Dünyada En Yüksek Marka Değerine Sahip Otel Zincirlerinin Sürdürülebilirlik Faaliyetlerinin Küresel Raporlama Girişimi İlkeleri Bağlamında İncelenmesi

Bu araştırmanın amacı, dünyada 2017 yılının en yüksek marka değerine sahip otel zincirlerinden ilk beşinin faaliyetlerinin, sürdürülebilirlik açısından incelenmesi ve sürdürülebilirlik raporlamalarının küresel raporlama girişimi ilkeleri bağlamında değerlendirilmesidir. Dolayısıyla araştırmada, otel zincirlerine ait kurumsal web siteleri, faaliyet ve sürdürülebilirlik raporları incelenerek içerik analizine tabi tutulmuştur. Analiz sonuçları otel zincirlerinin isimleri kodlanarak sunulmuştur. Analiz sonucunda otel zincirlerinin genel olarak ekonomik ve sosyal olanaklar kategorilerindeki unsurlara raporlarında yer verdikleri, ancak çevresel kategorideki unsurlara raporlarında yer vermede eksiklikleri olduğu saptanmıştır. Ayrıca D kodlu otel zincirinin ekonomik, sosyal ve çevresel kategorileri ve bu kategorilerin altında yer alan unsurları karşılama durumu bakımından en iyi performansa sahip otel zinciri olduğu saptanmıştır. Buna karşın C kodlu otel zincirinin sürdürülebilirlik ile ilgili faaliyetlerde bulunmasına rağmen, diğer otel zincirlerine göre eksikliklerinin olduğu belirlenmiştir.

Anahtar Kelimeler:

Sürdürülebilirlik, Sürdürülebilirlik Raporlaması, Küresel Raporlama Girişimi İlkeleri, İçerik Analizi, Otel Zincirleri

