Burhan AKPINAR, Taha Yasin AKYILDIZ

YENİ EĞİTİM EKOSİSTEMİ OLARAK METAVERSAL ÖĞRETİM

Derleme niteliğindeki bu çalışmada, yeni nesil internet teknolojilerinin sanal ve dijital uygulaması olan metaversenin eğitime yansımaları irdelenmiştir. Dokümanter analiz yöntemiyle yürütülen çalışmada veriler, bilimsel niteliğe sahip yazılı ve internet kaynaklarından elde edilerek, okunmuş, betimlenmiş ve yorumlanmıştır. Çalışmanın teorik çerçevesi, metaverse kavramının etimolojik ve kuramsal dayanakları, bu kavramın eğitim-teknoloji ilişkisi çerçevesinde ele alınması ve metaversal öğretimin olumlu ve olumsuz boyutlarının incelenmesiyle oluşturulmuştur. Bu incelemeler neticesinde, Bilgi Çağı eğitim paradigması olan teknoloji-yoğun öğretim anlayışını yansıtan metaversal öğretimin topyekün eğitim ve öğretimi dönüştürme potansiyeli değerlendirilmiştir. Şimdilerde öğretim süreci üzerine yoğunlaşan bu dönüştürme potansiyelinin, zamanla, sanal benlik üzerinden eğitimin ontolojik; dijital bilgi olgusu üzerinden epistemolojik dayanaklarına da nüfuz edeceği öngörülebilir. Öğretim sürecini zaman ve mekân kısıtlarından sıyıran ve oyun-eğitim simülasyonuyla Z kuşağının öğrenmesine uygun görünen metaversal öğretimin, okul ile sosyal meyda arasındaki gerilimi azaltma, düşünceye yeni ufuklar açma, öğretimin bireyselleştirilmesi ve eğitime erişimi artırma gibi birçok katkılarından söz edilebilir. Ancak bu katkıları yanında, metavresal öğretimin, sanal benlik, sanal algı, bedensizleştirme, çift kimlik ve temassız toplum gibi sonuçları kestirilemeyen olası çıktıları, tedirgin edicidir. Çalışmada son olarak, metaversal öğretimin sürdürülebilirliğin, bilimsel, teknolojik, pedagojik ve toplumsal kabul ve gelişmelere bağlı olacağı değerlendirilmiştir.

Metaversal Teaching as a New Education Ecosystem

In this compilation study, the reflections of the metaverse, which is the virtual and digital application of new generation internet technologies, on education are examined. In the study carried out with the method of documentary analysis, the data were read, described and interpreted, obtained from scientific written and internet sources. The theoretical framework of the study has been formed by examining the etymological and theoretical foundations of the concept of metaverse, considering this concept within the framework of education-technology relationship, and examining the positive and negative dimensions of metaverse teaching. As a result of these examinations, the potential of metaversal teaching, which reflects the technology-intensive teaching approach, which is the Information Age education paradigm, to transform education and training as a whole, has been evaluated. This transformation potential, which is now focused on the teaching process, has over time, the ontological education through the virtual self; It can be predicted that it will also penetrate its epistemological bases through the phenomenon of digital information. It can be mentioned that metaversal teaching, which strips the teaching process from time and space constraints and seems suitable for the learning of the Z generation with the game-education simulation, has many contributions such as reducing the tension between school and social media, opening new horizons for thought, individualizing teaching and increasing access to education. However, besides these contributions, the unpredictable outcomes of metaphysical teaching such as virtual self, virtual perception, disembodiment, dual identity and contactless society are troubling. Finally, it has been evaluated that the sustainability of metaverse teaching will depend on scientific, technological, pedagogical and social acceptance and developments.

