REHBERLİK SERVİSİ İHTİYAÇ ANALİZİ ENVANTERİNİN GELİŞTİRİLMESİ: GEÇERLİK VE GÜVENİRLİK ÇALIŞMASI

Bu çalışmanın amacı ortaokul öğrencilerinin rehberlik servisi ihtiyaçlarını belirlemek için ölçme aracı geliştirmektir. Bu amaçla yapılan çalışmada Türk kültüründe geliştirilmiş olan Rehberlik Servisi İhtiyaç Analizi Envanteri (RSİAE) tanıtılmıştır. RSİAE’ningeçerlilik ve güvenirlilik çalışmalarında, envanter 586 kız, 591 erkek toplam 1177 öğrenciye uygulanmıştır. RSİAE’ninyapı geçerliği için AçımlayıcıFaktör Analizi (AFA) ve Doğrulayıcı Faktör Analizi (DFA) uygulanmıştır. Güvenirlilik katsayılarının belirlenmesi amacıyla hesaplanan Cronbach Alfa iç tutarlılık katsayıları .86 ile .94 arasında değişmektedir.Envanterin kararlılık düzeyleri iki hafta arayla yapılan test-tekrar test analizi sonucunda, alt boyutların ve envanterin tamamının kararlılık düzeylerinin .90 ile .95 arasında değiştiği görülmüştür. Envanterde yer alan maddelerin faktör yük değerleri .57 ile .76 arasında değişmektedir. RSİAEyedili Likert tipi bir formda (1=hiç katılmıyorum, 7=tamamen katılıyorum) hazırlanmıştır. RSİAE için, yapılan AFA sonucunda, üç faktör (eğitsel, mesleki ve kişisel/sosyal rehberlik) ve her bir faktörde 7 madde olmak üzere toplam 21 madde olarak belirlenmiştir. RSİAEtoplam varyansın %58.627'sini açıklamaktadır. Yapılan DFA’da; üç faktörlü model için beklenen ve gözlenen kovaryans matrisi arasında anlamlı bir farkın olduğu, diğer parametrelere bakıldığında da uyum iyiliği değerlerinin kabul edilebilir veya mükemmel sınırlar içerisinde olduğu ve ölçme modelinin üç faktörlü yapısının doğrulandığı görülmüştür.Bu çalışmada RSİAE; geçerliğine ve güvenirliğine ilişkin çalışmalar yapılmıştır. Sonuç olarak RSİAE’ninpsikometrik özellikleri bu örneklem grubu için oldukça yeterli bulunmuş, envanterin geçerli ve güvenilir bir ölçme aracı olduğu yönünde bulgular elde edilmiştir

___

Akbaş, S. (2001). Okullarda Psikolojik Danışma ve Rehberlik Hizmetlerinin Yürütülmesinde Oluşturulan İşbirliğinin İncelenmesi. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Çukurova ÜniversitesiSosyal Bilimler Enstitüsü.

Akçamete, G.& Avcıoğlu, H. (2005). Sosyal becerileri değerlendirme ölçeğinin (7-12 yaş) geçerlik ve güvenirlik çalışması.Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 5(12), 61-77

Akkök, F.& Watts, T. G. (2004). Mesleki Bilgi, Rehberlik ve Danışmanlık Hizmetleri Türkiye Raporu (Report on vocational knowledge, guidance, and advising services in Turkey).Milli Eğitim Basımevi.

Akman, Y. (1992). İlköğretim düzeyindeki öğrencilerin rehberlik gereksinimleri. PsikolojikDanışma ve Rehberlik Dergisi, 1(3), 4-6.

Akos, P. (2002). Student perceptions of the transition from elementary to middle school.Professional School Counseling,5, 339-345.

Akos, P. & Galassi, J. P. (2004). Middle and high school transitions as viewed by students, parents, and teachers.Professional School Counseling, 7(4), 212-221.

American School Counselor Association (ASCA)(2004). ASCA National Standards for Students.

