Asur ordusu

Eskiçağ dünyasında devletler sürekli bir etkileşim halindeydi. Kimi zaman ticari ve kültürel ilişkiler halinde olsa da çoğunlukla birbirlerine karşı üstünlük mücadelesi içerisindeydiler. Bu mücadelede en önemli unsur ordu idi. Bu açıdan bakıldığında Asur, küçük bir şehir devleti iken kurmuş oldukları güçlü ordularla geniş bir egemenlik sahası kazanmış ve büyük bir imparatorluk halini almıştır. Bu süreçte Asur ordusu, asker temini, ordu düzeni, strateji, haberleşme ve savaş araç gereçlerinde sürekli gelişmeler göstererek çağının en büyük ve en güçlü ordusu olmayı başarmıştır. Asurlularda ilk düzenli birlikler ve teşkilatlanma Orta Asur Döneminin başlarında ortaya çıkmıştır. III. Tiglat-pileser ile birlikte kalıcı orduya geçilmiştir. Asur devleti, özellikle Sargonidler dönemiyle birlikte tam anlamıyla bir imparatorluk halini almış ve geniş bir coğrafyada egemenlik sürmüşlerdir. Bu dönemde Asur ordusuna sadece yerel güçler değil, Asur’un egemenliği altındaki halklar da katılmışlardır. Asurlular, geliştirdikleri sistemle birlikte orduyu onluk birimlere ayırmışlardır. Bunun dışında, özellikle yazıtlar ve rölyeflerden, ok, kılıç, hançer, mızrak ve sapan gibi birlik türlerini kurmuş olduklarını öğrenmekteyiz. Geliştirdikleri verimli kuşatma teknikleri ve araçlarıyla, şehir ve kale kuşatmalarında başarılı sonuçlar elde etmişlerdir. Bu çalışmamızla Asur devletinin ordusunu her yönüyle incelemeye çalıştık.

Anahtar Kelimeler:

Asurlular, Ordu, Teçhizat, Teşkilat, Savaş stratejisi

Assyrian Army

In the ancient world the states were in a continuous interaction. Though the states sometimes went into commercial and cultural relationships with the others, they mostly tried to set up dominance over them. Most effective instrument of this dominance was the army. Assyrians, who had built up a strong army even when they were living in a small site, became a big empire by extending their territorial sovereignty thanks to the army. This took a long time for the Assyrians to come to that level during which their armies developed into the biggest and strongest of their time in military supplies, military order, military strategy, communications and military equipments. The first regular corps and organization emerged at the beginning of the Middle Assyrian Period. The permanent army came up with Tiglath-pileser III. The state of Assyria grew to be an empire as such under the Sargonids and reigned over a large land. In this period, The Assyrian army included not only the local people but also the peoples under the Assyrian rule. The Assyrians developed a system, dividing the army into the units of ten soldiers. Especially from the reliefs and inscriptions, we also learn that they established the units of arrows, swords, daggers, spears and catapults. With the techniques and tools of efficient siege, they achieved successful results in the siege of cities and castles. This study is intended to examine the Assyrian Army from all its aspects.

Keywords:

