SPOR YAPAN VE YAPMAYAN LİSE ÖĞRENCİLERİNİN SOSYAL BECERİ DÜZEYLERİNİN İNCELENMESİ: ISPARTA ÖRNEĞİ

Bu çalışmanın amacı; spor yapan ve yapmayan lise öğrencilerinin sosyal beceri düzeylerinin çeşitli etkenler açısından incelenmesidir. Araştırmaya yaş ortalaması 16,84 (Ss±0,98) olan 60 kadın, 120 erkek olmak üzere toplamda 180 lise öğrencisi katılmıştır. Veri toplama aracı olarak, Riggio (1986) tarafından geliştirilmiş olan ve Yüksel (1998) tarafından dil geçerliliği ve güvenilirliği yapılmış olan Sosyal Beceri Envanteri kullanılmıştır. 90 maddeden ve 6 alt boyuttan oluşan ölçekte, alt boyutları oluşturan sorular belirlenirken Yüksel (2004) tarafından yapılan faktör analizi sonuçları dikkate alınmıştır. Ölçeğin Cronbach’s Alpha test istatistiği, 0,93 olarak hesaplanmıştır. Yapılan ikili karşılaştırmalarda SPSS programı T-testi ve gurup sayısının ikiden fazla olduğu karşılaştırmalarda ise tek yönlü varyans analizi One-way Anova testi kullanılmıştır. Grup ortalamalarının arasındaki farkı belirlemek için ise Tukey testinden faydalanılmıştır. Toplam sosyal beceri puan ortalamaları ile alt boyutlara ait puan ortalamaları bakımından yapılan T-testi sonucunda Duyuşsal Duyarlılık boyutunda cinsiyetler arasındaki fark anlamlı bulunmuştur. Araştırmaya katılan öğrencilerin kardeş sayılarına bağlı olarak sosyal beceri düzeylerinde anlamlı fark tespit edilememiştir. Sosyal duyarlılık hariç diğer tüm boyutlar bakımından annenin eğitim durumu seviye ortalamaları arasındaki farklar istatistik olarak önemlidir. Toplanan veriler analiz edildiğinde, Isparta ilinde öğrenim gören lise düzeyindeki erkek öğrencilerin sosyal beceri düzeylerinin daha yüksek olduğu, annenin eğitim durumunun yüksek olmasının ise öğrencilerin sosyal becerilerini olumlu etkilediği tespit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler:

Lise öğrencileri, Sosyal Beceri, Sosyalleşme, Spor

INVESTIGATION OF THE SOCIAL SKILL LEVELS OF THE HIGH SCHOOL STUDENTS WHO DO AND DO NOT EXERCISE: THE CASE OF ISPARTA

The aim of this study is to investigate -under various factors- the social skill levels of the high school students who do and do not sport. A total of 180 high school students-60 female and 120 male- whose average age is 16.84±0.98 participated in this research. For data collection, Social Skills Inventory developed by Riggio (1985) used. Language validity and reliability of this scale was done by Yüksel (1998). While evaluating the questions of the sub-dimensions of the scale which consists of 90 items and 6 sub-dimensions, the results of factor analysis by Yüksel (2004) were taken into consideration. The Cronbach’s Alpha Test Statistics were calculated as 0.93. In the pair wise comparison T-test was used, for multiple comparisons one-way variance analysis was used. For differences of averages of groups Tukey test was used. The total social skill score averages and the mean score of the sub-dimension T-test showed significant difference in terms of Emotional Sensitivity between genders. According to the number of siblings, there was no significant difference in social skill levels. The differences between mother's education level averages are statistically significant in all dimensions except social sensitivity. When the collected data were analyzed, it was determined that the social skill levels of the high school students in Isparta province were higher and the high level of education of the mother had a positive effect on the social skills of the students.

Keywords:

High School Students, Social Skill, Socializing, Sports,

PDF

___

1. Yıldıran İ, Yetim A. Ortaöğretimde Beden Eğitimi Dersleri Öncelikli Amaçları Üzerine Bir Araştırma, GÜ Beden Eğitimi Ve Spor Bilimleri Dergisi, 2011; (1) 3: 36-43.
2. Özçep C. İlköğretimde Görev Yapan Beden Eğitimi ve Sınıf Öğretmenlerinin Sosyal Beceri Düzeylerinin Çeşitli Değişkenler Açısından Karşılaştırılması, Abant izzet Baysal Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi. 2007.
3. Yüksel G. Öğretmenlerin Sahip Olmaları Gereken Davranış Olarak Sosyal Beceri, Milli Eğitim Dergisi, 2001 Apr [cited 2017 Jun], 150 :[about 3p] Available from: https://dhgm.meb.gov.tr/yayimlar/dergiler/Milli_Egitim_Dergisi/150/yuksel.htm
4. Coşkun N, Samancı O. İlköğretim 4. Ve 5. Sınıflarda sosyal beceri düzeyi ile sosyal bilgiler dersine yönelik tutumların çeşitli değişkenler açısından incelenmesi, Journal of Educational and Instructional Studies In The World, 2012; (2):32-41.
5. Yiğit R, Yılmaz H. İlköğretim II. Kademe Öğrencilerinin Sosyal Beceri Düzeyleri ile Benlik Saygısı Arasındaki İlişkinin İncelenmesi, Selçuk Üniversitesi Ahmet Keleşoğlu Eğitim Fakültesi Dergisi, 2011; (31):335-347.
6. Kumartaşlı M, Atabaş EG. Spor Merkezi Fitness Salonunu Kullanan Bireylerin Beklentilerinin Değerlendirilmesi, International Journal of Science Culture and Sport, 2014; (1):898-904.
7. Erkal M, Güven Ö. Ayan D. Sosyolojik Açıdan Spor. Der Yayınları. İstanbul. 1998.
8. Çaha Ö. Aşkın Devletten Sivil Topluma, Gendaş Kültür Kitapları. İstanbul. 2000.
9. Küçük V, Acet M. Bir Kişilik Özelliği Olarak Suçluluk ve Sporla İlişkisi, DPÜ Sosyal Bilimler Dergisi, 2002; (7):369-375.
10. Riggio RE. Assessment Of Basic Social Skills, Journal Of Personality And Social Psychology, 1986;(51):649-660.
11. Yüksel G. Sosyal Beceri Envanteri El Kitabı. Asil Yayın Dağıtım. Ankara. 2004.
12. Avsar Z, Kuter FÖ. 2007 Eğitimde Kuram ve Uygulama, Journal Of Theory And Practice İn Education, 2007; (3):197-206.
13. Özdinç Ö. Çukurova Üniversitesi Öğrencilerinin Sporu ve Spora Katılımın Sosyalleşmeyle İlişkisi Üzerine Görüşleri, Spormetre Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 2005; (2):77-84.
14. Çakmakçı S. Okullardaki Beden Eğitimi Dersinin ve Faaliyetlerinin Öğrencilerin Sosyalleşmesine Etkileri, Kütahya Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Yüksek Lisans Tezi, 2001.
15. Aracı H. Okullarda Beden Eğitimi. Nobel Yayın Dağıtım. Ankara. 2004.
16. Kaya K, Tuna M. Popüler Kültürün İlköğretim Çağındaki Çocukların Aile İçi İlişkileri Üzerindeki Etkisi, SDÜ Fen Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi, 2010; (21):237-256.