TÜRKİYE İTALYA FRANSA VE İSPANYA SPOR SİSTEMLERİNİN SPOR KULÜBÜ YAPILANMASI DÜZEYİNDE KARŞILAŞTIRILMASI

Spor kulüpleri sporcunun yeteneğinin keşfedildiği, spor branşının teknik ve taktiğinin öğretildiği ve bulunduğu yer ve bölgeye spor hizmeti götüren kurumlardır. Bu nedenle, spor kulüplerinin etkinliği, yapı ve işleyişi ülke sporunun gelişiminde önemli bir faktör olmaktadır. Araştırmanın amacı, Türkiye’deki spor kulüplerin yapısı ve işleyişi ile İtalya, Fransa ve İspanyadaki spor kulüplerinin yapısı, mevzuatı ve işleyişi ile ilgili benzer ve farklı yönlerini inceleyerek karşılaştırmaktır. Çalışma, tarama modelinde betimsel bir çalışmadır. Araştırmada iki ayrı yöntem kullanılmıştır. Birinci yöntem belgesel tarama modelidir. Belgesel tarama modeli geçmişte veya halen var olan bir durumu olduğu gibi betimlemektir. Karşılaştırmalarda ikinci yöntem ise aynı döneme ait unsurlar ayrı ayrı ve birlikte incelenerek karşılaştırılan yatay yaklaşım modelidir. Veriler, basılı kaynaklara ve web sayfalarının incelenmesine dayanmaktadır. Ülkelerin spor kulüplerinin yapı ve işleyişine ilişkin genel özellikler ve sayısal bilgiler, basılı kaynaklardan ve web sayfalarından elde edilmiştir. Veriler incelendiğinde dört ülkede de spor kulüpleri farklı yasal mevzuatlarla desteklenmektedir. İtalya’da spor kulüpleri, amatör ve profesyonel spor kulüpleri olarak yasal tanımları yapılmakta ve düzenlenmektedir. Türkiye’de ise spor kulüpleri, dernekler kanunu kar amacı gütmeyen dernekler ve şirketler olarak tanımlanmakta ve spor kulüpleri yönetmeliği ile düzenlenmektedir. Fransa’da bölgesel yöneticiler, ligleri ve kulüpleriyle spor federasyonları, profesyonel örgütler gibi çeşitli otoritelere ve çalışanlara bağlıdır. İspanyada ilgili spor dalında faaliyet gösteren kulüp, kuruluş ve sporcuları kendi bünyesinde toplayan tüzel kişiliği olan özel kuruluşlardır. Kar amacı olmayan bu kuruluşlar olimpiyat dönemine hazırlıklarında İspanyol sporculara mali kaynak sağlar. Sonuç olarak, araştırma kapsamındaki ülkelerde; spor yatırımları ve spor hizmetlerinin yürütülmesi ağırlıklı olarak yerel yönetimlere bırakılmıştır. Türkiye’nin kulüpleşme oranı ile sporcu sayılarının İtalya, Fransa ve İspanya gibi bazı Avrupa ülkelerinin gerisinde kaldığı görülmektedir. Türkiye’de Avrupa ülkelerinde olduğu gibi kulüplerin yapılanması dernekler yasasına göre yapılmaktadır.

Anahtar Kelimeler:

