6331 SAYILI İŞ SAĞLIĞI VE GÜVENLİĞİ KANUNUNDAKİ KAPSAM KISITLILIĞININ NİKSAR İTFAİYESİ ÖZELİNDE İNCELENMESİ

Tehlike ve riskler altında çalışanların güvence altına alınması devletin görevi iken onların kendilerini güvende hissetmeleri de insan kaynakları yönetimi bağlamında motivasyon ve iş tatmini açısından elzemdir. İtfaiye personelinin afet ve acil durumlardaki görev ve çalışmalarında almış oldukları tehlike/risklerin iş sağlığı ve iş güvenliği bağlamında koruma altına alınması gerekirken ilgili mevzuatla bu korumanın sağlanmadığı görülmektedir. Bu çalışmada amaç, itfaiye personelinin almış olduğu tehlike ve risklerden olarak afet ve acil durumlarda almış oldukları tehlike/risklerin yoğunluğunu, bunların iş sağlığı ve güvenliği mevzuatı kapsamının dışında bırakıldığının ve mevzuattaki eksikliğin bir an önce yapılmasının gerekliliğini ortaya koymaktır. Bu çalışmamızda konuya dair literatür taramasının yanında nicel bilimsel araştırma yöntemi olarak tarama ve veri toplama aracı olarak da anket tekniği ile veriler toplanmıştır. Bu anket çalışması Niksar Belediyesi İtfaiyesinde çalışan 30 itfaiye personelinin tamamına uygulanmıştır. Bu çalışma Bitlis Eren Üniversitesi Etik İlkeleri ve Etik Kurulunun 15.05.2020 tarih ve 2020/04-IV sayılı kararıyla uygun görülmüş olup araştırma ve yayın etiğine uygun olarak hazırlanmıştır.

Anahtar Kelimeler:

İş Sağlığı, İş Güvenliği, İtfaiye, İş Sağlığı ve Güvenliği Kanunu, insan kaynakları

EXAMINATION OF SCOPE LIMITATION IN THE OCCUPATIONAL HEALTH AND SAFETY LAW NO 6331 IN TERMS OF NIKSAR FIRE BRIGADE

While it is the duty of the state to secure those working under dangers and risks, it is essential for them to feel motivated and job satisfaction in the context of human Resources management. While it is necessary to be taken the protection of firefighters from the hazards/risks that they take during their duties and works in disasters and emergencies, in the context of occupational health and safety, it is observed that this protection is not provided by the relevant legislation. The aim of this study is to reveal the intensity of the hazards/risks that firefighters take in disasters and emergencies as a result of the dangers and risks they take, are excluded from the scope of occupational health and safety legislation and the necessity that the deficiencies in the legislation should be made as soon as possible. In this study, besides the literature review on the subject, data was collected with the survey technique as a quantitative scientific research method and as a tool of data collection. This survey study was applied to all 30 firefighters working in the Niksar Municipality Fire Department. In tis context, research and Publication ethics were complied with and the necessary Ethics Committee decision was taken.

Keywords:

Occupational Health, Work Safety, Fire Department, Occupational Health and Safety Law, Human Resources Management,

