Türkiye’de Sağlık Sektöründe KamuÖzel İşbirliği Modeli: Paydaş Görüşlerine Dayalı Bir Alan Araştırması

Bu çalışmanın amacı, kamu-özel işbirliği ve entegre sağlık kampüsü uygulamaları konusundaki kamu, özel ve sivil toplum paydaşlarının düşünceleri ve katılım düzeylerinin ortaya konulmasıdır. Araştırmada nitel ve nicel araştırma yöntemleri kullanılmıştır. Amaca göre örneklem seçilerek Sağlık Bakanlığı, Sosyal Güvenlik Kurumu, Kalkınma Bakanlığı, Maliye Bakanlığı, sivil toplum örgütleri ve diğer kamu kurum ve kuruluşlarında konu ile ilgili bürokrat ve uzmanlara ulaşılmıştır. Çalışmada 97 kişiye anket uygulanmıştır. Türkiye’de şehir hastaneleri öncelikli Kamu-özel işbirliği yöntemleri ile ilgili yarı yapılandırılmış görüşme formu katılımcılara uygulanmıştır. Buna göre katılımcıların %23’ü yap-işlet-devret yöntemini, %21’i yap-kirala-devret modelini şehir hastaneleri (entegre sağlık kampüsler) için öncelikli görmektedir. Bazı katılımcılar, özellikle üniversite katılımcıları, sağlık sektöründe Kamu-özel işbirliği uygulamalarının başarı ile neticelenmesi için öncelikle projelerin iyi kurgulanması gerektiğine ve dolaysıyla proje başında özenle hazırlanmamış fizibilite çalışmasının olmaması ve sözleşmelerde şeffaflığın sağlanmaması halinde projenin büyük oranda başarısızlıkla sonuçlanabileceğine vurgu yapmışlardır. Bu araştırmada katılımcılar şehir hastaneleri projeleri konusunda sırası ile finansal risk, işletme riski pazar ve gelir riski ile çevresel riski belirtmektedir.

Public Private Partnership in Turkish Health Sector: A Study Field Study on Shareholders’ Views

On the subject of the public-private partnership model’s implementation into integrated health campus projects; by determining the views and evaluations of stakeholders. Quantitative and qualitative research methods were utilized in the study. After picking the purpose sample, related bureaucrats and experts from the Ministry of Health, Social Security Institution, Ministry of Development, Ministry of Finance, nongovernmental organizations, other state institutions and organizations have been approached. İn the research 97 people were applied to a survey. According to this, 23% of participants suggested that buid-oprate-transfer was priority method for entegrated health campus. Also 21 % of participants suggested that buid-hire-transfer was a priority method in city hospitlas in Turkey. Some participants emphasized that in order for public - private - partnership model implementations to have success, projects must be well-designed to begin with; thus the project will mostly fail if there is a lack of a properly prepared feasibility study at the beginning and if the required transparency is not reached in contracts. Participants in this study indicated that financial, operatinal, market and income, enveronmental risks in respectively were risk factors in city hospital projects.