PDF

___

Akpınar, B. (2017). Eğitimde Program Geliştirme. Data Yayınları.
Alanka, Ö. & Cezik, A. (2017). Dijital Epistemoloji: Sanal Gerçeklik ve Bilginin Değişen Doğası içinde “İletişim ve Kültür” (Eds. Suat Gezgin ve Tuğba Akdal). Eğitim Yayınları.
Arslan, S., Bütün, M., Gökçek, T., Güneş, G., Çakıroğlu, O., Baran, B. & Coştu, S. (2017). Yaşamdaki matematiğe yönelik 3b sanal öğrenme ortamının (MATHLIFE) uygulanması: Deneyimler ve zorluklar. Turkish Journal of Computer and Mathematics Education, 8(3), 459-480.
Aslan, S. (2021). Artırılmış Gerçeklik Uygulamalarının Sosyal Bilgiler Dersinde Öğrencilerin Ders Başarısına ve Öğrenmenin Kalıcılığına Etkisi. Yayımlanmamış doktora tezi, Fırat Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Sosyal Bilgiler Eğitimi Bilim Dalı.
Avcı, K. Ş. (2017). 3 Boyutlu Sanal Öğrenme Ortamında Probleme Dayalı Öğrenmenin, Kavramsal Anlama ve Problem Çözmeye Dayalı Öğrenme Performansı Üzerindeki Etkisi. Yayımlanmamış doktora tezi, Sakarya Üniversitesi Eğitim bilimleri enstitüsü bilgisayar ve öğretim teknolojileri eğitimi.
Ayiter, E. (2008). Art Education in a Metaverse: Ground. https://www.academia.edu/1795393/Art_Education_in_a_metaverse_gro und_c, Erişim: 11.10. 2021.
Bakioğlu, A. & Şentuna, T. (2001). İnternet ile eğitimde öğretmen ve okulyöneticilerinin görevleri. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 1(9), 10-18.
Balcı, A. (2009). Sosyal Bilimlerde Araştırma. Pegem Akademi.
Baloğlu, F. (1999). İnternetteki kaynakların bilimsel çalışmalarda gösterilmesi. Sosyoloji Konferansları, 26, 253-257.
Balyer, A. (2016). Öğretmen liderler: Öğretmen algıları üzerine nitel bir araştırma. İlköğretim Online, 15(2), 391-407.
Barry, D.M., Kanematsu, H., Fukumura, Y., Ogawa, N., Okuda, A., Taguchi, R. & Nagai, H. (2009). International Comparison for Problem Based Learning in Metaverse. https://www.researchgate.net/publication/2290493 Erişim: 11.10. 2021.
Başdemir, H. Y. (2012). Türk eğitim sisteminin yapısal sorunları ve bir öneri. Liberal Düşünce, 17(67), 35-53.
Choi, H.s & Kim, S.H. (2017). A content service deployment plan for metaverse museum exhibitions-Centering on the combination of beacons and HMDs. International Journal of Information Management,37, 1519-1527.
Duan, H., Li, J., Fan, S.,Lin, Z., Wu, X. & Cai, W. (2021). Metaverse for social good: A university campus prototype. In Proceedings of the 29th ACM International Conference on Multimedia (MM ’21), October 20–24, 2021, Virtual Event, China.
Erkılıç, H. & Dönmez, S. C. (2020). Sanal gerçeklik anlatısının izini sürmek: Trinity VR ve selyatağı VR örnekleri. Sine Filozofi Dergisi, Özel Sayı, 318-344.
Gaafar, A. A. (2021). Metaverse in Architectural heritage documentation & education. Advances in Ecological and Environmental Research, 6(10), 66-86.
Gennett, Z. A. (2010). Shortfall Online: The Development of An Educational Computer Game for Teaching Sustainable Engineering to Millennial Generation Students. Master thesis, The Department of Mechanical and Industrial Engineering Northeastern University Boston.
Glesne, C. (2014). Nitel Araştırmaya Giriş (Çev: Ali Ersoy ve Pelin Yalçınoğlu). Anı Yayıncılık.
Göker, G. (2017). Dijital heterotopyalar: “Başka” bir bağlamda yeni medya. Selçuk İletişim, 9 (4),164-188.
Hazneci, U.Ö. (2019). Güncel artırılmış gerçeklik uygulamalarının eğitim alanında kullanımı üzerine bir inceleme. Ondokuz Mayıs Üniversitesi Uluslararası 100.Yıl Eğitim Sempozyumu 26-28 Ekim 2019 (ss. 499-508). Samsun.
Hesapçıoğu, M. (1994). Öğretim İlke ve Yöntemleri. Beta basım ve Yayım.
Ipek, I. & Ziatdinov, R. (2017). New approaches and trends in the philosophy of educational technology for learning and teaching environments. European Journal of Contemporary Education, 6(3), 381-389. Kanematsu, H., Kobayashi, T., Barry, D. M., Fukumura, Y., Dharmawansa, A. &
Ogawa, N. (2014). Virtual STEM class for nuclear safety education in metaverse. Elsevier Procedia Computer Science, 3, 1255-1261.
Karasar, N. (2009). Bilimsel Araştırma Yöntemi. Nobel Yayın Dağıtım.
Karataş, Z. (2015). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Manevi Temelli Sosyal Hizmet Araştırmaları Dergisi, 1(1), 62-80.
Kıral, B. (2020). Nitel bir veri analizi yöntemi olarak doküman analizi. Siirt Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 8(15), 170-189.
