Kapaklı (Beypazarı) yöresi orman alanlarında doğal ve yapay yolla yetiştirilen sarıçam (Pinus sylvestris L.) fidanlarının boy gelişimleri arasındaki ilişkiler

Bu araştırma çalışmasında, Kapaklı Orman İşletme Şefliği’nin 20,21 ve 68,89 numaralı Orman Bölmelerinde doğal yolla meydana getirilmiş 12 yaşındaki gençlikler ile aynı bölmelerde dikim yoluyla tesis edilmiş olan aynı yaştaki fidanların boy gelişimleri araştırılmıştır. Bu amaçla, söz konusu orman bölmelerinin aynı bakılardan ve her birinden alt ve üst yamaçlardan örneklenen 30’ar fidanın boyları ölçülmüştür. Bu ölçmelerden elde edilen veriler “iki örnekli (heterocedastic) t-testi” ile karşılaştırılmıştır. Buna göre; dikim yoluyla getirilmiş sarıçam fidanlarının 12 yıllık boy gelişiminin aynı yaştaki doğal gençliklere kıyasla 0,05 olasılık düzeyinde daha iyi gelişim yaptığı tespit edilmiştir. Bu bulgu, stepe geçiş zonu üzerinde olupta; deneme alanına benzer klimatik ve edafik koşullara sahip populasyonlara dönük gençleştirme çalışmalarında yapay yolla gençleştirme yönteminin tercih edilmesi gerektiği konusuna açıklık getirilmiştir.

Height development relations between naturally and artificially raised scots pine (Pinus sylvestris L.) in forests of Kapaklı (Beypazarı) forest subdistrict

In this study; height development between naturally raised 12 years-old saplings and saplings established via planting at the same age in no. 20,21 and 68,69 forest compartments of Kapaklı Forest subdistrict was researched. So, 30 saplings’ heights were measured both lower hillside and upper hillside at same aspects of mentioned forest compartments. The data obtained from measures was compared with “two samples (heterocedastic) t- test”. So; 12 years-old saplings of Scots pine via planting has a better height development at 0,05 probability level versus the natural saplings at the same age. This finding has made it clear that which regeneration method to be selected at populations of similar climatic and edaphic conditions.

___

Akgül, E. 1969. Çamkoru Araştırma Ormanında Muhtelif Bonitetlerde Topraktaki Başlıca Besin Maddelerinin Derinliklere Göre Tespiti ile Bunlar Arasındaki Münasebetlerin Araştırılması, Ormancılık Araştırma Enstitüsü Dergisi Cilt 15 Sayı:1, Ankara.

Anonymous, 1996-2015. Kapaklı Orman İşletme Şefliği Amenajman Planı, Ankara.

Atalay, İ. 1977. Türkiye Çam Türlerinde Tohum Transfer Rejiyonlaması, Orman Ağaç ve Tohumları Islah Enstitüsü Yayın No:1, Ankara.

Atalay, İ. 1983. Türkiye Vejetasyon Coğrafyasına Giriş, Ege Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Yayın No: 19, İzmir.

Çepel, N., Dündar, M., Günel, A. 1977. Türkiye’nin Önemli Yetişme Bölgelerinde Saf Sarıçam Ormanlarının Gelişimi ile Bazı Edafik ve Fizyografik Etkenler Arasındaki İlişkiler, Tübitak Yayın No:354, Ankara.

Çepel, N. 1978. Orman Ekolojisi, İÜ Orman Fakültesi Yayın No:257, İstanbul.

Davıs,P.H. 1965. Flora of Turkey and The East Aegean Islands, Volume I, Edinburg.

Eliçin, G. 1971. Türkiye Sarıçam (Pinus sylvestris L.)’larında Morfogenetik Araştırmalar, İÜ Orman Fakültesi Yayın No:80, İstanbul.

Gökmen, H. 1970. Açık Tohumlular Gymnospermae, OGM Yayınları Seri No:49, Ankara.

Tetik,M. 1986. Kuzeydoğu Anadolu’daki Saf Sarıçam ( Pinus sylvestris L.) Ormanlarının Ekolojik Şartları, Ormancılık Araştırma Enstitüsü Yayınları, Teknik Bülten Serisi No: 177, Ankara.