RUSÇA KONUŞAN EBEVEYNLERİN KENDİLERİNİN VE ÇOCUKLARININ YABANCI DİL OLARAK TÜRKÇE ÖĞRENME NEDENLERİ İLE TÜRK KÜLTÜRÜNE İLİŞKİN GÖRÜŞLERİ

Bu çalışmada, Türkiye’de geçici olarak yaşayan/yerleşik Rusça konuşan ebeveynlerin ve çocuklarının Türkçe öğrenme nedenlerinin, Türk kültürü bağlamında bilgi ve farkındalık düzeyine yönelik mevcut durumlarının ve Türk dilini öğrenmenin Türk kültürünü tanımaya/öğrenmeye katkısına yönelik görüşlerinin belirlenmesi amaçlanmaktadır. Son 30 yıldır, dünya coğrafyasındaki siyasi, ekonomik ve kültürel gelişmeler sonucunda; özellikle Sovyetler Birliği’nin dağılmasıyla birlikte söz konusu birlikten ayrılan ülkelerden ve Avrupa’dan ülkemize gelen yabancı ülke vatandaşlarının sayısında hızlı bir artış olduğu, yabancıların yoğun bir şekilde Antalya’ya yerleşmeye başladığı ve/veya yılın büyük bir kısmını adı geçen il sınırları içinde geçirdikleri görülmektedir. Bu bağlamda, Antalya il merkezinde ve il sınırlarında geçici olarak yaşayan/yerleşik Rusça konuşan yabancı aile sayısı her geçen gün artmaktadır. Bahse konu yabancıların ve çocuklarının Türkiye’ye ve Türk kültürüne uyum sağlama süreçleri göz önünde bulundurulduğunda, Rusça konuşan ebeveynlerin ve çocuklarının Türk kültürüne yönelik bilgi, farkındalık seviyelerinin belirlenmesine ilişkin bilimsel çalışmaların önemi artmaktadır. Araştırmanın çalışma grubunu, amaçlı örneklem bağlamında belirlenen, Antalya’da geçici olarak yaşayan/yerleşik, 26 ebeveyn ve aynı ailenin üyesi 26 çocuk oluşturmaktadır. Veriler, 14 soruluk yazılı görüşme formu yoluyla toplanmıştır. Çalışma sonucunda elde edilen verilere göre, ebeveynlerin genel olarak günlük ihtiyaçlarını karşılamak amacıyla Türkçe öğrendiği görülmektedir. Ebeveynler, çocuklarının başlıca Türkçe öğrenme nedeninin Türkiye’de eğitim almak olduğunu belirtmektedir. Diğer taraftan ebeveynler, kendilerinin Türk kültürüne yönelik çok az, çocuklarının ise orta düzeyde bilgi sahibi olduğunu düşünmektedir. Ebeveynler, kendileri ve çocuklarının, Türk dilini öğrenmelerinin Türk kültürünü tanımalarına/öğrenmelerine çok katkısı olduğunu belirtmektedir.

Opinions of Russian Speaking Parents and Their Children on Reasons for Learning Turkish as a Foreign Language and the Turkish Culture

In this study, Russian speaking foreign families’ and their children’s main reasons of learning Turkish as foreign language were investigated. In the study, the knowledge and awareness status of participants in terms of Turkish culture were also examined. Another dimensions that was investigated in the study was the participants’ self efficacy in terms of contribution of learning Turkish to learn Turkish culture. For the last 30 years, as a result of political, economic and cultural changes in the world geography; especially with the dissolution of the Soviet Union, there is a rapid increase in the number of foreign nationals coming from the countries that left this union and from Europe, foreigners started to settle intensively in Antalya and / or spent most of the year within the mentioned provincial borders. In the study, the study group consisted of 26 parents and 26 children from the same family. The data were collected from participants through a 14-question interview form. According to the results obtained from the study, parents generally learn Turkish to meet their daily needs. Parents indicate that the main reason of children's learning Turkish is to attend an educational program in Turkey. Besides, parents think that they have little, their children have moderate knowledge of Turkish culture. Parents also state that learning Turkish language contributed a lot to themselves and their children in recognition of Turkish culture.

