Beden Eğitimi ve Spor Yüksekokullarında Örgüt Kültürü

Günümüzde, yaşam kalitesini olumlu veya olumsuz yönde etkileyen faktörlerin gerisinde, ilişkide olduğumuz örgütlerin performans düzeyi vardır. Yirminci yüzyıldan itibaren bireylerin değişik tür ve amaçtaki örgütlere bağımlılığı artmaktadır. Günümüzden elli yıl önce yaşayan bir bireyin günlük yaşamı, bugünün bireyi ile karşılaştırıldığında, günümüz bireyi daha çok sayıda ve farklı amaçtaki örgütlerle ilişki halindedir. Örgütler, insanların değişik ihtiyaçlarının giderilmesi ve amaçlarının gerçekleştirilmesi için vardır. Genelde misyon olarak da bilinen örgütün varolma nedeni, bütün örgütler için, insanın yaşam kalitesini ve refahını artırmaktır denilebilir. Ancak araştırma, inceleme ve gözlemlerin de ortaya koyduğu gibi, insan ihtiyaçlarını karşılama ve sorunlarını çözme açısından örgütlerin hepsi yeterli performansı gösterememektedir. Örgütsel performans düzeyini belirleyen çok sayıda unsur olmasına rağmen, özellikle 1980’li yıllardan itibaren, örgüt kültürü kavramı üzerinde durulmaya başlanmıştır. Girdisi ve çıktısı insan olan eğitim örgütlerinde kültür kavramını incelemek yaşamsal bir önem taşımaktadır. Eğitim örgütlerinde herkesin ortak değer ve inançlar çerçevesinde iş görebilmesi yani, ortak bir güçlü kültürün yaratılabilmesi, amaçların gerçekleştirilmesinde önemli rol oynamaktadır. Bu araştırmanın amacı, Beden Eğitimi ve Spor Yüksekokullarının örgütsel kültürünü incelemek ve anlamaktır. Araştırmanın evrenini, ülkemizin Güneydoğu Anadolu Bölgesi’nde yer alan Üniversitelerin bünyesinde bulunan Beden Eğitimi ve Spor Yüksekokulları çalışanları oluşturmaktadır. Bu yüksekokullarda çalışan yönetici, akademik ve idari kadroda çalışanlar arasından tesadüfü olarak seçilmiş 94 kişi, araştırmanın örneklem grubunu oluşturmuştur. Araştırma verilerinin istatistik analizleri SPSS paket programında yapılmıştır. İstatistik analiz olarak; betimsel ve yordamsal istatistik kullanılmıştır. Farklılıklar; “T testi” ile saptanmıştır. Araştırma sonuçlarına göre, üzerinde çalışılan yüksekokulların zayıf bir örgüt kültürüne sahip oldukları belirlenmiş olup, örgüt kültürü ile ilgili temel sayıltı ve uygulamaların bazılarının algılamalarında, cinsiyet değişkenine göre anlamlı farklılık bulunduğu (p

A Study of Organizational Culture in Physical Education and Sports Schools

There is a strong relationship between living standards and effectiveness of all types of organizations. Because, in terms of achieving an increase in living standards of people, there is a need to increase organizations’ performance. In general, all organizations exist to meet variety of needs of people. While some organizations are successful to meet and satisfy the needs of its stakeholders, some are not so successful. Though the determinants of organizational performance are many and complex, several studies indicate that organizational culture is one of the major factor in distinguishing successful and not so successful organizations. The purpose of this study is to examine and develop an understanding of the culture of Physical education and Sport schools. The population of the study consists of those individuals employed in the Physical Education and Sport schools. These schools are located in the southeast region of Turkey. The sample is made up of 94 individuals who were drawn from the population randomly. SPSS software is used in order to analyze data obtained from the study participants. Both descriptive an inferential statistical procedures (arithmetic means and standard deviations, and t-test) are employed to analyze the data. The findings show that Physical education and Sport Schools’ cultures may be characterized as weak culture. Assumptions and practices of these schools’ cultures, as perceived by the participants, vary according to the school and the gender of the participants.

___

  • 1. Berguist, W. H., The Four Cultures of The Academy, Josey-Bass Publishers, San Francisco, 1992.
  • 2. Robbins, S.P., Örgütsel Davranışın Temelleri, Çev. Ayşe Öztürk, Etam A.Ş., 1994.
  • 3. Ramsey R D., Seconday Principal’s Survival Guide: Practical Techniques and Materials for Succesful School Administration, New Jersey, Prentice Hall Inc,1992.
  • 4. Bursalıoğlu Z., Okul Yönetiminde Yeni Yapı ve Davranış, 6. Baskı, A.Ü. Eğitim Fakültesi Yayınları, No:107, Ankara, 1982.
  • 5. Üçışık F., Sporda Sorular ve Çözüm Önerileri, Ötüken Yayınları, İstanbul, 1999.
  • 6. Parsons T., and G.M., Platt, The American University, Mass: Harvard University Press, Cambridge, 1973.
  • 7. Schein E.H., Organizational Culture and Leadership, Jossey Bass., San Francisco, 1985.
  • 8. Plath, D., “Uncovering School Culture: A Case Study of Join Exploration Through Iterrative İnterviewing”, Dissertation Abstracts İnternational, 48/8:1953-A, 1987.
  • 9. Kafka K.D., “Organizational Culture in Four Hight School Effectiveness Programs”, Dissretation Abstracts International, 50/2, 317-A, 1988.
  • 10. Şişman, M., Örgüt Kültürü, Anadolu Üniversitesi Basımevi, Eskişehir, 1994.
  • 11. Robbins, S.P., Essentials of Organizational Behavior, PrenticeHall.hmt.Inc, New Jersey,1988.
  • 12. Harwey, F., and R.Brown R., An Experimental Approach to Organization Development, Prentice-Hall Int:Inc, New Jersey, 1991.
  • 13. Malinowski, B., A Scentific Theory of Culture. Oxford University Press, Oxford, 1948.
  • 14. Lessem, R., Managing Corporate Culture, Vt. Gower, Brookfield, 1990.
  • 15. Hofstede, G., Culture’s Conseguences, International Differences in Work Related Values, Sage Publication, London,1980.
  • 16. Handy, Charles B., Understanding Organization (Second Edition) Hazell Watson Ltd., Aylesbury,1981.
  • 17. Quinn, R., and M. R., McGarth, The Transformation of Organizational Cultures, In P. Forst etal, Organizational Culture, Baverly Hills, Sage, 1985.
  • 18. Kono, T., Corpore Culture and Long-range Planing, Strategic Management in Japanes Companies, Pergaman Press, Oxford, 1992.
  • 19. Hofstede, G., and Others., “Measuring Organizational Cultures: Aqualitative and Quantitative Study Acroos
  • 20. Deal T.E., and A. A. Kennedy, Corporte Culture, Addition-Wesley Publishing, Massachusetts, 1982.
  • 21. Peters, T., and H.R., Waterman, Yönetme Yükselme Sanatı-Mükemmeli Arayış, Çev: Selami Sargut, Altın Kitaplar, İstanbul, 1982.
  • 22. Serarslan, Z., M., Bakır, Ü., Kesim, L., Güler, M.,Yoruç , “Spor Kuruluşlarında Örgüt Kültürü”, Spor Araştırmaları Dergisi, 4/2, s.55-70, 2002.
  • 23. Akıncı B.Z., Kurum Kültürü ve Örgütsel İletişim, İletişim Yayınları, İstanbul, 1998.