Bu çalışmanın amacı, işçi sınıfı mücadelesinin ve eski toplumsal hareketlerin kurumsal siyasette bulduğu karşılık olan marksist-sol partilerin, bir yeni toplumsal hareket örneği olan ve kimlik talepleriyle şekillenen kadın ve LGBTİ hareketlerine nasıl yaklaştığını ve bu yaklaşımın hangi gerekçelerle temellendirildiğini süreklilik ve kopuş teorileri bağlamında ortaya koymaktır. Bu amaçla araştırmada niteliksel araştırma yöntemi kullanılmış ve verilerin analizi için betimsel analiz yönteminden faydalanılmıştır. Çalışmanın vardığı en temel sonuca göre, araştırma vakasını oluşturan partilerin sosyalizm anlayışlarının, süreklilik ve kopuş teorileri arasındaki gerileme benzer şeklide farklılaştığı ve bu farklılıkların kadın ve LGBTİ hareketlerine yaklaşımlarında da etkili olduğu görülmüştür. İşçi sınıfı ve kimlik hareketlerini farklılıkları ve benzerlikleri üzerinden birlikte düşünmeye çalışan bu araştırmanın heteronormatif ve ataerkil toplum eleştirisine daha geniş bir perspektiften bakmaya katkı sağlayacağı düşünülmektedir.