Kim, J.G. (2021). A study on metaverse culture contents matching platform. International Journal of Advanced Culture Technomlogy, 9(3), 232-237.
Koçak, Ö., Karakuş Yılmaz, T. & Göktaş, Y. (2018). Bir öğrenme ortamı olarak sanal dünyaların tasarımında karşılaşılan pedagojik zorluklar. Eğitim Teknolojisi Kuram ve Uygulama, 8(2), 90-106.
Lee, J.Y. (2021). A study on metaverse hype for sustainable growth. International Journal of Advanced Smart Convergence, 10 (3), 72-80.
Merriam, S. B. (2013). Nitel Araştırma Desen ve Uygulama için bir Rehber (Çev. Selahattin Turan). Nobel Yayıncılık.
Merwe, D. (2021). The metaverse as virtual heterotopia. 3rd World Conference on Research in Social Sciences. 22-24 October, 2021, Vienna, Austria.
Miles, M. B. & Huberman, A.M. (2016). Nitel Veri Analizi (Çev: Sadegül Akbaba Altun ve Ali Ersoy). Pegem Akademi.
Mutlu, M. E. (2018). Öğrenme deneyimlerinin yönetiminde yaşam deneyimlerini yakalamak için çok katmanlı bir model. Açıköğretim Uygulamaları ve Araştırmaları Dergisi, 4(3), 23-57.
Pamukcu, B. S. & Çakır, H. (2020). İşbirlikli öğrenmeyi destekleyen üç-boyutlu sanal öğrenme ortamı geliştirilmesi: bir durum çalışması. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 49, 530-563.
Pucihar, K. Č., & Kljun, M. (2018). ART for Art: Augmented Reality Taxonomy for Art and Cultural Heritage. In Augmented reality art (pp. 73-94). Springer.
Punch, K. F. (2011). Sosyal Araştırmalara Giriş: Nicel ve Nitel Yaklaşımlar (Çev: D. Bayrak, H. Bader Arslan & Z. Akyüz) (2. baskı). Siyasal Kitabevi.
Salmon, G. and Edirisingha, P. (2010). Developing a five-stage model of learning in Second Life. Educational Research 52, 2,169-182.
Sarıtaş, M. Z. (2015). Adli Tıp Uygulamalarında 3d (Üç boyutlu) Teknolojinin Kullanımı. Uzmanlık tezi, Pamukkale Üniversitesi Tıp Fakültesi Adli Tıp Anabilim Dalı.
Sébastien, D., Sébastien, O. & Conruyt, N. (2018). Providing services through online immersive realtime mirror-worlds. The Immex Program for delivering services in another way at university. Virtual Reality International Conference (VRIC 2018), Apr 2018, Laval, France.
Song, S.W.S. & Dong-Hun, C. (2021). Explication and rational conceptualization of metaverse. Informatization Policy, 28(3), 3-22.
Sönmez, V. & Alacapınar, F. G. (2016). Örneklendirilmiş Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Anı Yayıncılık.
Şimşek, İ., Erbay, H. N. & Kirişçi, M. (2019). Üç boyutlu sanal öğrenme ortamında 5. Sınıf düzeyinde kesirlerin öğretimi: Second life örneği. Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 20(1), 139-154.
Tepe, T. (2019). Başa Takılan Görüntüleyiciler için Geliştirilmiş Sanal Gerçeklik Ortamlarının Öğrenme ve Buradalık Algısı Üzerine Etkilerinin İncelenmesi. Yayımlanmamış doktora tezi, Hacettepe Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü Bilgisayar ve Öğretim Teknolojileri Eğitimi.
Tokel, S. T. & Topu, F. B. (2017). 3B Sanal Dünyalar ve Kullanım Alanları (1- 24) içinde 3 boyutlu sanal dünyaların eğitimde kullanımı (Ed. Yüksel Göktaş). Pegem Akademi.
Topu, F. B. (2015). 3 Boyutlu Sanal Ortamdaki Rehberli ve Rehbersiz Öğrenmenin Öğrenci Meşguliyeti ve Başarısına Etkisi. Yayımlanmamış doktora tezi, Atatürk Üniversitesi.
Tsai, C.C., Chai, C.S., Wong, B. K. S., Hong, H.Y., & Tan, S.C. (2013). Positioning design epistemology and its applications in education technology. Educational Technology & Society, 16 (2), 81–90.
Ünlü, M. (2019). Dijital çağda e-öğrenme ortamlarının kalitesini artırmaya yönelik gerçekleştirilen uluslararası çalışmalar. Ufuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 8(16), 165-182.
Warburton, S. (2009). Second Life in higher education: Assessing the potential for and the barriers to deploying virtual worlds in learning and teaching. British Journal of Educational Technology, 40(3), 414-426.
Yıldırım, A. & Şimşek, H. (2013). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. (9. Baskı). SeçkinYayıncılık.
Yılmaz, M. (2006). Türkiye’nin çağdaşlaşma sorunu ve eğitim. U.Ü. Fen-Ebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi, 7(10), 1-14.
Yoo, G. S. & Keung, C. (2021). A study on the development of a game-type language education service platform based on metaverse. Journal of Digital Contents Society, 22(9), 1377-1386.