Turgutlu İlçesindeki Kırsal Yerleşmeler

Manisa iline bağlı Turgutlu ilçesinin sınırları içerisinde bulunan kırsal yerleşmeler yerleşme coğrafyası açısından değerlendirilecektir. Turgutlu ilçesi 2010 yılı ADNS sonuçlarına göre bir kent 2 belediye örgütlü (Kasaba) yerleşme ve 37 köy yerleşmesinden oluşmaktadır. Toplam nüfus 141962 kişi olup bu nüfusun yaklaşık % 17"si kırsal kesimde yaşamaktadır. İnceleme sahasındaki kırsal yerleşmelerin başta yeryüzü şekilleri ve iklim özellikleri gibi doğal çevre özellikleri yanında sosyo-ekonomik özelliklerinde etkisiyle farklılıklar göstermektedir. Söz konusu kırsal yerleşmelerin nüfus büyüklüğü, kuruluş yerleri, yerleşme tipleri, yerleşme şekilleri, alan büyüklükleri, ormana göre konumları, yeri değişen kırsal yerleşmeler, yerleşmelerin yükselti kademeleri ve ekonomik fonksiyon özelliklerine göre incelenmiştir. Bu çalışmada ele aldığımız kırsal yerleşmeler coğrafi bir bakış açısıyla incelemeye çalışılmıştır.

RURAL SETTLEMENTS IN TURGUTLU DISTRICT

Rural settlements where exist within the borders of the county ,Turgutlu, allied to Manisa city will be evaluated according to the Settlement Geography. In reference to the results of ADNS in 2010, Turgutlu consists of a town, two settlements with organised municipalities (small towns) and 37 village settlements. Total population is 141.962. Nearly 17 percentage of this population have been living on the countryside. The rural specialities of the searching sector have differed from particularly natural environment features like land forms and climatic characteristics and also the effect of the socio economic features. Rural settlement at issue was researched according to the superiority of population, site of establishment, types of settling, shapes of settling, size of the area, location according to the forest, rural settlements whose location change, elevation graduality of settlements and the aspects economic functional. In this study, rural settlements that we deal with was tried to research with a geographical viewpoint.

PDF

___

Alagöz, C.A. (1984). Turkiye"de Bazi Yer Adlari Uzerine Bazi Dusunceler. Turkiye Yer Adlari Sempozyumu Bildirileri (11-13 Nisan 1984). Kultur ve Turizm Bakanligi. Milli Folklor Arastirma Dairesi Yayinlari. No:60. 11-23. Ankara.
Deniz, M. (2014). Nazilli Ilcesinde Pamuk Ziraati. (Ed. Zaman, S. & Coskun, O.) Cografyaya Adanmis Bir Omur Prof. Dr. Hayati Doğanay (Pp. 755-775). Ankara: Pegem.
Deniz, M. (2015). "Analysis of Sustainable Tourism And Cittaslow Potential Of Ulubey (Usak)" (Ed. Avcikurt, C., Dinu, M., Hacioglu, N., Efe, R. & Soykan, A.) Tourism, Environment and Sustainability (Pp. 219-238) Sofia: St. Kliment Ohridski University Press.
Deniz, M. (2016). Termal Turizm Acisindan Kayaagil Termal Tesisleri (Usak). Tarih Okulu Dergisi (TOD) Journal of History School (JOHS) XXV, 311-349. DOI No: Http://Dx.Doi.Org/10.14225/Joh875
Doğanay, H. (1994). Turkiye Beseri Cografyasi. Ankara: Gazi Buro Kitabevi. İbret, B.U. (2003). Cankiri"da Koy Adlari Uzerine Cografi Bir Inceleme. Istanbul: Marmara Cografya Dergisi, Sayi 7, 53-79.
Karaboran, H.H. (1984). Turkiye"de Mevkii Adlari Uzerine Bir Arastirma. Turkiye Yer Adlari Sempozyumu Bildirileri (11-13 Nisan 1984). Kultur ve Turizm Bakanligi. Milli Folklor Arastirma Dairesi Yayinlari. No:60. Ankara.
Izbirak, R. (1992). Cografya Terimleri Sozlugu. Istanbul: Milli Egitim Bakanligi Yayinlari, Ogretmen Kitaplari Dizisi. No:157.
Koca, N. Yazıcı. H. (2011). Afyonkarahisar Ilindeki Idari Yerlesmelerin Toponimik Siniflandirilmasi. Turk Cografya Dergisi, S: 56, 1-10. Istanbul.
Ozav, L. (1996). Oltu Ilcesinde Gecici Yerlesme Sekilleri. Ataturk Universitesi, Turkiyat Aras. Enst 04, 15-141.
Özçağlar, A. (1996). Turkiye"nin Idari Cografyasi Bakimindan Koy, Bucak, Ilce, Il ve Belde Kavramlari Uzerine Dusunceler. Ankara: Dil, Tarih ve Cografya Fakultesi Cografya Arastirmalari Dergisi. Sayi 12, 7-24.
Özçağlar, A. (2006). Cografyaya Gırıs. Ankara: Hilmi Usta Matbaacilik.
Sahin, I. F. (2000). Refahiye ve Cevresinde Gecici Kir Yerlesme Sekilleri, Dogu Cografya Dergisi 6 (4), 173-191
Soykan, F. (2004). Bir Turizm Cografyasi Arastirmasi: Kirsal Alanlarin Turizm Potansiyelinin Saptanmasi ve Sirince Koyu,,Ne Uygulanmasi. Izmir: E.U. Edebiyat Fak. Yay.:122.
Soykan, F. (1999). Dogal Cevre ve Kirsal Kulturle Butunlesen Bir Turizm Turu: Kirsal Turizm. Anatolia Turizm Arastirmalari Dergisi, Mart-Haziran, S.67-75.
Soykan, F. (2003). Kirsal Turizm ve Turkiye Turizmi Icin Onemi. Ege Cografya Dergisi 12 (1), 1-11.
Tanoglu, A. (1954). Iskan Cografyasi; Esas Fikirler, Problemler ve Metod, Turkiyat Mecmuasi, Sayi: XI, 1-32, Istanbul.
Tuncel, H. (2000). Turkiye"de Ismi Degistirilen Koyler. Elazig: Firat Universitesi Sosyal Bilimler Dergisi. C;10. Sayi 2, 23-34.
Tuncdilek, N. (1967). Turkiye Iskân Cografyasi-Kir Iskâni (Koy-Alti Iskân Sekilleri). Istanbul: Istanbul Universitesi Edebiyat Fakultesi Yayinlari, No:1283. Cografya Enstitusu Yayinlari No:49.
Yucel,T.,1995, Turkiye"nin Kir Yerlesmeleri ve Tipleri Uzerine Yeni Gorusler. Turk Kulturunu Arastirma Enstitusu, Turk Kulturu Arastirmalari, Prof.Dr.Oktay Aslanapa"ya Armagan (Ayri Basim), Yil:XXXI/1-2, 447-469.