American School Counselor Association (ASCA) (2015). State-by-state student-to-counselor ratıo report 10-year trends. https://www.schoolcounselor.org/asca/media/asca/Publications/ratioreport.pdf

Atıcı, M. (2006). İlköğretim öğrencilerinin davranış problemleriyle baş etme konusunda öğretmen-psikolojik danışman işbirliğine ilişkin görüşlerin karşılaştırılması. Türk Psikolojik ve Danışma Dergisi, 3(25), 55-68.

Atli, A. (2012). Lise Öğrencilerinin Mesleki Değerlerinin İncelenmesi. Yayınlanmamış doktora tezi, İnönü Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.

Bacanlı, H. ( 1999). Sosyal Beceri Eğitimi.Nobel.

Bacıoğlu, S. D., Kocabıyık, O. O. & Malkoç, A. (2017). Rehberlik ve psikolojik danışmanlık öğrencilerinin okullardaki rehberlik servisini değerlendirmeleri.Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi,7(48) 45-62.

Bailey, M.,Henderson, P., Krueger, D.& Williams, L. A. (1998). A Visit to a Comprehensive Guidance Program that Works: Northside İndependent School District. ERIC/CASS.

Bakırcıoğlu, R. (2005). Rehberlik ve Psikolojik Danışma (Gözden geçirilmiş 7. baskı). Anı.

Balcı, S. (2012). Eğitsel rehberlik. Kaya, A. (Editör), Psikolojik Danışma ve Rehberlik,(Geliştirilmiş 8. Baskı), (s.83-124). Anı.

Başaran, M. (2008). İlköğretim Okullarındaki Yönetici ve Sınıf Rehber Öğretmenlerinin Psikolojik Danışma ve Rehberlik Faaliyetlerinden Beklentileri. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Yeditepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.

Bayram, N. (2010). Yapısal Eşitlik Modellemesine Giriş: AMOS Uygulamaları.Ezgi Kitabevi.

Bozgeyikli, H. (2010). The relationship between high school students’ psychological needs and human value perceptions.Procedia-Social and Behavioral Sciences,9, 1798-1804.

Brown, T. A. (2006). Confirmatory Factor Analysis: For Applied Research. Guilford Press.

Büyüköztürk, Ş. (2008). Sosyal Bilimler Için Veri Analizi El Kitabı.PegemA.

Camadan, F. & Kahveci, G. (2013). Okul yöneticilerinin ve öğretmenlerinin rehber öğretmene (psikolojik danışman) ilişkin algılarının incelenmesi.Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri,13(3), 1371-1392.

Camadan, F.& Sezgin, F. (2012). İlköğretim okulu müdürlerinin okul rehberlik hizmetlerine ilişkin görüşleri üzerine nitel bir araştırma.Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi,4(38), 199-211.

Can, G. (1998). İlköğretimde Rehberlik. Hakan, A. (Editör). Eğitim Bilimlerinde Yenilikler(s. 111-123). Anadolu Üniversitesi Açıköğretim Fakültesi Yayınları.

Carter, R. B., Spera, S.& Hall, H. M. (1992). A guidance and counseling needs assessment for a rural, multicultural K-8 school.Educatıon-Indianapolis, 113, 19-19.

Çelik, H. E. &Yılmaz, V. (2013). Lisrel 9.1 ile Yapısal Eşitlik Modellemesi: Temel Kavramlar-Uygulamalar-Programlama(2.baskı). Anı.

Clark, M. A.& Amatea, E. S. (2004). Teacher perceptions and expectations of school counselor contributions: Implications for program planning and training. Professional School Counseling, 8(2), 132-140.

Çokluk, Ö., Şekercioğlu, G.& Büyüköztürk, Ş. (2010). Sosyal Bilimler için Çok Değişkenli İstatistik: SPSS ve Lisrel Uygulamaları. PegemA.

