NEVİN GÜNDÜZ, DAMLA GÜLER, Yağmur GÜLER, Mustafa YILDIRIM

SPOR KAYA TIRMANIŞINDA AKRAN ÖĞRETİM MODELİNİN UYGULAMALARINA YÖNELİK ADAY ÖĞRETMEN VE AKRAN ÖĞRENCİ GÖRÜŞLERİNİN DEĞERLENDİRİLMESİ

Bu araştırmanın amacı, spor kaya tırmanışında akran öğretim modelinin uygulamalarına yönelik aday öğretmen ve akran öğrenci görüşlerinin değerlendirilmesi. Araştırma, nitel bir çalışmadır. Araştırmanın örneklemini oluşturan aday öğretmenler, Ankara Üniversitesi Spor Bilimleri Fakültesi, Özel Öğretim Yöntemi dersine giren 3. sınıf (5 kişi) öğrencileridir. Araştırmaya 6 erkek ve 5 kadın olmak üzere toplam 11 öğrenci katılmıştır. Akran eğitim modeliyle işlenen spor kaya tırmanış etkinliği toplam 10 hafta sürmüştür. Uygulama sonunda görüşmeye gönüllü olarak katılan aday öğretmenler ve akran öğrencilerden randevu alınarak, uzman kişiler tarafından hazırlanmış yarı yapılandırılmış görüşme soruları kullanılmıştır. Görüşmeler, sessiz bir odada ses kayıt cihazı yardımıyla kayıt altına alınmıştır. Görüşme formu aday öğretmenler için 8, akran öğreten için 11 ve akran öğrenen için ise 5 yarı yapılandırılmış soruyu içermektedir. Araştırmada kullandığımız görüşme soruları bu konuda yapılan araştırmalar derlenerek ve uzman görüşü alınarak oluşturulmuştur. Araştırma verileri içerik analizi ve betimsel istatistik yöntemi kullanılarak analiz edilmiştir. Sonuç olarak, aday öğretmenler, bu modeli ilk kez uyguladıkları için ders planında öncelikle zorlandıklarını, acemilik yaşadıklarını,1-2 hafta sonra planları daha detaylı hazırladıklarını, bu deneyimlerin öğretmenlik yaşantılarında faydalı olacağını, iletişimlerinin arttığını, anlık karar verme gibi bilişsel katkılarının yanında, pratik düşünmeye başladıklarını, akranlarına geri bildirim ve yönlendirmeler yaptıklarını belirtmişlerdir. Akran öğreten öğrenciler, tırmanma etkinliğinde güvenlik önlemlerine çok dikkat ettiklerini, öğretirken eksiklerini görüp tamamladıklarını, özgüvenlerinin arttığını belirtirken; akran öğrenen öğrenciler, tırmanma etkinliğinde korku ve heyecan hissettiklerini, güvenlik konusunda akranıyla olan iletişime dikkat ettiklerini, tırmanmayı akranlarından iyi bir şekilde öğrendiklerini bildirmişlerdir.

Anahtar Kelimeler:

