20.YÜZYIL BAŞINDA OSMANLI ASKERİ BİRLİKLERİNİN BALKANLARDAKİ DURUMU (22 CEMAZİYE’L ÂHİR 1322 TARİHLİ TEFTİŞ-İ ASKERÎ UMÛMÎ KOMİSYON RAPORU)

Sultan II. Abdülhamîd; kendisine mahsus yönetim anlayışının tezahürü olan birtakım tatbikat hususunda kararlı ve takipçi iradesini bilhassa teşkil ettirdiği “komisyonlar” marifetiyle ortaya koymuştur. Komisyonların bu manada işe koşulmaları, de facto olarak esasen Bâbıâlî’nin etki sahasını oldukça daraltmaya matuf stratejik bir hamle olmuş ve neticede teftiş heyetleri saray bürokrasisi içindeki yerlerini almışlardır. II. Abdülhamîd komisyonlara bila vasıta maruzat sunma imtiyazı dahi vermiştir. Bu komisyonlar arasındaehemmiyet verdiklerinden birisi de Teftiş-i Askerî Komisyonu olmuştur. Çalışmamızda Sultan’a arz edilmiş Teftiş-i Askerî Komisyon Raporu analiz edilmek suretiyle 20. Yüzyıl başında Osmanlı askeri birliklerinin Balkanlardaki vaziyeti hakkında yapılmış tespitleri nakletmek ve bu bulgulardan yola çıkarak bir değerlendirme yapabilmek asıl amacımız olacaktır. Araştırmamızda doküman inceleme yöntemi ve içerik analizi tekniği kullanılmıştır.

The Pozition of the Ottoman Military Units in The Balkans at the Beginning of the 20th Century (The Teftiş-i Askerî Umumî Commission Report)

Abdulhamid II; He put forward his commitment and decisiveness of his follow-up, especially with the “commissions” he had set up for a number of exercises that were the manifestation of his management approach. The commissions were essentially a strategic move to narrow the influence area of Bâbâlî as de facto and as a result they took their place in the palace bureaucracy. Abdulhamid II gave privileges to report to the commissions. One of the most important of these commissions was the Teftiş-i Askerî Commission. In our study, it will be our main purpose to convey the findings made about the position of the Ottoman Military Units in the Balkans and to make an assessment based on these findings by analyzing the Teftiş-i Askerî Commission Report submitted to the Sultan. In our research, document analysis method and content analysis technique were used.

PDF

___

BOA, Y.PRK. KOM 13–42 NUMARALI BELGE.
Aladağ, H. H. (2017). Kıbrıslı Mehmed Kâmil Paşa'nın layihasına göre XX. yüzyıl başında Balkanlar'da güç dengesi. Osmanlı Medeniyeti Araştırmaları Dergisi, 3(4), 1–9.
Aladağ, H.H. (2020). 1904–1905 Rus- Japon Harbi’nin Osmanlı Kamuoyundaki Yansımaları. Berikan.
Akyıldız, A. (2004). Osmanlı Bürokrasisi ve Modernleşme. İletişim.
Arslan, A. & Yıldırım, B. (2013). Fiilî bağımsızlık sürecinde Bulgaristan Emareti ve Osmanlı Devleti’nin tutumu (1878–1908). Trakya Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 15(1), 225–238.
Aydın, M. (1989). Şarkî Rumeli Vilayeti. İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Bashanov, M. & Kemaloğlu, İ. (2018). Rus Genelkurmay Belgelerinde II. Abdülhamid ve Osmanlı Ordusu. Zeytinburnu Belediyesi Kültür Yayınları.
Beşirli, M. (2004). II. Abdülhamid döneminde Osmanlı ordusunda Alman silahları. Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 1(16), 121 – 139.
Bolat, C. (2000). Redif Askerî Teşkilatı (1834–1876). Yayınlanmamış doktora tezi, Ankara Üniversitesi S.B.E.
Çadırcı, M. (2001). Redif teşkilatı. Yedinci Askeri Tarih Semineri Bildiriler Kitabı içinde (ss. 47–57). Genelkurmay Basımevi.
Çetinsaya, G. (2019). Abdülhamid rejiminin kilittaşı: merkeziyetçilik. Mehmet Bulut, Enes Kala, Nuri Salık, Maşallah Nar (Ed.), “Sultan II. Abdülhamid Dönemi (Siyaset - İktisat - Dış Politika - Kültür – Eğitim)” içinde (s.15– 32). Erkam Matbaası.
İnalcık, H. (2015). Rönesans Avrupası Türkiye'nin Batı Medeniyetiyle Özdeşleşme Süreci. Türkiye İş Bankası Kültür Yay.
Kara, H. (2016). Sultan II. Abdülhamid devri Osmanlı harp okulunda modernleşme; “modernist-gelenekçi subaylar arasındaki çekişme üzerine bir değerlendirme”. Turkish Studies, 11(21), 551–564.
Kara, H. (2018). Osmanlı Redif Teşkilatında talim: 1909 tarihli talimname örneği. Tarih Okulu Dergisi, XXXIV, 383–419.
Karataş, Y. (2018). Sicill-i Ahval defterlerine göre Bayezidli devlet memurları. Ağrı İbrahim Çeçen Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 4(1), 1–24.
Karatepe, K. (2010). Bürokratik dokunulmazlığın inşası: denetim sisteminde reform ve teftiş kurullarının kaldırılması. Mülkiye Dergisi, XXXIV(268), 91–121.
Kılıç, Ö. (2010). Şarkî Rumeli Türklerinin sesi: "Hilâl" Gazetesi (1883–1885). Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Selçuk Üniversitesi S.B.E.
Lewis, B. (2013). Modern Türkiye’nin Doğuşu. Arkadaş Yay.
Ölmez, A. (2006). Askerî teftîş komisyonu’nun kuruluşu ve faaliyetleri. Tarih Dergisi, 43, 115–134.
Sosin, J. D. (2000). Ausonius Juvenal and the Winstedt fragment. Classical Philology 95(2), 199–206.
Şayin, C. & Yıldız, G. (2012). Osmanlı Askerî Tarihini Araştırmak: Yeni Kaynaklar Yeni Yaklaşımlar. Tarih Vakfı Yurt Yayınları.
Zeyrek, S. (2012). I. Balkan Savaşları öncesinde Osmanlı askerinin talimterbiyesi ve sonuçları üzerine bir deneme. Avrasya İncelemeleri Dergisi, I(1), 275–311.