Cooley, L. (2010). The Power of Groups: Solution-Focused Group Counseling in Schools.Corwin Press.

Coy, D. R. (2004). Developmental Guidance And Counseling İn Today’s Schools. National Association of Secondary Schools.

Demir, Y.& Kutlu, M. (2018). Relationships among internet addiction, academic motivation, academic procrastination and school attachment in adolescents.International Online Journal of Educational Sciences,10(5), 315-332.

Derelioğlu, Y. (2008). Öğretmen ve öğretmen adayları için rehberlik. (Ed: Gazioğlu,E. İ &İlgar, Ş. M.), Rehberlik,(s.2-19).PegemA

Dilekmen, M. (2014). Rehberliğin başlıca türleri. Can, G. (Editör), (15. Baskı), Psikolojik Danışma ve Rehberlik,(s.31-53). PegemA.

Dimitrov, D. M. (2012). Statistical Methods for Validation of Assessment Scale Data in Counseling and Related Fields. American Counseling Association.

Doğan, S. (1990). Türkiye'de rehberlik kavramı ve uygulamalarının gelişiminde milli eğitim şuralarının rolü.Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi,1(1), 45-55.

Erkan, S. (2003). Rehberlik Nedir? İlköğretimde Rehberlik (4. baskı). Nobel.

Erkan, S. (2004). Okul Psikolojik Danışma ve Rehberlik Programlarının Hazırlanması(2. baskı). Nobel.

Erkuş, A. (2014). Psikolojide Ölçme ve Ölçek Geliştirme-1: Temel Kavramlar ve İşlemler(2. Baskı).PegemA.

Ersöz, H. (2001). Yatılı İlköğretim Bölge Okullarında Görev YapanÖğretmenlerin Rehberlik Görevlerine İlişkin Rol Algıları. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi,İnönü Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.

Esmer, A. (1985). Orta Dereceli Okullarımızda Rehberlik Programını Uygulanmasına İlişkin Problemler: Kütahya ilinde bir inceleme Yayınlanmamış yüksek lisans tezi,AnkaraÜniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.Field, A. (2005). Discovering Statistics Using SPSS.SAGE Publications Pvt Ltd.

Gay, L. R.& Airasian, P. (2000). Educational Research: Competencies for Analysis and Applications (6th ed.). Pearson Education.Gibson, R. L. (2008). Introduction to Guidance and Counseling.Prentice Hall.

Girgin, G. (2014). Çağdaş Eğitim Sisteminde Öğrenci Kişilik Hizmetleri Ve Rehberlik. (Ed. A. Kaya) Psikolojik Danışma ve Rehberlik.Geliştirilmiş (10.baskı). Anı.

Görkem, N. (1985). Öğrencilerin Rehberlik Uzmanlarından Gördükleri Hizmetlerle Bekledikleri Hizmetler Arasındaki Fark. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Ankara ÜniversitesiSosyal Bilimler Enstitüsü.

Gündoğdu, R.& Yavuzer, Y. (2012). Eğitim fakültesi öğrencilerinin öznel iyi oluş ve psikolojik ihtiyaçlarının demografik değişkenlere göre incelenmesi.Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi,12(23), 115-133.

Gündüz, B., İnandı, Y.& Tunç, B. (2014).Okul yöneticilerinin psikolojik danışma ve rehberlik hizmetlerine ilişkin görüşleri: Betimsel bir çalışma.Eğitim Bilimleri Araştırmaları Dergisi,4(2), 20-34.

Güven, M. (2003).Psikolojik danışmanların okul yöneticileri ile ilişkilerinin değerlendirmesi (Ed: Hakan Atılgan ve Mesut Saçkes). VII. Ulusal Psikolojik Danışma ve Rehberlik KongresiBildiri Özetleri Kitabı (ss. 102). Türk PDR Derneği Yayını.

Güvendi, M. (2000). İlköğretim okulları ikinci kademesinde yürütülmekte olan rehberlik etkinlikleri ve öğrenci beklentilerine ilişkin bir araştırma.Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi,8(8), 51-60.