PDF

___

Denizli. Agyemang, Pius Francis Kwaku. (2011). Effectıveness of Publıc Prıvate Partnershıp in Infrastructure Projects. (The University of Texas at Arlington, The Faculty of the Graduate School of Engineering, Master Thesis of Scıence in Cıvıl Engineering).
Ahmed, F. ve Nisar, N. (2010). Public– private partnership scenario in the health care system of Pakistan. Eastern Mediterranean Health Journal. 16,8. 910- 912.
Akıntoye, A. ve Beck, M. (2009). Policy, Management and Finance of Public- Private Partnerships. United Kingdom: Wiley-Blackwell.
Akintoye, A., Meck, M. ve Hardcastle, C. (2003). Public-Private Partnership: Managing risk and opportunities. UK: Blackwell Science Ltd.
Alpar, R. (2014). Spor, Sağlık ve Eğitim Bilimlerinden Örneklerle Uygulamalı İstatistik ve Geçerlik-Güvenirlik. Ankara: Detay Yayımcılık. 3.Baskı.
Atabey, E. (2012). Sağlık Sistemleri ve Sağlık Politikası. Ankara: Gazi Kitabevi. Barrows, D., Macdonald, I., Supapol, A., ve Jet, O.D. (2011). Public Private Partnerships in Canadian Healthcare a Case Study of The Brampton Civic Hospital. Canada: York University.
Birinci, Ş. (2016). Şehir Hastaneleri ve Gelecek. Sağlık Yöneticisinin Gündemi. Özel Ankara Güven Hastanesi. 06 Nisan 2016. Güven Hastanesi Konferans Salonu.
Boussabaine, A. (2014). Risk Pricing Strategies for Public-Private Partnership Projects. UK: Wiley Blackwell.
Bult-Spiering, M. ve Dewulf, G. (2006). Strategic Issues in Public–Private Partnerships An international perspective. Malden: Blackwell Publishing.
Bult-Spiering, M. ve Dewulf, G. (2006). Strategic Issues in Public–Private Partnerships An international perspective. Malden: Blackwell Publishing.
Corbacho, M. A., Funke, K., & Schwartz, M. G. (2008). Public Investment and Public Private Partnerships: Addressing Infrastructure Challenges and Managing Fiscal Risks. International Monetary Fund.
Cruz, C.O. ve Marques, R.C. (2013). Infrastructure Public-Private Partnerships: Decision, Management and Development. Verlag Berlin: Springer.
Delmon, J. (2011). Partnership Projects in Infrastructure. New York: Cambridge University Press. Dewulf, G., Blanken, A., & Bult-Spiering, M. (2012). Strategic Issues in Public-Private Partnerships (second ed.). UK: Wiley-Blackwell.
Emek, U. (2010). Altyapıda Kamu Özel İşbirliği Yöntemleri. İstanbul: İktisadi Araştırmalar Vakfı.
Fuente, J.M.R. (2013). Spain: Public- Private Partnerships in Healthcare and Network Services. Julian Teicher, Bernadine van Gramberg, Marius Profiroiu ve Cristina Neesham (Ed.) Sharing Concerns: Country Case Studies in Public- Private Partnerships içinde (s. 95 115). Cambridge Scholars Publishing, UK.
Geoffrey, H., Kachkynbaeva, M., Wachsmuth, I. ve Masaki, E. (2012). A Preliminary Reflection on The Best Practıce In PPP in Healthcare Sector: A Review of Different Ppp Case Studıes And Experıences. (Erişim: 02.03.2017). [http://www.unece.org/fileadmin/DAM/ce ci/images/ICoE/PPPHealthcareSector_Dis cPaper.pf].
Geoffrey, H., Kachkynbaeva, M., Wachsmuth, I. ve Masaki, E. (2012). A Preliminary Reflection on the Best Practice In PPP in Healthcare Sector: A Review of Different Ppp Case Studies and Experiences. (Erişim: 02.03.2017). [http://www.unece.org/fileadmin/DAM/ce ci/images/ICoE/PPPHealthcareSector_Dis cPaper.pf]
Greve, C. ve Hodge, G. (2005). The Challenge of Public–Private Partnerships. UK: Edward Elgar Publishing Limited.
Gürkan, M.F. (2014). Kamu-Özel Ortaklığı. Ankara: Adalet Yayımları.
Hodge, G. ve Greve, C. (2013). Rethinking Public-Private Partnerships: Strategies for Turbulent Times. Oxon: Routledge.
İslamoğlu, A. H. ve Alnıaçık, Ü. (2013). Sosal Bilimlerde Araştırma Yöntemleri. İstanbul: Beta Yayımcılık. 3.Baskı.
Jokozela, M.J. (2012). Public–Private Partnerships’ Contribution to Quality Healthcare: a Case Study for South Africa After 1994. Johannesburg: Magister Commercii.
Kalkınma Bakanlığı (2015). Kamu Özel İşbirliği ile Yürütülen Projeler. (Erişim: 26 Aralık 2015).[ http://koi.kalkinma.gov.tr/].
Kalkınma Bakanlığı (2016). Dünyada ve Türkiye’de Kamu-Özel İşbirliği Uygulamalarınına İlişkin Gelişmeler 2015. Ankara: Yatırım Programlama İzleme ve Değerlendirme Genel Müdürlüğü.
Kerman, U., Altan, Y., Aktel, M. ve Eke, E. (2012). Sağlık Hizmetlerinde Kamu Özel Ortaklığı Uygulaması. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi. 17,3.123.