Aday öğretmen, Akran öğretim modeli

PDF

___

AAyers, S. F. (2009). The effects of using peer tutors for visually impaired students in physical education. Journal of Physical Education, Recreation & Dance, 80(3), 8-51.
Babadoğan, C. (2000). Sosyal Bilgiler Alanında Eğitim Alan Üniversite Öğrencilerinin HIV/AİDS Önlenmesi Akran Eğitim. Ankara.
Can, Ü. K. (2009). Müzik öğretmenliği gitar öğrencileri için geliştirilen akran öğretimi programının etkililiğinin sınanması. Yayımlanmamış Doktora Tezi. Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü Güzel Sanatlar Eğitimi Anabilim Dalı Müzik Öğretmenliği Bilim Dalı, İstanbul.
Cervantes, C. M., Lieberman, L. J., Magnesio, B., Wood, J. (2013). Peer tutoring: Meeting the demands of inclusion in physical education today. Journal of Physical Education, Recreation & Dance, 84(3), 43-48.
Ercan, H., Yıldırım Orhan, Ş. (2016). Peer teachıng-based learnıng teachıng approach in indıvıdual instrument and its instructıon course. Bolu (TR): Abant İzzet Baysal University, 2269-2281.
Ernst, M., Byra, M. (1998). Pairing learners in the reciprocal style of teaching: influence on student skill. Knowledge and Socialization. Physical Educator, 55, 24-37.
Gagnon, A. G. (2016). Developmental Physical Education: How to Implement a Peer-assistance Program to Help Low Performers. Journal of Physical Education, Recreation & Dance, 87(9), 28-35.
Gündüz, N., Keskin, M. T. (2016). Akran Eğitimi Destekli Bocce, Dart ve Speedstack Öğretimi Konulu Performans Ödevinin Değerlendirilmesi. 14. Uluslararası Spor Bilimleri Kongre Kitapçığı, S:375.
Henning, J. M., Weidner, T. G., Jones, J. (2006). Peer-assisted learning in the athletic training clinical setting. Journal of Athletic Training, 41(1), 102.
Hogan, D. M., Tudge, J. R. (1999). Implications of Vygotsky's theory for peer learning.
Iserbyt, P. (2015). Reciprocal peer learning with task cards: analysis of behaviour and verbal interactions in structured and unstructured dyads. Physical Education and Sport Pedagogy, 20(2), 174-185.
İnce, M. L., Hünük, D. (2010). Eğitim reformu sürecinde deneyimli beden eğitimi öğretmenlerinin kullandıkları öğretim stilleri ve stillere ilişkin algıları. Eğitim ve Bilim, 35(157).
Jenkinson, K. A., Naughton, G., Benson, A. C. (2014). Peer-assisted learning in school physical education, sport and physical activity programmes: a systematic review. Physical Education and Sport Pedagogy, 19(3), 253-277.
Kavanoz, S., Yüksel, H. G. (2010). An investigation of peer-teaching technique in student teacher development. The International Journal of Research in Teacher Education, 1(3), 10-19.
King, A. (2002). Structuring peer interaction to promote high-level cognitive processing. Theory into practice, 41(1), 33-39.
Korner, M., Hopf, M. (2015). Cross-Age peer tutoring in physics: Tutors, tutees, and achievement in electricity. International Journal of Science and Mathematics Education, 13(5), 1039-1063.
Cervantes, C. M., Lieberman, L. J., Magnesio, B., Wood, J. (2013). Peer tutoring: Meeting the demands of inclusion in physical education today. Journal of Physical Education, Recreation & Dance, 84(3), 43-48.
d’Arripe-Longueville, F., Gernigon, C., Huet, M. L., Cadopi, M., Winnykamen, F. (2002). Peer tutoring in a physical education setting: Influence of tutor skill level on novice learners’ motivation and performance. Journal of Teaching in Physical Education, 22(1), 105-123.
McKinstery, J., Topping, K. J. (2003). Cross–age Peer Tutoring of Thinking Skills in the High School. Educational Psychology in Practice, 19(3), 199-217.
Metzler, M. W. (2005). Instructional Models for Physical Education. United States of America: Holcomb Hathaway. Inc.
Miles, M. B., Huberman, A. M., Huberman, M. A., & Huberman, M. (1994). Qualitative data analysis: An expanded sourcebook. sage.
Mirzeoğlu, A., & Özcan, G. (2015). Akran Öğretimiyle İşlenen Okul Deneyimi Dersi Hakkında Öğrenci Görüşleri ve Kazanımları. Sport Sciences, 10(4), 16-33.
Mosston, M., Ashworth, S. (2002), “Teaching Physical Education”, 5th ed. San Francisco, CA: Benjamin Cummings.
Nurmi, A. M., Kokkonen, M. (2015). Peers as teachers in physical education hip hop classes in Finnish high school. Journal of Education and Training Studies, 3(3), 23-32.
Ward, P., Crouch, D. W., Patrick, C. A. (1998). Effects of peer-mediated accountability on opportunities to respond and correct skill performance by elementary school children in physical education. Journal of Behavioral Education, 8(1), 103-114.
Roscoe, R. D., Chi, M. T. (2007). Understanding tutor learning: Knowledge-building and knowledge-telling in peer tutors’ explanations and questions. Review of Educational Research, 77(4), 534-574.
Temple V., Lynnes, M.D. (2008), “ Peer Tutoring For İnclusion”, ACHPER Healthy Life Styles J.55:11-21. Thomas, A. (1994), “Conversational Learning”, Oxford Review of Education 20, No:1, 131–42.
Topping, K., Ehly, S. (1998). Peer-assisted learning. Routledge.
Topping, K. J. (2005). Trends in peer learning. Educational psychology, 25(6), 631-645.