarda döl verimine etkisi üzerine bir araştırma. Ankara Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Zootekni Anabilim Dalı Yüksek Lisans Tezi, Ankara.
Proulx, D. and J. De la Noüe. 1985. Harvesting Daphnia magna Grown on Urban Tertiarily – Treated Effluents. Water Res. 19 (10): 1319-1324.
Rad, F. 1992. Farklı Ankara Üniv. Fen Bilimleri Enstitüsü Yüksek Lisans Tezi, Ankara.
Reish, D. L. and P. S. Oshida. 1987. Manual of methods in aquatic environment research. Part 10. Short – term static bioassays. FAO Fish Tech.
Scourfield, D. J. and J. R. Harding. 1966. A Key to The British Freshwater Biological Association Scientific Publication (5): 55.
Sharma, N. and Y. N. Sahai. 1990. Laboratory culture of fish food Daphnia carinata (King) cladoceran (Abstract).
Steffens, W. 1981. Moderne Fıschwırtschaff-Grundlagen und Praxıs, Verlog. Y. Neumann – Neudamm. Melsungen, 375.
Stephenson, R. R. and S. A. Watts. 1984. Chronic Toxicity Test with Daphnia magna: the Effects of Different Food and Temperature Regimes on Survival, Reproduction and Growth. Environmental Pollution (Series A) 36: 95-107.
Vijverberg, J. 1989. Culture techniques for studies on the growth, development and reproduction of copepods and cladocerans under laboratory and in situ conditions: a review. Freshwater Biology 21: 317-373.