Hamamcı, Z., Bacanlı, F., & Doğan, H. (2013). İlköğretim ortaöğretim ve üniversite öğrencilerinin mesleki ve eğitsel kararlarını etkileyen faktörlerin incelenmesi.Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi,12(44), 284-299.

Hambly, C. (1997). Özgüven.Rota.Harrington, D. (2009).Confirmatory Factor Analysis. Oxford University Press.Hatunoğlu, Y.& Hatunoğlu, Y. (2006). Okullarda verilen rehberlik hizmetlerinin problem alanlari.Kastamonu Eğitim Dergisi, 14(1), 333-338.

Hauck, P. (1997). Hedeflere Ulaşmanın Yolları. Rota.

Hu, L. T.&Bentler, P. M. (1999). Cutoff criteria for fit indexes in covariance structure analysis: Conventional criteria versus new alternatives.Structural Equation Modeling: a Multidisciplinary Journal,6(1), 1-55. http://dx.doi.org/10.1080/10705519909540118

Hutcheson, G. D.& Sofroniou, N. (1999).The Multivariate Social Scientist: Introductory Statistics Using Generalized Linear Models. Sage.

İnal, U.& Sadık, F. (2014). Yatılı ilköğretim bölge okullarının okul yaşam kalitesine ilişkin öğretmen ve öğrenci görüşleri.Çukurova Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi,43(2), 169-194.

Kalaycı, Ş. (2008). SPSS Uygulamalı Çok Değişkenli İstatistik Teknikleri.Asil.

Karagüven, H. (2001). Endüstri meslek liselerinde rehberlik servislerinin işlerliğinin incelenmesi ve gereksinim belirleme çalışması. VI. Ulusal Psikolojik Danışma ve Rehberlik Kongresi.ODTÜ Eğitim Fakültesi

Karadaş, C. (2014). Yatılı Bölge Ortaokulu (YBO) Öğrencilerin Yalnızlık ve Atılganlık Düzeyleri ve Aralarındaki İlişki. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, İnönü Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.

Karagüven, M. H.& Cengizhan, S. (2005). Öğretmenlere göre meslek lisesi öğrencilerinin rehberlik gereksinimleri. M.Ü. Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 22, 171-184.

Karaman, M. A., Karadaş, C., & Vela, J. C. (2019). Development of perceived school counselor support scale: Based on the ASCA mindsets and behaviors.International Journal of Assessment Tools in Education,6(2), 202-217.

Karataş, Z.& Baltacı, H. Ş. (2013). Ortaöğretim kurumlarında yürütülen psikolojik danışma ve rehberlik hizmetlerine yönelik okul müdürü, sınıf rehber öğretmeni, öğrenci ve okul rehber öğretmeninin (psikolojik danışman) görüşlerinin incelenmesi.Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi,14(2).

Kass, R. A.& Tinsley, H. E. (1979). Factor analysis.Journal of Leisure Research,11(2), 120-138.

Kaya, A., Macit, Z. B.& Siyez, D. M. (2012). Bir ilköğretim okulu psikolojik danışma ve rehberlik servisine yapılan başvuruların incelenmesi.İlköğretim Online,11(4).

Kepçeoğlu, M. (1978). Okul Rehberlik Uzmanlarının Görevleri: Algılar ve Beklentiler.Yayınlanmamış doçentlik tezi, Hacettepe Üniversitesi.Kepçeoğlu, M. (1999). Rehberlik ve Psikolojik Danışma. Alkım Kitapevi.

Kesici, Ş. (2007a). Ortaöğretim öğrencilerinin anne baba tutumlarının ve rehberlik ihtiyaçlarının mesleki karar verme zorluklarını yordaması.Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (18), 329-339.

Kesici, Ş. (2007b). Şube rehber öğretmenlerinin görüşlerine göre 6., 7. ve 8. sınıf öğrencilerinin rehberlik ve danışma ihtiyaçları.Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi,1(17), 365-383.

