Ahlaki Bütünlük Ölçeği’nin Türkçe’ye Uyarlanması ve Psikometrik Özelliklerinin İncelenmesi

Bu çalışmanın amacı, Schlenker (2008) tarafından geliştirilen Ahlaki Bütünlük Ölçeği’ni Türkçe’ye uyarlamak ve psikometrik incelemesini yapmaktır. Ölçek maddeleri ilk etapta, alanında uzman beş kişi tarafından Türkçe’ye çevrilmiştir. İki uzman tarafından maddelerin dil yapısı, kültüre uygunluğu ve anlaşılabilirliği incelendikten sonra üzerinde mutabık kalınan maddeler, iki çeviri uzmanı tarafından tekrar orijinal diline çevrilmiştir. Uzmanların olumlu değerlendirmelerinden sonra, ölçek maddelerinin son halinde karar kılınmıştır. Çalışmanın uyarlama sürecinde, ilki açımlayıcı faktör analizi için 470 kişiden; ikincisi doğrulayıcı faktör analizi için 248 kişiden ve üçüncüsü ölçüt geçerliği için 100 kişiden veri toplanmıştır. Bu kapsamda ilk önce ölçeğin yapı geçerliğini test etmek amacıyla Açımlayıcı Faktör Analizi (AFA) kullanılmıştır. Yapılan açımlayıcı faktör analizi sonucunda ahlaki bütünlük ölçeğinin tek boyut olarak varyansın %52,127’sini açıkladığı görülmektedir. Ölçeğin yapı geçerliliğini test etmek amacıyla daha sonra doğrulayıcı faktör analizi (DFA) yapılmıştır. Ahlaki Bütünlük Ölçeği’nin tek boyutlu ve 18 maddeli yapısı DFA ile analiz edilmiş ve kabul gören uyum indeksleri elde edilmiştir (X2/sd=2.745; p

Anahtar Kelimeler:

Ahlak, Ahlaki Bütünlük, Ölçek Uyarlama, Faktör Analizi, Ahlaki Kimlik

The Adaptation of the Moral Integrity Scale into Turkish and Analysis of the Psychometric Features

The aim of this study is to adapt the Moral Integrity Scale developed by Sclenker (2008) to Turkish and conduct its psychometric analysis. The scale items were translated into Turkish by five specialists in the first place. After the language structure, culture suitability and understandability of the items were examined by the two experts, the items agreed upon were translated back to their original language by the two translation experts. After the positive evaluations of the experts, the final version of the scale items was decided. During the adaptation process of the study, data were collected from 470 people for exploratory factor analysis; from 248 people for confirmatory factor analysis and from 100 people for criterion validity. In this context, Exploratory Factor Analysis (AFA) was used to test the construct validity of the scale first. As a result of the exploratory factor analysis, it is seen that the moral integrity scale explains 52,127% of the variance as one dimension. Confirmatory factor analysis (CFA) was then performed to test the construct validity of the scale. The one-dimensional and 18-item structure of the Moral Integrity Scale was analyzed with DFA and accepted fit indices were obtained (X2/sd=2.745; p

Keywords:

Morality, Moral Integrity, Scale Adaptation, Factor Analysis, Moral Identity,

PDF

___

Akdağ, M. (2011). SPSS’de İstatistiksel Analizler.
Aquino, K. & Reed, A. (2002), “The selfımportance of moral ıdentity”, Journal of Personality and Social Psychology, C: 83, S: 6, ss. 1423-1440.
Aydın, Ö. (2007). Kuran-ı Kerim’de İman-Ahlak İlişkisi. İstanbul: İşaret Yayınları.
Aydoğan, İ. (2016). Kültür Temelli Eğitim. Ankara: Harf Yayınları.
Bardakoğlu, A. (2017). Ahlâkın fıkıh kuralları arasında buharlaşması. Eskiyeni, 35/Güz, 51-94.
Batson, C.D., Thompson, E.R., Seuferling, G., Whitney, H., & Strongman, J.A. (1999). Moral hypocrisy: Appearing moral to oneself without being so. Journal of Personality and Social Psychology, 77(3), 525-537.
Batson, C. D., Thompson, E. R., & Chen, H. (2002). Moral hypocrisy: Addressing some alternatives. Journal of Personality and Social Psychology, 83(2), 330-339. https://doi.org/ 10.1037//0022-3514.83.2.330
Bayraklı, B. (2011). Kur’an Ahlakı (1. Baskı). İstanbul: Bayraklı Yayınları.
Brislin, R., Lonner, W. and Thorndike, R. (1973). Cross-cultural research methods. New York: John Wiley.
Büyüköztürk, Ş. (2015). Sosyal Bilimler İçin Veri Analizi El Kitabı (21. Baskı). Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
Büyüköztürk, Ş., Kılıç Çakmak, E., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş., ve Demirel, F. (2018). Bilimsel Araştırma Yöntemleri (24. Baskı). Ankara: Pegem Akademi Yayınevi.
Cha, E. S., Kim, K. H., & Erlen, J. A. (2007). Translation of scales in cross-cultural research: Issues and techniques. Journal of Advanced Nursing, 58(4), 386–395.
Çağrıcı, M. (2019). Anahatlarıyla İslam ahlakı. İstanbul: Ensar Neşriyat.
Dunn, C. (2009). Integrity matters. ınternational journal of leadership studies, Vol. 5 Iss. 2; 102-125.
Furrow, D. (2005). Ethics: Key concepts in philosophy. New York: Continuum International Publishing Group.
Halfon, M. S. (1989). Integrity: A philosophical ınquiry. philadelphia: Temple University Press.
İslamansiklopedisi, (2019). https://islamansiklopedisi.org.tr/ahlak, 10/11/2019 Tarihinde erişilmiştir.
McLeod, C. (2005, March). How to distinguish autonomy from integrity. Canadian Journal of Philosophy, 35(1), 107-134.
Musschenga, A. W. (2001). Education for moral integrity. Journal of Philosophy of Education, 35(2), 219-235.
Schermelleh-Engel, K., Moosbrugger, H., & Müller, H. (2003). Evaluating the fit of structural equation models: Test of significance and descriptive goodness-of-fit measures [Online]. Methods of Psychological Research-Online, 8 (2), 23–74.
Schlenker, B. R. (2008). Integrity and character: ımplications of principled and expedient ethical ıdeologies. Journal of social and clinical psychology Vol. 27 No. 10).1078-1125.
Tamming, K. (2017). Desiring to appear moral versus being moral: development of moral hypocrisy and moral ıntegrity. (Theses and Dissertations). Wilfrid Laurier University.
Tavşancıl, E. (2010). Tutumların ölçülmesi ve SPSS ile veri analizi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Yılmaz, F. ve Yılmaz, F. (2015). Ahlaki Kimlik Ölçeği Türkçe formunun geçerlik ve güvenirlik çalışması. Celal Bayar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 13(4),11-133. http://dx.doi.org/10.18026/cbusos.35372.