HZ. PEYGAMBER’İN HAYATINDA KİŞİSEL BAKIM

Bu çalışmanın amacı, Hz. Peygamber’in hayatındaki kişisel bakımla ilgili uygulamalarını araştırıp ortaya koymaktır. Şüphesiz, Hz. Peygamber’in insanlara gönderilmesinin amacı onlara dünya-ahiret işlerinde örnek olmak ve onlara her iki cihanın mutluluğunu kazandırmaktır. Bu yönüyle O’nun hayatındaki her uygulama bizim için son derece önem arz etmektedir. Allah’ın, mevcudat içerisinde maddî ve manevî olarak yarattığı en şerefli ve en üstün varlık insandır. İnsanın bu özelliklerinin korunması da ancak ve ancak onun sahibi olan Allah’ın, Peygamberi vasıtasıyla göndermiş olduğu kılavuz kitabı ve onun uygulamaları olan sünneti ile mümkün olmaktadır. İnsanı ilgilendiren her konuda, mutlaka bir hüküm getiren İslâm dininin, kişisel bakım konusunda da birtakım kıstaslar getirmiş olması elbette kaçınılmazdır. Bu araştırmada kişisel bakımın tanımı, önemi, Hz. Peygamber döneminde kişisel bakımla alakalı kullanılan malzemeler ve kişisel bakımın Hz. Peygamber’in hayatındaki öneminden bahsedilmiştir. Kişisel bakım, asırlar önce Hz. Peygamber tarafından fıtrat olarak nitelendirilmiş, dinî ve insanî bir görev olarak kabul edilmiştir. Ayrıca Hz. Peygamber’in her bir sünneti ve adabı, birer kişisel bakım uygulamaları olarak insana verilen değeri gösterme bakımından önemlidir.

Anahtar Kelimeler:

İslam Tarihi, Sünnet, Âdâb, Kişisel Bakım, Fıtrat

PERSONAL CARE IN PROPHET'S LIFE

The purpose of this studys to investigate and reveal the Prophet's applications of personal care in his life. Without a doubt, the purpose of sending the Prophet to the people is to set an example for them and to give them the happiness of both worlds. In this regard, every application in his life is extremely important to us. The most honored and superior being created by Allah in material and spiritual existence is man. The protection of these characteristics of man is possible only with the book of Allah and the Prophet's Sunnah. Of course, it is inevitable that Islam, which has made a provision on all subjects that affect people, has also set some criteria when it comes to personal care.This research mentioned the definition and importance of personal care, the products used in relation to personal care during the Prophet's period, and the importance of personal care in the Prophet's life. Personal care was described as a fitra of the Prophet centuries ago and accepted as a religious and humanitarian duty. In addition, every sunnah and behavior of the Prophet is accepted as a measure of the value given to man as personal care.

Keywords:

