Pygmalion (1912) and Hortlaklar (1881): Eşdizimsel BirAnaliz

George Bernard Shaw (1856-1950) ve Henrik Ibsen (1828-1906) Modern Avrupa Tiyatrosu’nun on dokuzuncu yüzyıldaki en önemli figürleriydi. Ibsen, Modern Avrupa Tiyatrosu’nun kurucu babası kabul edilirken, Shaw. Modern İngiliz Tiyatrosu’nun en önemli kurucu babalarından birisi olarak bilinir. Her iki oyun yazarı da modern tiyatronun gelişimine büyük katkılar vermişlerdir. Shaw’ın, Ibsen’nin oyunlarından büyük ölçüde esinlendiği bilinmektedir. Shaw’ın Pygmalion ve Ibsen’in Hortlaklar oyunu, ele aldıkları konu bakımından kendi dönemlerinin ve hatta günümüzde sosyal gerçekçi drama türü olarak en önemli eserleri olarak kabul edilmektedirler. Konuyla ilgili edebiyat araştırmamızda tiyatro eserlerinin eşzidimsel olarak nadiren ele alındığını gördük, bu bağlamda bu çalışmada bahsi geçen iki tiyatro eserini, eşdizimsel perspektiften okumaya ve yorumlamaya çalıştık. Bu çalışma, her iki oyun yazarının eşdizimsel biçemlerindeki benzerliklerini ve farklılıklarını ortaya çıkarmayı amaçlamaktadır. Bahsi geçen bu iki oyun, beş türdeki sözcükse eşdizimlere göre analiz edildi ve yorumlandı. Oyunlardaki sözcüksel eşdizimler basit matematiksel aritmetik yöntem kullanılarak analiz edilmiştir. Sözcüksel eşdizimlerin analizleri ve okunmaları Shaw ve Ibsen’in bu oyunlarında eşdizimleri nasıl ele aldıkları incelenmiştir. 

Pygmalion (1912) and Ghosts (1881): A Collocational Analysis1 Pygmalion (1912) and Hortlaklar (1881): Eşdizimsel BirAnaliz

George Bernard Shaw (1856-1950) and Henrik Ibsen (1828-1906) were the most important figures in Modern European Drama in the late nineteenth century. While Ibsen is regarded as the founding father of modern drama in Europe, Shaw is considered to be one of the most important founding figures of the English drama. They both contributed a lot to the development of modern drama in their times. Shaw is known to have been greatly inspired by Ibsen. Shaw’s Pygmalion (1912) and Ibsen’s Ghosts (1881) are considered to be great dramas of their time, even today, in terms of topics they have dealt with. Our literature survey has shown that plays or drama texts have hardly been analysed collocationally, so we have tried to interpret and read these two major works by the major playwrights from a collocational perspective. The study aims to find out the similarities and differences of collocational style between two playwrights. The plays, in hand, have been read, analysed and interpreted according to the five lexical types of collocations by using simple arithmetic calculation. The lexical collocations have shown us how Shaw and Ibsen treated collocations in Pygmalion and Ghosts, respectively.

___

  • Bradford, R. (1997). Stylistics, The New Critical Idiom. London and New York: RoutledgeIlson, R. (edit.) (2010). The BBI Combinatory Dictionary of English. Your Guide to Collocations and Gramma. Third Edition. Amsterdam / Philadelphia: John Benjamin’s Publishing Company.Innes, C. (1992). Modern British Drama 1890-1990. Cambridge: Cambridge University Press.Johnston, B. (1992). The Ibsen Cycle, Pennsylvania: Pennsylvania University Press. Lea, D. (edit.) (2002). Oxford Collocations Dictionary, for Students of English. Oxford: Oxford University Press.McFarlane, J. (trans.) (1981). World’s Classics Henrik Ibsen Four Major Plays, Oxford: Oxford University Press.O’Dell, F. & McCarthy, M. (2008). English Collocations in Use Advanced. Cambridge: Cambridge University Press.Sinclair, J. (1991). Corpus, Concordance, Collocation. Oxford: Oxford University Press.