Bu çalışma Türk şiirini İngilizce okuyanlara, Eda: An Anthology of Contemporary Turkish Poetry (Eda: Çağdaş Türk Şiiri Antolojisi) üzerine bir çeviri eleştirisi sunmayı amaçlar. Editör-çevirmen Murat Nemet-Nejat, çağdaş Türk şiirinin merkezine, Divan şiirinin mirası mistik Sufi özü koyar. Bu bir genellemedir çünkü diğer etkileri hafife alır. Ayrıca, kaynak şiirlerin çevirilerle karşılaştırmalı analizi göstermiştir ki çevirmen, yaptığı aşırı vurguya karşın, “eda” diye adlandırdığı Sufi özü içeren şiirlere konu ve biçim açısından yakın çeviriler ortaya koymaz. Aksine şiirlerdeki karakteristik tasavvufî öğeler atılmış ve şiirler post-kolonial bir eleştiriden kaçamayacak bir biçimde değiştirilmiştir. Kısacası, antoloji okurlara Türk şiirinin bir yeniden yazımını, tahrif edilmiş, oryantalist bir çizgide homoerotik imajlarla süslenmiş bir temsilini sunar.

This study intends to present the readers of Turkish Poetry in English a translation criticism of Eda: An Anthology of Contemporary Turkish Poetry. The editor-translator, Murat Nemet-Nejat, positions the mystic Sufistic essence of Turkish literature, the legacy of Divan Poetry, to the core of contemporary Turkish poetry in the paratextual material. This claim is an overgeneralization because it underestimates other influences. Moreover, a comparative analysis of the source poems to the translations indicated that contrary to his overemphasis, the translator does not display close thematic or formative renderings of the poems that contain the Sufistic “essence” which he calls “eda”. Rather, the characteristic Sufistic elements are eliminated and poems are manipulated to such an extent that will not escape a postcolonial criticism. Shortly, the anthology offers the readers a rewriting that provides the readers with a distorted representation of Turkish poems in an orientalist alignment embellished with homoerotic images.