Keskin, S. (2011). Türkiye’de Sağlık Hizmetlerinin Sunumunda Kamu Özel Ortaklığı Modeli. (Adnan Menderes Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Maliye Anabilim Dal. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi).
Koppenjan, J.F. ve Enserink, B. (2009). Public–Private Partnerships in Urban İnfrastructures: Reconciling Private Sector Participation and Sustainability. Public Administration Review 69, 2. 284-296.
Levy, S.M. (1996). Build, Operate, Transfer: Paving the Way for Tomorrow's Infrastructure. New York: John Wiley& Sons.
Mota, J. ve Moreira, A.C. (2015). The importance of non-financial determinants on public private partnerships in Europe. International Journal of Project Management 33. 2015: 1563–1575.
Osborne, S.P. (2000). Public-Private Partnerships: Theory and Practice in International Perspective. London: Routledge.
Resmi Gazete (1987). 3359 sayılı Sağlık Hizmetleri Temel Kanun, 19461. 07 Mayıs 1987.
Resmi Gazete (1994). 3996 Sayılı Bazı Yatırım ve Hizmetlerin Yap-İşlet-Devret Modeli Çerçevesinde Yaptırılması Hakkında Kanun, 21959. 8 Haziran 1994.
Resmi Gazete (2005). 5396 Sayılı “Sağlık Hizmetleri Temel Kanununa Bir Ek Madde Eklenmesi Hakkında Kanun, 25876, 03 Temmuz 2005.
Resmi Gazete (2006). 10655 Sayılı Sağlık Tesislerinin, Kiralama Karşılığı Yaptırılması ile Resmi Gazete (2011). 663 Sayılı Sağlık Bakanlığı ve Bağlı Kuruluşlarının Teşkilat ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararname, 28103. 02 Kasım 2011.
Resmi Gazete (2012). Kamu Hastaneleri Birlikleri Verimlilik Değerlendirmesi Hakkında Yönerge, 847. 05.10.2012.
Roehrich, J.K., Lewis, M.A. ve George, G. (2014). Are Public–Private Partnerships a Healthy Option?, A Systematic Literature Review. Social Science & Medicine. July 2014. 110-119.
Sağlık Bakanlığı (2017). Kamu Özel İşbirliği Daire Başkanlığı Projeleri. [http://www. saglikyatirimlari.gov.tr/enus/ TabId/347/PID/1034/CategoryID/15/Defau lt.asp?CtegoryNme=T%C3%BCm- Projeler-31.]. (Erişim Tarihi: 27.12.2017).
Schneider, J. (2003). Public Private Partnerships for Urban Rail Transit: Forms, Regulatory Conditions, Participants, Wiesbaden: Springer Science & Business Media.
Sekhri, N., ve Feachem, R. ve Ni, A. (2011). Public-Private Integrated Partnerships Demonstrate the Potential to Improve Health Care Access, Quality. And Efficiency. Health Affaırs. 30(8):1498- 1507.
Shen, L.Y., Platten, A. ve Deng, X.P. (2006). Role of Public Private Partnerships To Manage Risks in Public Sector Projects in Hong Kong. International Journal of Project Management. 24: 587-594.
Şahin, M. ve Uysal, Ö. (2008). Kamu Ekonomisi Perspektifinden Kamu – Özel Sektör Ortaklıkları. Bursa.
Şenel Tekin, P. (2010). Türkiye’de Sağlık Sektöründe Bir Finansman Yöntemi Olarak Kamu-Özel Ortaklığı Politikasının Politika Haritalama Yöntemi ile Analiz Edilmesi. (Hacettepe Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Sağlık Kurumları Yönetimi Anabilim Dalı Yayımlanmamış Doktora Tezi).
Tekin, P. Ş. (2010). Türkiye’de Sağlık Sektöründe Bir Finansman Yöntemi Olarak Kamu Özel Ortaklığı Politikasının Politika Haritalama Yöntemi ile Analiz Edilmesi. (Hacettepe Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Sağlık Kurumları Yönetimi Anabilim Dalı Yayımlanmamış Doktora Tezi).
Tekin, A. G. (2004). Özelleştirmede Yeni Yaklaşım: Özel Sektör Kamu İşbirlikleri. Ekonomistler Bülteni. 2004 Mayıs. (Erişim: 02.01.2015). [http://www. angelfire.com/ok4/aligunertekin/ 200405KOO.pdf.]
Tekin, A. G. (2007). Kamu-Özel Sektör İşbirlikleri- Kamu - Özel Ortaklıkları. İdarecinin Sesi Dergisi. Mayıs- Haziran 21(122): 10-14.
Türk Tabipler Birliği (2011). Sağlık Alanında Kamu - Özel Ortaklığı Sempozyumu: 6-7 Mayıs 2011. Ankara: Türk Tabipler Birliği Yayımları.
Urio, P. (2010). Public-Private Partnerships: Sucecess and Failure Factors for in Transition Countries. ABD: University Press of Americia.
Yereli, A.B. ve Kızıltan, M. (2011). Kamu-Özel İşbirliği Projeleri ve Kırgızistan Ekonomisi Açısından Önemi. International Conference on Eurasıan Economies. 246-252.
Yescombe, E.R. (2007). Public–Private Partnerships: Principles of Policy and Finance. Great Britain: Elsevier.
Yurdugül, H. (2005). Ölçek Geliştirme Çalışmalarında Kapsam Geçerliği için Kapsam Geçerlik&İndekslerinin Kullanılması. XIV. Ulusal Eğitim Bilimleri Kongresi Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi. 28–30 Eylül 2005. Denizli.