___

Acuner, Ş. A. (2017), “Turizmde Sürdürülebilirlik Anlayışı İçerisinde Alternatif Turizm Türlerinin Yeri”, Verimlilik Dergisi, 4, ss. 1-12.
Altuntaş, C. ve Türker, D. (2012). “Sürdürülebilir Tedarik Zincirleri: Sürdürülebilirlik Raporlarının İçerik Analizi”, Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 14(3), ss. 39-64.
Anand, S. ve Sen, A. K. (1996). Sustainable Human Development: ConceptsAndPriorities. Inods Discussion Paper Series (No.1). PNUD, https://core.ac.uk/download/pdf /6248834.pdf(21.10.2018).
Aracı, H., ve Yüksel, F. (2016), “Sürdürülebilirlik Performansının Ölçülmesi: Bist Sürdürülebilirlik Endeksindeki İşletmelerin Sürdürülebilir Katma Değerinin Hesaplanması”, Uluslararası Yönetim İktisat Ve İşletme Dergisi, 30, ss. 786-801.
Borsa İstanbul (2014), “Sürdürülebilirlik Rehberi”, http://www.borsaistanbul.com/ data/kilavuzlar/surdurulebilirlik-rehberi.pdf (01.08.2017).
Brand Finance (2017), “The Annual Report On The World’s Most Valuable Hotels Brands”,http://brandfinance.com/images/upload/brand_finance_hotels_50_2017_report_locked .pdf(09.03.2018).
Brundtland, G. H. (1987), “Our Common Future, World Commission On Environment And Development (WCED)”, London: Oxford University Press.
Can, E. ve Özgül, B. (2018), “Türk İhracat Şirketleri Sürdürülebilirlik İfadeleri Üzerine Bir İçerik Analizi”, İstanbul Management Journal, 29(84), ss. 7-30.
Ciocoiu, C. N. (2011), “Integrating Digital Economy And Green Economy: Opportunities For Sustainable Development”, Theoretical And Empirical Researches In Urban Management, 6(1), ss. 33-43.
Cohen, L., Manion, L. ve Morrison, K. (2013), Research Methods In Education, 7. Baskı, Londra: Routledge.
Çamlıca, Z. ve Akar, G. S. (2014), “Lojistik Sektöründe Sürdürülebilirlik Uygulamaları”, Gümüshane Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Elektronik Dergisi, 5(11), ss.100-119.
Ekergil, V. ve Göde, M. Ö. (2017), “Küresel Raporlama Girişimi (GRI) Standartlarına Göre Seçilen Otellerin Sürdürülebilirlik Raporlarının Analizi Ve Değerlendirilmesi”, Business And Economics Research Journal, 8 (4), ss. 859-871.
Erdoğan, N. (2008),“Ekoturizm ve Doğa Temelli Turizmin Geldikleri Noktadaki Kavramsal Çerçeve”, Ekoturizm Çalıştayı ve 10. Yılında TODEG, 41.https://www.ekoturizmgrubu.org/haberduyuru/TODEGkitap.pdf#page=47
Ertan, Y. (2018), “Türkiye’de Sürdürülebilirlik Raporlaması (2005-2017)”, Muhasebe ve Vergi Uygulamaları Dergisi, 11 (3), ss. 463-478.
Esen, D. ve Esen, D. (2018), “Türkiye’de Yayınlanan Sürdürülebilirlik Raporlarının Sürdürülebilir İnsan Kaynakları Yönetimi Bağlamında İncelenmesi: Nitel Bir Araştırma”,Uluslararası İktisadi ve İdari İncelemeler Dergisi, (17. UİK Özel Sayısı), ss. 827-844.
Finkbeiner, M., Schau, E. M., Lehmann, A. ve Traverso, M. (2010), “Towards Life Cycle Sustainability Assessment”, Sustainability, 2(10), ss. 3309-3322.
Global Reporting Initiative (2006), “GRI G3Guidelines”,https://www.globalreporting.org/resourcelibrary/G3-Guidelines-Incl-Technical-Protocol.pdf (29.07.2017).
Global Reporting Initiative(2013), “GRI G4 Part 2 Implementation Manual” https: //www.globalreporting.org/.../GRIG4-Part2-Implementation-Manual.pdf (29.07.2017).
Global Reporting Initiative (2013), “GRI G4 Part1 Reporting Principles and Standart Disclosures”, https://www.globalreporting.org/resourcelibrary/GRIG4-Part1-Reporting-Principles-and-Standard-Disclosures.pdf(21.10.2018).
Graneheim, U. H. ve Lundman, B. (2004), “Qualitative Content Analysis In Nursing Research: Concepts, Procedures And Measures To Achieve Trust worthiness”,NurseEducationToday, 24(2), ss. 105-112.
Guix, M., Bonilla-Priego, M. J., ve Font, X. (2018), “TheProcess Of Sustainability Reporting In International Hotel Groups: An Analysis Of Stakeholder Inclusiveness, Materiality And Responsiveness”, Journal Of Sustainable Tourism, 26 (7), ss. 1063-1084.
Güneş, G. (2011), “Konaklama Sektöründe Çevre Dostu Yönetimin Önemi”, Karamanoğlu Mehmetbey Üniversitesi Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, (1), ss. 45-51.
Herremans, I., Pyasi, N. ve Lu, J. (2011), “The Journey Toward Sustainability Reporting: How Accountable Are The Tourism Industries?”, Tourism Recreation Research, 36 (3), ss. 247-257.
Hunter, C. (2014), Assessing The Sustainability Reporting Of Selected Tourism Companies Listed On The Johannesburg Stock Exchange, Doctoral Dissertation, University Of Johannesburg.
Kates, R. W., Clark, W. C., Corell, R., Hall, J. M., Jaeger, C. C., Lowe, I. ve Faucheux, S. (2001), “Sustainability Science”, Science, 292(5517), ss. 641-642.
Kuter, N. ve Ünal, H. E. (2009),“Sürdürülebilirlik Kapsamında Ekoturizmin Çevresel, Ekonomik Ve Sosyo-Kültürel Etkileri”, Kastamonu Üniversitesi Orman Fakültesi Dergisi, 9(2), ss.146-156.
Liu, Z. (2003), “Sustainable Tourism Development: A Critique”, Journal Of Sustainable Tourism, 11(6), ss. 459-475.
Medrado, L., ve Jackson, L. A. (2016), “Corporate Nonfinancial Disclosures: An Illuminating Look At The Corporate Social Responsibility And Sustainability Reporting Practices Of Hospitality And Tourism Firms”, Tourism And HospitalityResearch, 16 (2), ss. 116-132.
Mowforth, M. ve Munt, I. (2015), Tourism And Sustainability: Development, Globalisation And New Tourism In The Third World, 4. Baskı, Londra: Routledge.
Neto, F. (2003). “A New Approach To SustainableTourism Development: Moving Beyond Environmental Protection”, In Natural Resources Forum, Oxford, UK: Blackwell Publishing Ltd., 27 (3), ss. 212-222.
Öztürk, C. ve Marşap, B. (2018), “Telekomünikasyon Sektöründe Kurumsal Sosyal Sorumluluk Raporlaması: ABD, İngiltere ve Türkiye Vakası”, Muhasebe ve Finansman Dergisi, (78), ss. 217-234.
Pamukçu, F. (2011),“Finansal Raporlama İle Kamuyu Aydınlatma Ve Şeffaflıkta Kurumsal Yönetimin Önemi”,Muhasebe Ve Finansman Dergisi, 50, ss. 133-148.
Pelit, E., Baytok, A. ve Oybalı, H. H. (2015), “Sürdürülebilir Turizm Mi? Turizmde Sürdürülebilirlik Mi? Kavramsal Bir Tartışma”,Gümüshane Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Elektronik Dergisi,6(14), ss. 39-58.
Roney, S. A. (2011), Turizm: Bir Sistemin Analizi, Ankara: Detay Yayıncılık.
Saarinen, J. (2006), “Traditions Of Sustainability In TourismStudies”, Annals Of Tourism Research, 33(4), ss. 1121-1140.
Şendurur, U. ve Temelli, F. (2018), “Türkiye’de Faaliyet Gösteren Geleneksel Bankalar Ve Katılım Bankalarının Sürdürülebilirlik Açısından Karşılaştırılması”, Muhasebe Bilim Dünyası Dergisi, 20(2), ss. 330-346.
Tavşancıl, E. ve Aslan, E. (2001), İçerik Analizi ve Uygulama Örnekleri, İstanbul: Epsilon Yayıncılık.
Torum, O. ve Küçükyılmaz, A. (2009), “Havacılıkta Sürdürülebilirlik Yönetimi: Türkiye’deki Hava Limanları İçin Sürdürülebilirlik Uygulamaları Araştırması”, Journal Of Aeronautics And Space Technologies, 4(2), ss. 47-58.
Türkiye İşverenler Sendikası (2016), “Türkiye Sürdürülebilirlik Raporlaması Ulusal İnceleme Raporu,” https://tisk.org.tr/wp-content/uploads/2016/04/CSR.pdf. (15.09. 2018).
Yanık, S. ve Türker, İ. (2012), “Sürdürülebilirlik Ve Sosyal Sorumluluk Raporlamasındaki Gelişmeler (Tümleşik Raporlama)”, İ.Ü. Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, 47, ss.291-308.
Yükçü, S. ve Kaplanoğlu, E. (2016), “Sürdürülebilir Kalkınmada Finansal Olmayan Raporlamanın Önemi”, Muhasebe Bilim Dünyası Dergisi, 18(1), ss. 63-101