PDF

___

4 Nolu Cumhurbaşkanlığı Kararnamesi, (2018), 4 Nolu Bakanlıklara Bağlı, İlgili, İlişkili Kurum Ve Kuruluşlar İle Diğer Kurum Ve Kuruluşların Teşkilatı Hakkında Cumhurbaşkanlığı Kararnamesi, RG: 15/7/2018 Tarih Ve 30479 Sayılı.
Açıklamalı Afet Yönetimi Terimleri Sözlüğü, (2020), Afet ve Acil Durum Yönetimi Başkanlığı, Deprem Daire Başkanlığı, https://www.afad.gov.tr/aciklamali-afet-yonetimi-terimleri-sozlugu, (Erişim 2 Nisan 2020).
Arıcı K. (1999), “İşçi Sağlığı ve İş Güvenliği Dersleri”. Ankara: Tes-İş Eğitim Yayınları.
Atan M.; Cam E.; Çelik E.; Yazar Arslan B.; Boz Eravcı D. (2017), “Türkiye’de İş Sağlığı Ve Güvenliği Algısı”. Çalışma Ve Sosyal Güvenlik Eğitim Ve Araştırma Merkezi Yayın No: 58, Ankara: Uzerler Matbaacılık.
Balkır Z. G. (2012), “İş Sağlığı Ve Güvenliği Hakkının Korunması: İşverenin İş Sağlığı Ve Güvenliği Organizasyonu”, Sosyal Güvenlik Dergisi, 2(1), 56-91.
Başbuğ A. (2013), “İşyerlerinde İş Sağlığı ve Güvenliği”, Ankara: Aydoğdu Ofset.
Baycık G. (2013), “Çalışanların İş Sağlığı Ve Güvenliğine İlişkin Haklarında Yeni Düzenlemeler”, Ankara Barosu Dergisi, 3, 103-170.
Belediye İtfaiye Yönetmeliği, (2006), RG: 21.10.2006 tarih ve 26326 Sayılı. https://www.mevzuat.gov.tr/Metin.Aspx?MevzuatKod=7.5.10713&MevzuatIliski=0&sourceXmlSearch= (Erişim 2 Nisan 2020).
Belediye Kanunu, (2005), 3/7/2005 Kabul Tarihli, 5393 Sayılı, RG: 13/7/2005 Tarih ve 25874 Sayılı, https://www.mevzuat.gov.tr/MevzuatMetin/1.5.5393.pdf (Erişim 2 Nisan 2020).
Ceylan H.; Başhelvacı V. S. (2011), “Risk Değerlendirme Tablosu Yöntemi İle Risk Analizi: Bir Uygulama”, International Journal of Engineering Research and Development, 3(2), 25-33.
Ceylan H. (2011), “Türkiye’deki İş Kazalarının Genel Görünümü Ve Gelişmiş Ülkelerle Kıyaslanması”, International Journal of Engineering Research and Development, 3(2), 18-24.
Çelik, E. (2014), “Güvenlik Kültürünün Güvenlik Performansına Etkisi: İş Tatmininin Aracılık Rolü”. Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Doktora Tezi, Ankara.
Fang, D.; Wu, H. (2013), “Development Of A Safety Culture Interaction (Sci) Model For Construction Projects”, Safety Science, 57, 138-149.
Guldenmund, F. W. (2007), “The Use Of Questionnaires In Safety Culture Research-An Evaluation”, Safety Science, 45, 723-743. İş Sağlığı ve Güvenliği Kanunu, (2012), 6331 Kanun numaralı ve 20/6/2012 Kabul Tarihli, RG: 30/6/2012 Tarih ve 28339 Sayılı, https://www.mevzuat.gov.tr/MevzuatMetin/1.5.6331.pdf (Erişim 09.06.2020).
İşyeri Tehlike Sınıfları Tebliği Değişiklik, 2020). İş Sağlığı Ve Güvenliğine İlişkin İşyeri Tehlike Sınıfları Tebliğinde Değişiklik Yapılmasına Dair Tebliğ, RG: 8.3.2020 Tarih ve 31062 Sayılı, https://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2017/02/20170227M1-1-1.pdf (02.04.2020).
İşyeri Tehlike Sınıfları Tebliği, (2012), İş Sağlığı Ve Güvenliğine İlişkin İşyeri Tehlike Sınıfları Tebliği, Resmî Gazete Tarihi: 26.12.2012 RG: 29.3.2013 Tarih ve RG: 29.3.2013 Tarih ve 28602 Sayılı,https://www.mevzuat.gov.tr/Metin.Aspx?MevzuatKod=9.5.16909&MevzuatIliski=0&sourceXmlSearch=i%C5%9Fyeri%20tehli (02.04.2020).
Kılıç A. (2010), İtfaiye Teşkilleri Yönetmeliği. Ateşi Tutan Eller - Ateş Kahramanları, http://www.yangin.org/dosyalar/ates_kahramanlari.pdf (09.06.2020).
Mearns K.; Whitekar, S. M.; Flin, R. (2003), “Safety Climate, Safety Management Practice And Safety Performance In Offshore Environments”, Safety Science, 41, 641-680.
Öztürk C.; Öztürk S. (2017), “Lider Yönetici Önünde Engel Olarak Terörizm ve Afet Yönetimi”, Sosyo-ekonomik stratejiler II’nin içinde, (Haşit G., Çiftçi H. ve Merter M. E., Ed.), Londra: Ijopec Publication, 51-59.
Öztürk C. (2017), “Afet Olarak Terörizm ve Afet ve Acil Durum Yönetimi Başkanlığının Konumu”, Sosyo-ekonomik stratejiler II’nin içinde, (Haşit G., Çiftçi H. ve Merter M. E., Ed.), Londra: Ijopec Publication, 39-50.
Vredenburgh, A. (2002), Organizational Safety: “Which Management Practices Are Most Effective In Reducing Employee Injury Rates?”, Journal of Safety Research, 33, 259-276.
Yılmaz F. (2009), “Avrupa Birliği Ve Türkiye’de İş Sağlığı Ve Güvenliği: Türkiye’de İş Sağlığı Ve Güvenliği Kurullarının Etkinlik Düzeyinin Ölçülmesi”, İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Doktora Tezi, İstanbul.
Yılmaz N.; Şenol M. B. (2017), “İş Sağlığı Ve Güvenliği Risk Değerlendirme Süreci İçin Bulanık Çok Kriterli Bir Model Ve Uygulaması”, Gazi Üniversitesi Mühendislik ve Mimarlık Fakültesi Dergisi, 32(1), 77-87.
Zohar D. (2008), “Safety Climate And Beyond: A Multi-Level Multiclimate Framework”, Safety Science, 46, 376-387.