Kesici, Ş. (2007c). İlköğretim ikinci kademe öğrencilerinin rehberlik ve danışmanlık ihtiyaçları.Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri Dergisi,7, 1301-1349.

Kesici, S., Hamarta, E. & Arslan, C. (2008). Prediction of elementary school student’s career decision making difficulties by their parental attitudes and guidance needs.Elementary EducationOnline,7(2), 361-367.

Kline, R. B. (2010). Principles and practice of structural equation modeling(3rd ed.). Guilford Press.

Koç, M. (2015). Psikolojik danışma ve rehberlikte başlıca hizmet türleri. (Ed. Güven, M.), Psikolojik danışma ve rehberlik(7. Baskı), (s.50-69). Anı.

Korkut, F. (2003). Rehberlikte önleme hizmetleri.Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (9), 441-452.

Korkut-Owen, F.&Owen, D W. (2008). Okul Psikolojik danışmanlarının rol ve işlevleri: yöneticiler ve psikolojik danışmanların görüşleri. Ankara Üniversitesi Eğitim BilimleriFakültesi Dergisi, 41(1), 204-218.

Koruklu, N. Ö. (2015). Eğitsel rehberlik. (Ed. Güven, M.).Psikolojik danışma ve rehberlik(7. Baskı), (s.87-130). Anı.

Kuhn, L. (2004). Student Perceptions of School Counselor Roles and Functions. Unpublished master’s thesis, University of Maryland.

Kuzgun, Y. (2009). Rehberlik ve Psikolojik Danışma(10. Baskı). Nobel.

Kuzgun, Y. (2013). Meslek Rehberliği ve Danışmanlığına Giriş(6. Baskı). Nobel

Kuzgun, Y. (2014). Meslek Gelişimi ve Danışmanlığı(Geliştirilmiş 4. Baskı). Nobel.

Leech, N., Barrett, K. & Morgan, G. A. (2007). SPSS for İntermediate Statistics: Use and İnterpretation (3rd ed.).

Taylor & Francis.Lunenburg, F. C. (2010). School guidance and counselling servicesSchooling,1(1), 1.MEB’de görev yapan rehber öğretmen sayısı, Milli Eğitim Bakanı Nabi AVCI’nın açıklaması. (2014, 11 Kasım). http://www.aktuelpdr.net/mebde-gorev-yapan-rehber-ogretmen-sayisi.html

Meydan, B. (2014). Psikolojik danışman adaylarına psikolojik danışma becerilerinin kazandırılması: Karşılaştırmalı bir inceleme. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 29(3), 110-123.

Meydan, H. C. & Şeşen, H. (2011). Yapısal Eşitlik Modellemesi AMOS Uygulaması. Detay Yayıncılık.Milli Eğitim İstatistikleri Örgün Eğitim 2017-2018. (2018, 10 Nisan). http://sgb.meb.gov.tr/meb_iys_dosyalar/2018_09/06123056_meb_istatistikleri_orgun_egitim_2017_2018.pdf

Milli Eğitim Bakanlığı Rehberlik Hizmetleri Yönetmeliği. (2020, 14Ağustos). Resmi Gazete(Sayı: 31213). https://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2020/08/20200814-2.htm

Milli Eğitim Bakanlığı sözleşmeli atama. (MEB). (2018, 12 Nisan). http://ikgm.meb.gov.tr/meb_iys_dosyalar/2018_02/19171735_SOZLESMELI_OGRETMENLIK_DUYURU_2018_MART.pdf

Moran, G.& Cutler, B. L. (1997). Bogus publicity items and the contingency between awareness and media-induced pretrial prejudice. Law and Human Behavior 21, 339-344. http://dx.doi.org/10.1023/A:1024846917038

Nazlı, S. (2003). Öğretmen adaylarının ilköğretim okullarındaki rehberlik ve psikolojik danışma uygulamalarını değerlendirmeleri (Ed: Hakan Atılgan ve Mesut Saçkes). VII. Ulusal PsikolojikDanışma ve Rehberlik Kogresi. Türk PDR Derneği Yayını.

