Orhan Pamuk’un 1998 yılında yayımlanan altıncı romanı Benim Adım Kırmızı, Osmanlı minyatür sanatının gerçekçi Batı resim sanatı karşısında değişime uğradığı iddiasıyla bir süre sonra varlığının sona ermesini merkezine yerleştirir.Romanda olaylar cinayet, şiddet unsurları gibi gerilimi oluşturan bir atmosfer içerisinde şekillenir. Roman zaman, mekân, -minyatür sanatı ile Batı resim sanatının temsil ettiği zihniyet gibi tematik bahisleriyle gerçeğe bağlıyken kurgu, nesnelerin anlatıcı rolünü üstlenmesi, bazı nakkaşların isimleri gibi çeşitli unsurlarıyla da….barındırır. Yazı, yazarının postmodern romanın oyunlarından istifade ederek minyatür sanatının yok olma sürecine yönelik tasarruflarına dikkat çekecektir. 

Benim Adım Kırmızı (My Name Is Red), created  by a synthesis of traditional oriental story and novel art, is composed of 59 episodes. The narrator of each episode is also the hero of the story narrated in that episode. The novel comprises of those interrelated stories narrated by different narrators. These narrators present themselves as an encomiast (publicstory-teller) at the beginning of the episode. Some of the  narrators take one role, while some play more than one role and continue to tell their stories from where they left them. The narrator who narrates his story (these are people, animal, plant, color, death, devil or money) places many things like morals, law, trade, politics, especially love, and even a whole life into his/her/its story. One of the narrators who tells his story is Orhan. By placing -real or unreal- knowledge and interpretations into his text, the author wants the reader to feel that the text is actually a mixture of imagination and truth. Thus, the author both breaks  the reality of the narration and also reminds us that we read a postmodern novel. Benim Adım Kırmızı (My Name Is Red) is a novel based on the idea that the change of mentality is very painful, and requires a heavy price.