Assyrians, army, equipment, organization, military strategy,

PDF

___

BİBER, H., (2005) Urartu Silahları: Kılıç, Hançer ve Bıçaklar, Yayınlanmamış Doktora Tezi, Van.
BRADFORD, A. S., (2001) With Arrow, Sword and Spear, A History of Warfare in the Ancient World, London.
DALLEY, S., (1985) “Foreign Chariotry and Cavalry in the Armies of Tiglath- pileser III and Sargon II.” Iraq 47:31-48.
DAWSON, D., (2001) The First Armies, Ed. John Keegan, London.
DERCKSEN J. G., (1996) The Old Assyrian Copper Trade in Anatolia, Nederlands Historich-Archaeologisch Instituutte, İstanbul.
DİAKOV, V. – KOVALEV, S., (2008) İlkçağ Tarihi, Çev. Özdemir İnce, Yordam ve Basım Yayınları, Ankara.
DOSSIN, G. (1950) Correspondance de Iasmah-Addu, ARM: V, Paris.
GABRİEL, R. A., (2007) The Ancient World, London.
GÖKÇEK, L. G., (2006) “The Use of Wagons (eriqqum) in Ancient Anatolia According to Texts from Kültepe”, Zeitschrift für Assyriologie und Vorderasiatische Archäologie, Band 96, II. Halbband, p.185-199.
GRAYSON, A. K., (1987) Assyrian Rulers of the Third and Second Millennium (to 1115 BC) (The Royal Inscriptions of Mesopotamia, Assyrian Periods, vol. 1), Toronto/Buffalo/London.
GRAYSON, A. K., (2008) “Assyrian Civilization” The Cambridge Ancient History, Vol III/2, Cambridge, s.194-228.
GÜNBATTI, C., (2008) “An Eponym List (KEL G) from Kültepe” AoF 35/1, 2008: 103-132.
HEALY, M., (2007) The Ancient Assyrians, Ed. Martin Windrow, USA.
HONGGENG, G., (2004) “The Assyrian Intelligence Activities during the Assyrian Empire” Journal of Assyrian Academic Studies, Vol. 18, no. 2, s.59-71.
KEEGAN, J., (1995) Savaş Sanatı Tarihi, Çev. Füsun Doruker, Gençlik Yayınları, İstanbul.
KINAL, F., (1978) “Khorsabad Kral Listesi ve Kronoloji” Belleten Cilt: XLII Sayı: 166, Ankara, s.171-200.
LANDSBERGER, B., (1954) “Assyriche Königliste und Dunkles Zietaltar”, JSS 8:31-46
LUCKENBİLL, D, (1968) Ancient Records of Assyria vol. I From the Earliest Times to Sargon, NewYork.
MADHLOOM, T. A., (1970) The Chronology of Neo Assyrian Art, London.
MATTİLA, R., (2000) The King’s Magnates, A Study of the Highest Officals of the Neo-Assyrian Empire, SAA 11, Helsinki.
McNEİL, W. H., (1994) Dünya Tarihi, Çev. Alâeddin Şenel, İmge Kitabevi, Ankara.
NOBLE, D., (1990) “Assyrian Chariotry and Cavalry.” SAAB IV:61-68.
OATES, J., (2004) Babil, Çev. Fatma Çizmeli, Ankara.
POSTGATE, N., (2007) “The invisible hierarchy: Assyrian military and civilian administration in the 8th and 7th centuries B.C.” In: J.N. Postgate (ed.),The Land of Assur & The Yoke of Assur: Studies on Assyria 1971-2005, Oxbow, s.331-360
ROUX, G., (1964) Ancient Iraq, London.
SAGGS, H. W. F., (1989) The Might That was Assyria, London.
SCURLOCK, J. A., (1989) “Assyrian Battering Rams Revisited”, SAAB III/2:129-131
SEVİN, V., (1999) Yeni Assur Sanatı I, Mimarlık, Türk Tarih Kurumu Basımevi, Ankara.
STİLLMAN, N. – TALLİS, N., (1984) Armies of the ancient Near East 3000 BC to 539 BC.,Worthing, Sussex, England: Wargames Research Group.
ŞAHİN, H. A., (2009) “Mari Kralları Yasmah-Adad ve Zimrilim’in Orta Fırat Bölgesinde Kurdukları İttifaklar”, Mısır-Hitit Ebedi Barış Antlaşması (Kadeş) ve Eski Önasya’da Barış, Ed. Şakir Batmaz-Hasan Ali Şahin, E.Ü. Kapadokya Araştırma Merkezi, Nevşehir. s.63-85
TALLİS, N., (2008) “Ancient Near Eastern Warfare”, The Ancient World at War, A Global History, Edited by Philip De Souza, London, s.47-65
YILDIRIM, T., (2010) “Kültepe’nin Silahları” Anadolu’nun Önsözü Kültepe-Kaniş Karumu, Asurlular İstanbul’da. s.116-123