Orta Anadolu ekolojik şartlarında yetiştirilen fasulye (Phaseolus vulgaris L.) genotiplerinin protein ve bazı mineral oranlarının belirlenmesi

Bu araştırma; fasulye genotiplerinin Orta Anadolu ekolojik (Sarayönü ve Çumra) şartlarındaki protein oranı ve bazı mineral içeriklerinin belirlenmesi amacıyla yürütülmüştür. Araştırmada, deneme materyali olarak 19 fasulye genotipi (12 hat, 5 populasyon ve 2 çeşit) kullanılmıştır. Denemeler 2006 yılında Sarayönü ve Çumra olmak üzere 2 lokasyonda; “Tesadüf Blokları Deneme” desenine göre 3 tekerrürlü olarak kurulmuştur. Araştırma sonuçlarına göre protein oranı bakımından genotipler arasında ve lokasyon arasında istatistiki olarak önemli farklılıklar tesbit edilmiştir. Lokasyonların ve genotiplerin ortalaması olarak protein oranı %23.83 olmuştur. Genotiplerin ortalaması olarak en yüksek protein oranı (% 25.13) Çumra’da elde edilmiştir. Lokasyonların ortalaması olarak ise en yüksek protein oranı (% 26.60) PV5 genotipinden elde edilmiştir. Sonuç olarak; protein oranı en yüksek olan PV5, PV4 ve PV16 genotipleri Orta Anadolu ekolojik şartlarında tarıma en uygun genotipler olarak belirlenmiştir.

Anahtar Kelimeler:

Phaseolus vulgaris, genotip, İç Anadolu, fasulye, İç Anadolu Bölgesi, protein içeriği, mineral madde içeriği, tarımsal özellikler

Determination of protein and some mineral compositions of common beans (Phaseolus vulgaris L.) genotypes in central anatolian ecological condition

The aim of this research was to determine for protein content and some mineral compositions of bean genotypes in The Central Anatolian (Sarayönü and Çumra) ecological condidations. In this study, 19 bean genotypes (12 lines, 5 populations and 2 cultivars) were used as material. The experiment was arranged in the “Randomized Blocks Experimental” design with three replications in two different locations (Sarayönü and Çumra). According to the results of the research, statistically significant differences were found between genotypes and locations with respect of the protein content. As the mean of genotypes and locations of protein content was 23.83%. The highest pro-tein content (25.13%) of the mean of genotypes was obtained at the Çumra locations. In the mean of locations, the highest protein content (26.60 %) was obtained from PV5 genotype. As results, it was obtained that, PV5, PV4 and PV16 genotypes had the highest protein content and were suitable to grown in Central Anatolian egolocigal coditations.

Keywords:

Phaseolus vulgaris, genotypes, Central Anatolia, bean, Central Anatolia Region, protein content, mineral content, agronomic characteristics,

PDF

___

Akçin, A. 1974. Erzurum Şartlarında Yetiştirilen Kuru Fasulye Çeşitlerinde Gübreleme, Ekim Zamanı ve Sıra Aralığının Tane Verimine Etkisi İle Bu Çeşitlerin Bazı Fenolojik, Morfolojik ve Teknolojik Karakterleri Üzerine Bir Araştırma. Atatürk Üniv. Zir. Fak. Yayın No: 157, S:1-112, Erzurum.
Akçin, A. 1988. Yemeklik Tane Baklagiller. Selçuk Üniv. Zir. Fak. Yayın No: 8, 41-189, Konya.
Bremner, V.M., 1965. Total Nitrogen (Methods of Soil Analysis Part.2, C.A. Black et al). Ame. Soc. of Agr. Madison. Winsconsin USA, 1149-1176.
Bubert, H., ve Hagenah, W. D.,1987). Detection and measurement. In P.W.J.M. Boumans (Ed.), Inductively Coupled Plasma Emission Spectroscopy. New York: Wiley Interscience.
Ceyhan E. 2006. Varitaions in Grain Properties of Dry Bean (Phaseolus vulgaris L.), International Journal of Agricultural Research, 1(2): 116 – 121.
Cehyan, E., Avci, M.A., Harmankaya, M., 2008. Effects of Sowing Dates and cultivars on protein content and mineral content of bean (Phaseolus vulgaris L.). The Asian Journal of Chemistry 20, 5601-5613.
Düzdemir, O. 1998. Kuru Fasulye (Phaseolus vulgaris L.) Genotiplerinde Verim ve Diğer Bazı Özellikler Üzerine Bir Araştırma. Gaziosmanpaşa Üniv. Fen Bilimleri Enst. Yüksek Lisans Tezi (Basılmamış), Tokat.
Kacar, B., 1972. Bitki ve Toprağın Analizleri. II. Bitki Analizleri. Ankara Üniv. Ziraat Fak. Yayınları 453. Ankara. S:51-70.
Önder, M., 1993. Bodur Kuru Fasulye Çeşitlerinin Tane Verimine ve Morfolojik, Fenolojik, Teknolojik Özelliklerine Bakteri Aşılama ve Azot Uygulamalarının Etkisi. S.Ü. Fen Bilimleri Enst. Doktora Tezi (Basılmamış), Konya.
Önder M. ve Sade A. 1996. “Yunus-90” Bodur kuru Fasulye Çeşidinde Farklı Bitki Sıklıklarının Dane Verimi ve Verim Unsurları Üzerine Etkileri. S.Ü.Ziraat Fakültesi Dergisi, 9(11) : 71-82.
Önder, M., Şentürk, D., 1996a. Ekim zamanlarının bodur kuru fasulye çeşitlerinde dane ve protein verimi ile verim unsurlarına etkisi. Selçuk Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 10 (3): 7-18.
Önder, M., Şentürk, D., 1996b. Ekim zamanlarının bodur kuru fasulye çeşitlerinde dane ve protein verimi ile verim unsurlarına etkisi. S. Ü. Ziraat Fakültesi Dergisi, 10 (13): 7-18.
Şehirali, S., 1973. Beslenme ve Toprak Verimliğinin Artırılması Yönünden Yemeklik Baklagiller. Ziraat Mühendisliği, Sayı 8’den Ayrı Basım. Yeni Desen Matbaası, Ankara.
Şehirali, S. 1988. Yemeklik Dane Baklagiller. A.Ü. Ziraat Fakültesi Yayın No: 1089. s.435. Ankara.
Wery, J., Grınac, P., 1983. Use of Legunes an Their Economic Importance. In: Technical Handbook on Symbiotic Nitrogen Fixation. FAO, Rome, Italy.