Nazlı, S. (2007). Okul yöneticilerinin rehberlik ve psikolojikdanışma hizmetlerini algılamaları. Eğitim Araştırmaları, 26, 155-166.

Nyutu, P. N. (2007).The Development of the Student Counseling Needs Scale (SCNS). Doctoral dissertation, University of Missouri.Öğülmüş, S. (2001). Kişilerarası Sorun Çözme Becerilerive Eğitimi.Nobel.

Özabacı, N., Sakarya, N.& Doğan, M. (2008). Okul yöneticilerinin okuldaki psikolojik danışma ve rehberlik hizmetlerine ilişkin görüşlerinin değerlendirilmesi. Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 11(19), 8-22.

Özçelik, İ., İskender, M.&Palancı, M. (2000). İlköğretim okullarında rehberlik hizmetlerinin değerlendirilmesi. PamukkaleÜniversitesi, Eğitim Fakültesi Dergisi,8.

Özdemir, Y.& Çok, F. (2011). Ergenlikte özerklik gelişimi.Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi,4(36), 152-162.

Pallant, J. (2001).SPSS Survival Manual: A Step By Step Guide to Data Analysis Using SPSS for Windows (Versions 10 and 11): SPSS student version 11.0 for Windows. Open University Press.

Peker, A.& Kaygusuz, C. (2009). Genel ve meslek liselerindeki öğrenci, öğretmen ve yöneticilerin psikolojik danışma ve rehberlik hizmetlerinden beklenti düzeylerinin incelenmesi.Sakarya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, (17).

Polat, C. (2007) İlköğretim Okulları Sekizinci Sınıf Öğrencilerinin Okul Psikolojik Danışma ve Rehberlik Servisinden Yararlanma Düzeylerinin Belirlenmesi. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.

Poyraz, C. (2006). Türkiye'deki rehberlik hizmetlerinin tarihsel gelişimi.Hasan Âli Yücel Eğitim Fakültesi Dergisi,3(2) 187-209.

Rayle, A. D. (2006). Do school counselors matter? Mattering as a moderator between job stres and job satisfaction. ProfessionalSchool Counseling, 9 (3), 206-215.

Reiner, S. M., Colbert, R. D.& Perusse, R. (2009). Teacher perceptions of the professional school counselor role: A national study. Professional School Counseling, 12(5) 324-332.

Selçuk, Z.&Güner, N. (2000). Sınıf İçi Rehberlik Uygulamaları.Pegem A.Sümer, N. (2000). Yapısal esitlik modelleri: Temel kavramlar ve örnek uygulama. Türk Psikoloji Yazıları,3(6), 49-73.

Şimşek, Ö. F. (2007) Yapısal Eşitlik Modellemesine Giriş: Temel İlkeler ve LİSREL Uygulamaları. Ekinoks.

Tabachnick, B. G.& Fidell, L. S.(2001). Using Multivariate Statistics (4th ed.). Allyn & Bacon.

Tan, H. (1996). Verimli Ders Çalışma ve Hayata Hazırlanma.Alkım.

Tan, H.&Baloğlu, M. (2013). Psikolojik Danışma ve Rehberlik: Teori ve Uygulama. Nobel.

Tatlılıoğlu, K. (2011). Rehberlik vePsikolojik Danışmanlık Servisinden Beklentiler Üzerine Bir Araştırma. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.

Tavşancıl, E. (2006). Tutumların Ölçülmesi ve SPSS ile Veri Analizi.Nobel.

Tezbaşaran, A. A. (1996). Likert Tipi Ölçek Geliştirme Kılavuzu.Psikologlar Derneği Yayınları. Telman, N. (1998). Etkin Öğrenme Yöntemleri.Epsilon.

