TÜRK KÜLTÜRÜNÜN MÜNBİT BİR ŞEHRİ OLAN DİYARBAKIR’DAKİ EDEBÎ ÇEVRELER VE HAMİLİK

Klasik Türk edebiyatı kültür ve edebiyata kıymet veren hamiler vasıtasıyla gelişimini sürdürmüş bir edebiyat olarak dikkat çekmektedir. Türk edebiyatının tarihi seyri araştırıldığında, sanatkârların bazı dönemlerde bazı merkezler ile bilim, sanat ve edebiyata ilgi duyan kimseler etrafında toplandıkları görülür.

Anahtar Kelimeler:

Klasik Türk Edebiyatı, edebî çevre, hamilik geleneği, Diyarbakır, Ali Emîrî, Tezkire-i Şu’arâ-yı Âmid.

PDF

___

AKA, İsmail (1998). “Diyarbakır’da Akkoyunlu Hâkimiyeti.”, Diyarbakır’ı Tanıtan Adam Şevket Beysanoğlu’na Yazarlık Hayatının 60. Yılı Armağanı, Ankara: Ziya Gökalp Derneği Yay.
AKGÜNDÜZ, Hasan (1998). “Tarih Boyunca Çevresinin Eğitim, Bilim ve Kültür Merkezi Olarak Diyarbakır.”, Diyarbakır’ı Tanıtan Adam Şevket Beysanoğlu’na Yazarlık Hayatının 60. Yılı Armağanı, Ankara: Ziya Gökalp Derneği Yay.
AKPINAR, Şerife (2006). Âgâh Dîvânı ve İncelenmesi, Doktora Tezi, Konya: Selçuk Üniversitesi. Ali Emîrî (1328). Tezkire-i Şu’arâ-yı Âmid, İstanbul.
Ali Emîrî (Yazma), Tezkire-i Şu’arâ-yı Âmid, Millet Kütüphanesi Tarih 781/1.
BEYSANOĞLU, Şevket (1957). Diyarbakırlı Fikir ve Sanat Adamları 1, İstanbul: Diyarbakır’ı Tanıtma Derneği Neşriyatı.
BEYSANOĞLU, Şevket (1992). Kültürümüzde Diyarbakır, Ankara: San Matbaası.
BEYSANOĞLU, Şevket (1997a). Diyarbakırlı Fikir ve Sanat Adamları 2, Ankara: Diyarbakır’ı Tanıtma Derneği Neşriyatı.
BEYSANOĞLU, Şevket (1997b). Diyarbakırlı Fikir ve Sanat Adamları 3, Ankara: Diyarbakır Tanıtma, Kültür ve Yardımlaşma Vakfı Yay.
EKMEKÇİ, Güneş (2008). XVI. Yüzyıl Diyarbakır Şairleri, Dicle Üni. SBE, YLT.
Evliya Çelebi (1314). Seyahatnâme, 4, İstanbul: 1314.
GÖYÜNÇ, Nejat (1994). “Diyarbakır.”, İslâm Ansiklopedisi, IX: 464-469, İstanbul: TDV Yay.
İPEKTEN, Haluk (1996). Dîvân Edebiyatında Edebî Muhitler, İstanbul MEB Yay.
İSEN, Mustafa (1997). Ötelerden Bir Ses, Ankara: Akçağ Yay.
KADIOĞLU, İdris (2010). “Diyarbekir Encümen-i Dânişi’nin Üstad Şairi Âgâh ve Devrindeki Şairler Üzerindeki Etkisi”, Dicle Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Elektronik Dergisi, 4: 35-45.
KADIOĞLU, İdris (2014). Alî Emîrî, Tezkire-i Şuarâ-yı Âmid, Ankara: Son Çağ Yay.
ÜNAL, M. Ali (1999). “XVI ve XVII. Yüzyıllarda Diyarbakır Eyaletine Tabi Sancakların İdari Statüleri.”, Osmanlı Devri Üzerine Makaleler Araştırmalar, Isparta: Kardelen Kitabevi. 170-177.
YİNANÇ, Mükrimin Halil (1977). “Diyarbekir.”, İslâm Ansiklopedisi, III: 601-626, İstanbul: MEB Yay.