Spor kulüpleri, Karşılaştırmalı spor sistemleri

PDF

___

Algün Doğu, G., Sunay, H., (2010). Uluslar arası İlişkiler ve Spor. Spormetre Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi,8(3), s.31, Ankara.
Aslan,C.S., Akça,F., Müniroğlu S.,(2015). Süper Lig Futbol Takımlarının Altyapılarından Oyuncu Yetiştirme Verimliliklerinin İncelenmesi, Spormetre Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 13(2), s.104.Ankara
Anonim, (2003). Avrupa Kültür Sözleşmesine Taraf Olan Ülkelerde Sporun yasal olarak kurumsallaşmasına ilişkin araştırma Raporu”, Gençlik ve Spor Genel Müdürlüğü, Dış İlişkiler Dairesi Başkanlığı, Ankara, (2003).
Arslanoğlu, İ. (2012). Sosyal bilimlerde metot ve araştırma teknikleri. Gazi Üniversitesi, Ankara.
Bompa, T. O. (1990), Theory and Methodology of Training,Second Edition, Kendal /Hunt Publishing,p.333-348.
Boztaş, H., “Ülkemizde Futbol Kulüplerinin Şirketleşmesi ve Halka Arzına Genel Bir Bakış”, Erişim:http://www.yaklasim.com/mevzuat/dergi/makaleler/20080912748.htm, 2008.
Can İ. (2004). Almanya’da Devletin Yapısı ve Vergi Sisteminin Anayasal Temelleri. Maliye Dergisi s.145-33: Ankara.
Cankalp, M. (2002). Sporda Yönetim ve Organizasyon, Ankara: Nobel Yayın Dağıtım. 48, Ankara.
Comité National Olympique et Sportif Français. [Online] [Cited18.04.2009] Available from : URL: http://www.comiteolympique.asso.fr/index.phtml.
CSD Consejo Superior de Deportes, İnternette, Erişim tarihi: 07.11.2018 Elektronik adresi: http://www.csd.gob.es/
Devecioğlu, S., Çoban, B. ve Yıldırım, E.,(2003). Amatör Spor Kulüplerinin Yönetim Problemleri ve Çözüm Önerileri, Beden Eğitimi ve Sporda Sosyal Alanlar Kongresi, Ankara.
Dilek,İ., (2013). Türkiye Ve İtalya’daki Spor Kulüplerinin Mevcut Durumları Ve Örgütsel Yapılarının Karşılaştırmalı Analizi Yayınlanmış Yüksek Lisans Tezi s.24, İstanbul.
Dülgerbaki T. (2005). Eski Türklerde Uygulanan Serbest Zaman Etkinlikleri Ve Spor. Kocaeli: Graphic House Yayınları,s.120, Kocaeli.
Enti di promozione sportiva – documenti. [Online] [Cited 14.04.2009] Available from: URL: http://www.coniemiliaromagna.org/entipromo/reg.html
Erdem A. N., (2011). 6222 Sayılı Sporda Şiddet ve Düzensizliğin Önlenmesine Dair Yasa, Spor Hukuku ve Çözüm Önerileri. Spor Kulüplerinin Yeniden Yapılandırılması Kongresi. İstanbul,s.1-8: 29 Ağustos 2011, Ankara.
Erturan. E.E.,İmamoğlu A.F., (2011). Almanya Ve Türkiye’deki Spor Kulüplerinin Karşılaştırmalı Analizi– Türkiye’de Spor Kulüplerinin Yapı ve İşleyişine Yeni Bir Yaklaşım, H.Ü. Spor Bilimleri Dergisi, 22(2) s.54-68, Ankara.
Fişek K. (1985). 100 Soruda Türkiye’de Spor Tarihi. İstanbul: Gerçek Yayınevi,s.32, İstanbul.
Fişek K. (1998). Devlet Politikası ve Toplumsal Yasayla İlişkileri Açısından Spor Yönetimi, Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Yayını, 1. Baskı, s.114, Ankara.
Genç, D. A., (1999). “Futbol Kulüplerinin Stratejik Yönetimi”, Bağırgan Yayınevi, s.27, Ankara.
Gök Y, Sunay H., (2010). Türkiye ve Fransa’da Uygulanan Spor Yönetiminin Kamu Yönetimi Açısından Karşılaştırılması, Spormetre Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, VIII (1),s.7-16, Ankara.
GSGM, Spor Şurası (1999). Ankara, GSGM Yayını, 30 Haziran-2 Temmuz, Ankara 1999; 19-21.
Numeri dello Sport. [Online] [Cited 13.04.2009] Available from :URL: http://www.coni.it/index.php?id=5412
İlker,D., (2013). Türkiye Ve İtalya’daki Spor Kulüplerinin Mevcut Durumları Ve Örgütsel Yapılarının Karşılaştırmalı Analizi Yayımlanmış Yüksek Lisans Tezi,s.18. İstanbul.
