Yeni Beden Eğitimi Öğretim Programı ve Köy Enstitülerinde Beden Eğitimi Derslerinin Yapılandırmacı Öğretim Yaklaşımı Açısından Değerlendirilmesi

Bir eğitim kurumunun niteliğini ortaya koymada, o kurumlarda uygulanan öğretim programları başta olmak üzere diğer yönetsel düzenlemelerin önemi büyüktür. 2006-2007 Öğretim yılında uygulanmaya başlanan yeni ilköğretim beden eğitimi programının, öğrencilerin yaparak-yaşayarak öğrenme etkinliklerine katılımlarını sağlayacak şekilde yapılandırmacı yaklaşım anlayışıyla hazırlanmış olması yeni tartışmaları gündeme getirmiştir. Yapılandırmacı yaklaşım bize ülkemizin eğitim tarihi sürecinde eğitimimizin aydınlık yüzü olarak nitelendirilen ve yetiştirdiği aydın insanlar ile ülkeye büyük katkılar sağlayan Köy Enstitüleri’nin öğretim program yaklaşımını çağrıştırmıştır. Bu nedenle bu iki program yaklaşımlarının beden eğitimi dersi açısından değerlendirilmesi bu çalışmanın amacını oluşturmaktadır. Betimsel yöntemin kullanıldığı bu çalışmada literatür taranarak elde edilen bilgiler doğrultusunda bir değerlendirme yapılmıştır. Cumhuriyetimizin ilk yıllarında kullanılmaya başlayan öğretim programları 1950’li yıllardan itibaren çok hızlı şekilde değişen ve gelişen dünyamızda işlevselliğini yitirmeye başlamıştır. Bu durum karşısında geleneksel eğitim anlayışı Milli Eğitim sisteminde ciddi anlamda sorgulanmaya başlamıştır. Bu sorgulanma, ülkemizde yeni programa benzer deneyimler ki; bu eğitim tarihimizde “Köy Enstitüleri” deneyimidir, onlardan yararlanmamız gerekliliğini ortaya koyar. Günümüze kadar ülkemizde uygulanan öğretim programlarında davranışçı yaklaşım temel alınmıştır. Davranışçı yaklaşımın sonunda elde edilen veriler, çağımızdaki sorunlara yanıt oluşturamadığını ortaya koymuştur. Diğer alternatif öğretim yaklaşımlarının programlarda denenmesi gerekmektedir. Yeni bir yaklaşım olarak yaparak-yaşayarak yapılandırmacı yaklaşımın gündeme gelmesi olumlu bir yaklaşım olmakla birlikte yapılandırmacı yaklaşımın programlarda uygulanarak verime dönüşmesi için önümüzde olumlu sonuçları olan ve benzer bir anlayışla yapılandırılan “Köy Enstitüleri” deneyiminden yararlanılmasının gerekli olduğunu söyleyebiliriz.

Revamp in Physical Education Programs: An Evaluation of Physical Education Classes in Village Institutes and New Physical Education Programme in Terms of Consructivist Teaching

In order to assess the attributes of educational institutions it is necessary to examine the educational programs in application and other administrative systems in use. Beginning in 2006-2007 new educational approaches were put in use and these approaches were considered to be constructivist, which were characterized by the emphasis on doing and experiencing things during the learning process. Constructivist educational approaches were applied in Village Institutes’s vide array of curriculums, and results produced in these institutions were regarded very positive. We conceive strong similarities between Village Institutes educational programs and today’s new educational models. In this respect, in our study we aim at comparing behaviorist and contructivist educational approaches within the physical education context. Teaching programs and approaches that were in large application since the beginning of Republic began to be perceived functionless as a result of fast-paced changes taking place in the 1950s. Thus the questioning of traditional national education paradigms started to increase in the country. Dominat teaching models have been behaviorist approaches so far in Turkey. Behaviorist and constructivist teaching approaches define learning activity differently. But they both present specific strenghts and weaknesses in application. What we have known for sure is that traditional approaches are not capable of responding to the contemporary issues of societies. Therefore there is a great need to experiment with alternative educational models in order to produce solutions to deal with the issues of today. We believe it is a positive development that the constructivist educational approach applied by the Village Institutes is put into application once again. But there is a need for caution because without detailed analysis of evolved conditions in the environment desired results may not be reaped.