History of Islam, sunnah, manners, fitra, personal care,

PDF

___

Abdürrezzâk b. Hemmâm (H. 1403). el-Musannef fî’l-hadîs. thk. Habîburrahmân el-A’zâmî. Hindistan: el-Meclîsü’l-ilmî.
Ahmed b. Hanbel (1992) Müsnedü’İmâm Ahmed b. Hanbel. İstanbul: Çağrı Yayınları.
Ahmed M. ve Abdülhamîd Ö. (2008). Mu’cemü’l-lügati’l-Arabiye. yy.: Âlemü’l-kütüb.
Beğavî, Ebû Muhammed (1987) Mesâbîhu’s-sünne. thk. Yûsuf Abdurrahmân el-Mar’aşlî. Beyrut: Dâru’l ma’rife.
Beyhakî, Ebû Bekr Ahmed b. el-Hüseyn (2003). es-Sünenü’l-kübrâ. thk. Muhammed Abdülkadir Atâ. Beyrut: Darü’l-kütübi’l-ilmiyye.
Buhârî, Muhammed b. İsmail (1422). el-Câmiu’s-sahîh. thk. Muhammed Züheyr b. Nasır. yy.: Dâru Tavki’n-necât.
Dârimî, Ebû Muhammed Abdullah b. Abdirrahmân b. Fazl (1992). Sünenü’d-Dârimî. İstanbul: Çağrı Yayınları.
Demir, F. (2015). Kütüb-i Sitte Çerçevesinde Kişisel Bakım. Bursa: Uludağ Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Yüksek Lisans Tezi.
ed-Dîneverî, Ebû Hanîfe (1973). Kitabu’n-nebât. neşr. Muhammed Hamidullah, Kahire.
Dölek, Â. (2016), “Tıbb-ı Nebevî ve Sağlığın Korunması Açısından Kişisel Bakım”. Uluslararası İslâm & Tıp (Tıbb-ı Nebevî) Kongresi. ed. Hasan Akkanat & Ertuğrul Döner. Adana: Çukurova Üniversitesi Yayınları, 267-277.
Ebû Dâvûd Süleymân b. el-Eş‘as b. İshâk es-Sicistânî el-Ezdî. (ts.). Sünenü Ebî Dâvûd. thk. Muhammed Muhyiddiîn Abdülhamid. Beyrut: el-Mektebetü’l-asriyye.
Ebü’ş-Şeyh el-İsfahânî (1998). Ahlâku’n-Nebî. thk. Sâlih b. Muhammed. yy.: Darü’l-Müslim.
Halîl b. Ahmed, Ebû Abdirrahmân el-Ferâhîdî. (1988). Kitâbü’l-ayn, nşr. Mehdî el-Mshzûmî-İbraâhim es-Samerrâî. Beyrut.
Heysemî, Ebü’l-Hasen Nûrüddîn Alî b. Ebî Bekr b. Süleymân el-Heysemî. (1994). Mecmeu’z-zevâid ve menbeu’l-fevâid. thk. Husamuddîn el-Kudsî. Kahire: Mektebetü’l-Kudsî.
İbn Abdilber, Ebû Ömer Cemâlüddîn Yûsuf b. Abdillâh b. Muhammed b. Abdilberr en-Nemerî. (1328). el-İstî’âb fî ma’rifeti’l-ashâb. Beyrut.
İbn Battâl, Ebü’l-Hasen Alî b. Halef el-Kurtubî. (2003). Şerhu Sahîhi’l-Buhârî. thk. Ebû Temîm Yasir. Riyad: Mektebetü’r-rüşd.
İbn Ebî Şeybe, Ebû Bekr Abdullah b. Muhammed b. Ebî Şeybe (1989). el-Musannef fi’l-ehâdîs ve’l-âsâr. nşr. Sâîd el-Lehhâm. Beyrut.
İbn Hacer, Ebü’l-Fazl Şihâbüddîn Ahmed b. Alî b. Muhammed el-Askalânî (1379). Fethu’l-Bârî bi şerhi Sahîhi’l-Buhârî. Beyrut: Dâru’l-ma’rife.
İbn Kesîr, Ebü’l-Fidâ İmâdüddîn İsmâîl (1999). Tefsîru’l-Kur’âni’l-Azîm. thk. Sâmî b. Muhammed. Daru Taybe.
İbn Kuteybe, Ebû Muhammed Abdullāh b. Müslim Dîneverî (1992). el-Maârif. thk. Srvet Ukkâşe. Kahire: el-Hey’etü’l-Mısriyye el-âmme.
İbn Mâce, Ebû Abdillâh Muhammed b. Yezîd el-Kazvînî( ts.). Sünenü İbn Mâce. thk. Muhammed Fuâd Abdülbâkî. Dâru ihyâi’l-kütübi’lArabî.
İbn Sa’d, Ebû Abdillâh Muhammed b. Sa‘d (1968). et-Tabakâtü’l-Kübrâ. thk. İhsân Abbâs. Beyrut: Dâru Sâdır.
İbnü’l-Cevzî, Ebü’l-Ferec Cemâlüddîn Abdurrahmân (1985). Ahkâmü’n-nisâ’. nşr. Ali b. Muhammed el-Muhammedî. Beyrut.
İbnü’l-Esîr, Ebü’s-Seâdât Mecdüddîn (1979). en-Nihâye fî garîbi’l-hadîs. thk. Tâhir Muhammed ez-Zâvî-Mahmûd Muhammed et-Tannâhî. Beyrut: el-Mektebetü’l-İlmiye.
Kahraman, A. (2006). Kutsal Dinlere Mahsus Bir Temizlik Şekli: Gusül. Bakü Devlet Üniversitesi İlahiyat Fakültesi İlmî Mecmuası. 6/6 33-48.
Kamacı, F. Z. (2019). Hz. Peygamber Devrinde Kadınların Süslenmesi. İstanbul: İnkılâp Yayınları.
Kandemir F. (2020). İçsel Dinî Motivasyon Bağlamında Dindarlık ve Çevre İlişkisi Üzerine İlişkisel Bir Araştırma. Mesned İlahiyat Araştırmaları Dergisi. 2 (1) 287-305.
Mübârekfûrî, Ebü’l-Â’lâ Muhammed Abdurrahmân b. Abdürrahîm (ts.). Tuhfetü’l-ahvezî. Beyrut: Dâru’l-kütübi’l-ilmiyye.
Tirmizî, Ebû Îsâ Muhammed b. Îsâ (ts.). eş-Şemâilü’l-Muhammediyye. Beyrut: Dâru’t-turâsi’l-Arabî.
el-Veşşâ, Ebü’t-Tayyib Muhammed b. Ahmed (1953). ez-Zarf ve’z-zurefâ’. thk. Kemâl Mustafa. Mısır: Mektebetü’l-Hancî.
Uysal, Muhittin. (2004) Peygamber Günlerinde Giyim Kuşam ve Süslenme. Konya: Yediveren Kitap.
Yardım, A. (2011). Peygamberimiz’in Şemâili. İstanbul: Damla Yayınları.