İmamoğlu A.F, Karaoğlu E, Erturan E.E.,(2007). Türkiye’de Spor Kulüplerinin Yapısal Nitelikleri ve Temel Problemleri, Gazi Beden Eğitimi ve Spor Dergisi,s.35-61,Ankara.
Karahanoğulları, O., Güler, B., Karasu, K., Ömürgönülşen, U., Akın Ö., Tellal, E., Keskin, N., Çınar, T., Esen, S., Kutlu, M., (2009). “Fransa’da Kamu Yönetimi“ “Kamu Yönetimi Ülke İncelemeleri“, İmge Kitabevi Yayınları, 2. Baskı, 39-41, Ankara.
Karasar, N., (1997). Bilimsel araştırma yöntemi. 7.basım. s.75-90,Ankara.
Keten M., (1993). Türkiye’de Spor. Ankara: Ayyıldız Matbaası, Ankara.
Le CNOSF dans l'organisation du sport Français. [Online] [Cited 18.04.2009] Available from : URL: http://www.comiteolympique.asso.fr/art/14-organisation.html.
Öğüt, E.E., ve İmamoğlu F., (2011), Almanya ve Türkiye’deki Spor Kulüplerinin Karşılaştırmalı Analizi -Türkiye’deki Spor Kulüplerinin Yapı ve İşleyişine Yeni Bir Yaklaşım, Spor Bilimleri Dergisi, s-38-54-68, Ankara.
Porro N, Bizzaglia G, Conti D. (1999). The Sport System and Sport Organisations in Italy. In: Heinemann K.(ed) Sport Clubs in Various European Countries. Series Club of Cologne Vol.1. NewYork, Schondorf ,Stuttgart: Schattauer and Hoffman Verlag Publishments,s.33-69. New York.
Roux Le N, Camy J.An Essay on the French Sport System; The Cultural, Social and Economic Importance of Sport Clubs Since the Late 19th Century. In: Heinemann K.(ed) Sport Clubs in Various European Countries. Series Club of Cologne Vol.1. NewYork, Schondorf ,Stuttgart: Schattauer and Hoffman Verlag Publishments; (1999). Comité National Olympique et Sportif Français. [Online] [Cited18.04.2009] Available from : URL: http://www.comiteolympique.asso.fr/index.phtml
San H., (1973). Futbol Ansiklopedisi. 1. Baskı, İstanbul, Ticaret Postası Matbaası,s.30, İstanbul.sgm.gsb.gov.tr/Sayfalar/175/105/Istatistikler ErişimTarihi; 26.11.2017.
Slack T., (1997). Understanding Sport Organizations, The Application of Organization Theory, USA: Human Kinetics Publishment, s.5, USA.
Sultanoğlu, B., (2008). “Hisseleri Halka Arz Edilen Türk Futbol Kulüplerinin Mali Tablolarının Türkiye Muhasebe Standartları Çerçevesinde İncelenmesi”, Başkent Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Yüksek Lisans Tezi, s. 14-28, Ankara.
Sunay, H., (2017). Spor yönetimi. 3. Baskı, Ankara: Gazi Kitabevi. ss. 65-87, Ankara.
Şahin, H, M. (2002). “Beden Eğitimi ve Sporda Temel Kavramlar Sözlüğü”, Gaziantep spor Kulübü Spor-Eğitim Yayınları, Yayın No:1,s.22, Nobel Yayın Dağıtım, Ankara.
Topçu, Ö., (2013). Türkiye’ De Spor Kulüplerinin İdari Ve Sportif Açıdan İşlevselliği Yayımlanmış Yüksek Lisans Tezi, s.95.Samsun.
Türkoğlu, A., (1989). Karşılaştırmalı Eğitim, Dünya Ülkelerinden Örneklerle. Baki Kitabevi, Adana.
Serarslan M.Z., (1989). Kurum Kulüplerinin Kuruluş Amaçları ve Türk Sporu İçindeki Yerleri. Spor Bilimi Dergisi,s.44-55, İstanbul.
Ziyagil,M.A., (2002). Avrupa Topluluğu Ülkeleri ve Amerika Birleşik Devletlerinin Spor Yönetimi Yapısı,21.Yy Türk Spor Politikasının Genel Özellikleri. Amasya Eğitim Fakültesi Beden Eğitimi ve Spor Bölümü. Ankara.
http://www.sports.gouv.fr/home-page_624/ministry_628/structural-overview-of-the-youth-sport-and-association-activity-task-forceunder-the-ministry-of-health-youth-and-sport_1672.html,2009) ErişimTarihi:10.06.2017
http://www.ekospor.com/ispanyafutbolendustrisi/devecioğlu/ErişimTarihi:10.06.2017)
https://www.sporx.com/ispanyadaki-en-populer-spor-dallari-SXHBQ473463SXQ/Erişim Tarihi:29.08.2018.
4721 Sayılı Türk Medeni Kanunu. 08.12.2001tarih ve 24607 sayılı Resmi Gazete.
5253 Sayılı Dernekler Kanunu. 23.11.2004 tarih ve 25649 sayılı Resmi Gazete.