Totan, T. (2014). Okul psikolojik danışma ve rehberlik hizmetleri kapsamında sosyal ve duygusal öğrenmenin değerlendirilmesi.AdnanMenderes Üniversitesi Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi,5(1), 57-70.

Tuzcuoğlu, N. (1995). İlkokullarda Rehberlik Hizmetlerinden Beklentiler Ve Rehberlik Servisinin Öğrenciler Üzerindeki Etkisi. Yayınlanmamış doktora tezi, Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.

Uşaklı, H. (2006).Drama Temelli Grup Rehberliğinin İlköğretim V Sınıf Öğrencilerinin Arkadaşlık İlişkileri, Atılganlık Düzeyi ve Benlik-Saygısına Etkisi.Yayınlanmamış doktora tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.

Uzman, E. (2014). Basic psychological needs and psychological health in teacher candidates.Procedia-Social and Behavioral Sciences,116, 3629-3635.

Yumrutaş, A. (2006). İlköğretim Okullarında Görev Yapan Öğretmenlerin Rehberlik Görevleriyle İlgili Görüş ve Uygulamalarının İncelenmesi. Yayınlanmamış yüksek lisanstezi,Yeditepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.

Ültanır, E. (2003). İlköğretim Birinci Kademede Rehberlik ve Danışma. Nobel.

Ünal, A.& Ünal, E. (2010). Öğretmen ve öğrencilerin rehber öğretmeni algılamalarına ilişkin bir durum çalışması.Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi,7(2), 919-945.

Voltan Acar, N. V.,Arıcıoğlu, A., Gültekin, F. &Gençtanırım, D. (2008). Üniversite öğrencilerinin güvengenlik düzeylerininincelenmesi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi,35(35).

Worthington, R. L.& Whittaker, T. A. (2006). Scale development research: A content analysis and recommendations for best practices. TheCounseling Psychologist, 34, 806 –838. http://dx.doi.org/10.1177/0011000006288127

Yazıcı, H. (2014). Eğitsel ve Mesleki Rehberlik. Can, G. (Editör), (15. Baskı), Psikolojik danışma ve rehberlik,(s.83-127). PegemA.

Yeşilyaprak, B. (2012). Mesleki rehberlik ve kariyer danışmanlığında paradigmadeğişimi ve Türkiye açısından sonuçlar: Geçmişten geleceğe yönelik bir değerlendirme.Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri,12(1), 97-118.

Yeşilyaprak, B. (2013). 21. Yüzyılda Eğitimde Rehberlik Hizmetleri Gelişimsel Yaklaşım. (21. Baskı). Nobel.

Yeşilyaprak, B. (2016). Mesleki rehberlik ve kariyer danışmanlığına giriş.

Yeşilyaprak, B. (Editör), Mesleki Rehberlik ve Kariyer Danışmanlığı: Kuramdan Uygulamaya. (7.Baskı), (s.1-43).PegemA.

Yurtal, F. D. (2012). Psikolojik danışma ve rehberlikte başlıca hizmet türleri. Kaya, A. (Editör), Psikolojik Danışma ve Rehberlik,(Geliştirilmiş 8. Baskı), (s.35-54). Anı.

Yüksel, A. (2004). Empati eğitim programının ilköğretim öğrencilerinin empatik becerilerine etkisi.Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi,17(2), 341-354.

Yüksel-Şahin, F. (2008). Ortaöğretimdeki öğrenci görüşlerine göre psikolojik danışma ve rehberlik (PDR) hizmetlerinin değerlendirilmesi.Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi,5(2), 1-26.

Yüksel-Şahin, F. (2009). İlköğretimde psikolojik danışma ve rehberlik hizmetleri.E-Journal of New World Sciences Academy (NWSA),4(2), 372-394
Tarih Okulu Dergisi-Cover
  • ISSN: 1308-5298
  • Başlangıç: 2008
  • Yayıncı: Ahmet KARA