PDF

___

1. Puolimatka, T., Constructivism, Knowledge, and Manipulation, Journal of Philosophy of Education, 1999, http://www.ed.uiuc.edu/EPS/PES-Yearbook/1999/puolimatka.asp (Erişim Tarihi: 23.11.2007)
2. Anonim., MEB. İlköğretim Beden Eğitimi Dersi Öğretim Programı (1-8.sınıflar). http://mevzuat.meb.gov.tr/html/88html. (Erişim Tarihi:07.12.2007)
3. Aydın, H., Eğitimde Modern ve Postmodern Modeller. Bilim ve Gelecek Dergisi. 3, 60-69. 2006
4. Gazo, E.W., John Dewy in Turkey: an Educational Mission, Journal of American Studies of Turkey, 3:15-42, 1996
5. Akıncı, U., Village Institutes. http://www.turkishpolitics.us/1938-46/Villageinstitutes.html, (Erişim Tarihi: 10.12.2007)
6. Türkoğlu, P., Tonguç ve Enstitüleri. 1.Baskı, Yapı Kredi Yayınları, İstanbul, 1997
7. Anonim., Olimpik Hareket. TMOK Yayınları, Hürriyet Gazetesi Matbaası, İstanbul, 1988
8. Tayga, Y., Türk Spor Tarihine Genel Bakış, T.C. Başbakanlık Gençlik ve Spor Genel Müdürlüğü Yayınları. Yayın No: 87. Ankara, 1990
9. Şakar, F., “Beden Eğitimi Öğretmeni Yetiştirme Politikası”, Spor Bilimleri I. Ulusal Spor Bilimleri Sempozyum Kitapcığı. 15-16 Mart, Hacettepe Üniversitesi, Ankara, 1990
10. Anonim., Terbiye-i Bedeniye Nazariyeti, Matbaa-i Amire, İstanbul, 1919
11. Anonim., Beden Eğitimi ve Spor Öğretiminde Yeni ve Yaratıcı Yaklaşımlar Sempozyum Kitabı. ODTÜ Kültür ve Kongre Merkezi, 13-14 Ocak, Ankara, 2007
12. Açıkada, C., “Beden Eğitimi ve Spor Öğretmeni Yetiştirmede Müfredat Programı Sorunları”, Spor Bilimleri Dergisi. 4 (3), 3-13, 1992
13. Anonim., MEB. Beden Eğitimi Dersi (1-8) Öğretim Programı Kılavuzu, Devlet Kitapları Müdürlüğü, Ankara, 2007
14. Özden, Y., 21. Yüzyılda Eğitimi Yeniden Canlandırma Çabaları, Türkiye'de Eğitim Bilimleri: Bir Bilanço Denemesi. (Ed: M. Hesapçıoğlu-A. Durmuş), Nobel Yayın Dağıtım, s: 504-522, Ankara, 2006
15. Abbott, R., Ryan, T., Constructing Knowledge, Reconstructing Schooling, Educational Leadership, 1999
16. Yapıcı, M., Yapılandırmacılık ve Sınıf. http://www.universite toplum.org/, (Erişim Tarihi:13.12.2007)
17. Özden, Y., Öğrenme ve Öğretme, Pegem A Yayıncılık. Ankara, 2003
18. Brooks, J.G., Brooks, M.G., In Search for Understanding The Case for Constructivist Classroom. Alexandria Virginia: ASCD, USA, 1993
19. Anonim., Köy Enstitüleri Programları (1936-1953), 1.Baskı. Köy Enstitüleri ve Çağdaş Eğitim Vakfı Yayınları, Ankara, 2004.
20. Çınar, O., Teyfur, E., Teyfur, M., “Orhan İlköğretim Okulu Öğretmen ve Yöneticilerinin Yapılandırmacı Eğitim Yaklaşımı ve Programı Hakkındaki Görüşleri”, İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 7/11, 2006
21. Taşmektepligil, Y., Yılmaz, Ç., İmamoğlu, O., Kılcıgil, E., “İlköğretim Okullarında Beden Eğitimi Ders Hedeflerinin Gerçekleşme Düzeyi”. Ankara Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Yüksekokulu SPORMETRE Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, Cilt:4, Sayı:4, 2006
22. Wilson, B.G., Reflections on Constructivism and lnstructional Desing. Denver, Englewood Cliffs NJ. Educational Technology Publications, USA, 1997
23. Öymen, A., Köy Enstitüleri Kapanmasaydı Bugün Daha Mutlu Bir Türkiye’de Yaşardık. Dünyaya Örnek Bir Eğitim Uygulaması Köy Enstitüleri.1.Basım, Tüses Yayınları, s.9-12, İstanbul, 2000