PDF

___

Akın, E. (2016). Yabancılara Türkçe öğretiminde çoklu ortama dayalı öğretimin kullanımı ve bu yönde yapılan bazı çalışmalar üzerine bir inceleme denemesi. Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, 4(24), 151-162.
Aykaç, N. (2015). Yabancı dil olarak Türkçe öğretiminin genel tarihçesi ve bu alanda kullanılan yöntemler. Turkish Studies, 10(3), 161-174. doi: http://dx.doi.org/10.7827/TurkishStudies.7842
Barın, E. (2008). Yabancılara Türkçe öğretiminde Nasreddin Hoca fıkralarının yeri. Türk Yurdu, 255, 61-63.
Bozavlı, E. (2017). Yabancı dilde öğrenenlerin sosyal medya aracılığıyla sözel dil becerilerinin geliştirilmesine yönelik algıları. İnsan ve Toplum Araştırmaları Dergisi, 6(1), 627-640.
Creswell, J. (2017). Nitel araştırmacılar için 30 temel beceri. (H. Özcan, Çeviri Ed.). Ankara: Anı Yayıncılık.
Çakır, İ. (2011). Yabancı dil öğrenme ortamlarında kültürün rolü. Milli Eğitim Dergisi, 41(190), 248-255.
Er, K.O. (2006). Yabancı dil öğretim programlarında kültürün etkileri. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 39(1), 1-14.
Ergin, M. (2009). Türk dil bilgisi. İstanbul: Bayrak Basım/Yayım/Dağıtım.
Göçer, A. (2012). Dil-kültür ilişkisi ve etkileşimi üzerine. Türk Dili, 729, 50-57.
Güneş, F. (2016). Türkçe öğretimi yaklaşımlar ve modeller. Ankara: Pegem Akademi.
Güleç, İ. & İnce, B. (2013). Türkçe öğrenen yabancıların günlük yaşama ilişkin kültürel algıları üzerine bir araştırma. Sakarya University Journal of Education, 3(3), 95-106.
Güvenç, B. İnsan ve kültür. (3. basım). Ankara: Remzi Kitabevi, 1979.
Karasar, N. (2018). Bilimsel araştırma yöntemi. Ankara: Nobel Yayıncılık.
Korkmaz, B. K. (2014). Yabancı dil olarak Türkçenin öğretiminde birleşik zamanlı fiillerin öğretimi ve öğretimine yönelik etkinlik oluşturma. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi. Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Mete, F. (2012). Türkçeyi Yabancı dil olarak öğreten öğretmenlerin özel alan yeterlikleri üzerine bir çalışma. Yayınlanmamış doktora tezi. Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Okur, A. & Keskin, F. (2013). Yabancılara Türkçe öğretiminde kültürel ögelerin aktarımı: İstanbul Yabancılar İçin Türkçe Öğretim Seti örneği. The Journal of Academic Social Science Studies, 6(2), 1619-1640.
Özen, Y. & Gül, A. (2007). Sosyal ve eğitim bilimleri araştırmalarında evrenörneklem sorunu. Atatürk Üniversitesi Kazım Karabekir Eğitim Fakültesi Dergisi, 15, 394-422.
Tok, M. & Yıgın, M. (2013). Yabancı uyruklu öğrencilerin Türkçe öğrenme nedenlerine ilişkin bir durum çalışması. Dil ve Edebiyat Eğitimi Dergisi, 8, 132-147.
Whetzel D. L., Baranowski L. E., Petro J. M., Curtin, P. J & Fisher J. L. (2003). A written structured interview by anyother name is still a selection ınstrument. Applied H.R.M. Research, 8 (1), 1-16.
Yayla, Y. (2018). Türkçenin yabancı dil olarak öğretilmesinde kültür aktarımı üzerine öğrenci görüşü merkezli bir inceleme. Eğitim ve İnsani Bilimler Dergisi, 9(17), 1-22.
Yıldız, Ü. (2015). Yabancı dil olarak Türkçe öğretimi bağlamında Türk dili ve kültürü merkezlerinin işlevselliği. Turkish Studies, 10(4), 983-1004.