Yerel Yönetimlerde E-Belediye Uygulamaları: Büyükşehir Belediyeleri Üzerine Bir İçerik Analizi

Türk kamu yönetiminde belediyeler, toplumsal hayatın gelişmesine ve değişmesine paralel bir şekilde örgütsel yapılarında ve toplumsal hayat içerisindeki yerlerinde çeşitli değişimler yaşamıştır. Vatandaş ve belediyeler arasındaki mekânsal ve toplumsal yakınlık, belediyeleri merkezi yönetim içerisinde tamamlayıcı bir unsur olarak konumlandırmaktadır. Yaşanan bu gelişmeler bilgi ve iletişim teknolojilerinin de gelişmesiyle beraber yönetimsel anlamda çeşitli sorunları beraberinde getirmiştir. Türk kamu yönetiminde, yönetim ve ilgili kamuları arasındaki etkileşimi ve iletişimi olumsuz yönde etkileyen en önemli sebepler olarak geleneksel yönetim anlayışının doğasında var olan kağıt temelli, formalitelere dayanan ağır işleyen bürokratik yapı olarak ön plana çıkmaktadır. Özellikle 1980’li yıllardan itibaren bilgi ve iletişim teknolojilerinde yaşanan gelişmeler kamu yönetimindeki hizmet sunumunda radikal değişimlere yol açmıştır. Bu doğrultuda ulusal anlamda e-devlet; yerel anlamda ise e-belediye uygulaması etkin ve verimli hizmet amacıyla modern yönetim anlayışını gerçekleştirmede hayati bir rol üstlenmektedir.Araştırma kapsamında Türkiye sınırları içerisinde bulunan 30 büyükşehir belediyesinin sunduğu “e-hizmetler” 02 Aralık 2020- 08 Aralık 2020 tarihleri arasında hem kurumsal web sayfaları üzerinden hem e-devlet platformu üzerinden içerik analizi yöntemine tabi tutularak literatürde e-devlet olgunluk modeli/gelişim aşamaları olarak adlandırılan bilgilendirme, etkileşim, işlem ve bütünleşme aşamaları kapsamında incelenmiştir. Elde edilen sonuçlara göre belediyeler ilgili paydaşlarına yönelik çeşitli uygulamalar sunmakta ve bu uygulamalara kurumsal web sayfalarında birbirine benzer isimlerle yer vermektedir. Ek olarak belediyeler bilgilendirme, etkileşim ve işlem aşamalarına yönelik hizmetleri kurumsal web sayfalarında büyük oranda sunduğu görülürken; e-devlet platformu üzerinde etkileşim ve işleme yönelik hizmet sunan belediyelerin az sayıda olması dikkat çekmektedir.

Anahtar Kelimeler:

E-Devlet, E-Belediye, E-Devlet Gelişim Aşamaları, Belediyeler, İçerik Analizi

PDF

___

Alhomod , M. S., & Shafi , M. M. (2012). Best practices in e-government: a review of some innovative models proposed in different countries. International of Electrical and Computer Sciences, 12(1), 1-6.
Andersen, K. V., & Henkriksen, H. Z. (2006). E-government maturity models: extension of the Layne ve Lee model. Government Information Quarterly, 23, 236-348.
Backus, M. (2001). E-Govarnance and developing countries: introduction and examples. IICD.
Caldow, J. (2001). Seven e-government leadership milestones. M. E. Milner (Dü.), Vision and Revision in. (s. 17-39). London: Routledge.
Chun , A., Shulman, S., Rodrigo, S., & Hovy, E. (2010). Government 2.0: making connections between citizens, data and government. İnformation Polity, 15, 1-9.
Çoban, H. (1996). Bilgi toplumuna planlı geçmek için stratejik planlama ve yönetim sistemi uygulaması. Devlet Planlama Teşkilatı.
Çoruh , M. (2009). Kent bilişim sistemi ve e-belediye. M. Akgül , E. Derman, U. Çağlayan , & U. Özgit (Dü.), XI. Akademik Bilişim Konferansı Bildirileri Kitabı. içinde 11-13 Şubat. Ankara: Nokta Matbaacılık.
DeBenedictis, A., Howell , W., Figueroa, R., & Royy, A. B. (2002). E-Government defined: an owerview of the next big information techonology challange. Issues In İnformation Systems, IACIS 3, 130-136.
Deloitte ve Touche. (2004). At the down of e-government: the citizens as customer. Deloitte Consulting and Deloitte&Touche.
Devadoss, P. R., Pan, L. S., & Huang , C. J. (2002). Structurational Analysisod e-government initiatieves: a case study of SCO. Decision Support Systems, 34, 253-269.
Dönmez, M. (1995). Türkiye'de belediyeciliğin tarihsel gelişimi. Türk İdare Dergisi, 406, 165-174.
Elias, P., & Hamid, J. (2007). Challenges to e-municipality in the developing countries. In First International Conference on Electronic Municipality, Ekim, s. 16-17. Tahran.
Evans, D., & Yen, D. C. (2006). E-Government: evolving relationship of citizens and government, domestic and international development. Government Information Quarterly, 23, 207-235.
Fountain, J. E. (2001). Building the virtual state: information techonology and ınstitutional change. Washington D.C: Brookings Institutional Press.
Garson, D. (2004). The promise of digital government. P. Alexei, & G. G. David (Dü.), Digital Government: Principles and Best Practices in. (s. 2-15). Hersey: İdea Group Publishing.
Gottschalk, P. (2008, 08 21). Maturity levels for interoperability in digital government. Norwegian School of Management, 17. Oslo, Norveç: Nydalsveien.
Henden , B., & Henden, R. (2005). Yerel yönetimlerin hizmet sunumundaki değişim ve e-belediyecilik. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 4(14), 48-66.
Hiller , J. S., & Belanger, F. (2001). Privacy strategies for electronic government. A. M. Abramson, & E. G. Means (Dü) in, E-Government 200 (s. 162-198).
Holden, H., Donald, F., & Patricia , D. (2003). Electronic government at the local level. Public Performance & Management Review, 26(4), 325-344.
Howard, M. (2001). E-Government across the globe: how will "e" change government. Government Finance Review, 6-9.
İç İşleri. (2020). 08 18, 2020 tarihinde İç İşleri Bakanlığı: https://www.icisleri.gov.tr/ adresinden alındı
İnce, N. M. (2001). Elektronik devlet- kamu hizmetlerinin sunulmasında yeni imkanlar. Ankara: DPT Yayınları.
Janowski, T. (2015). Digital government evolution: from transformation to contextualization. Government Information Quarterly, 32, 221-236.
Joshi , P. R., & Shareeful, I. (2018). E-Government maturity model for sustainable e-government services from the perspective of developing countries . Sustainability, 3-28.
Kaya Bensghir, T. (2000). Bilgi toplumu bakanlığı kuruluşu üzerine: Mekanik bir örgüt mü? Amme idaresi dergisi, 33(4), 33-62.
Layne, K., & Lee, J. (2001). Developing fully functional e-government: a four stage model. Governmen Information Quarterly, 18, 122-136.
Lee, G., & Kwak, H. Y. (2012). An open government maturity model for social media based public engagement. Government Information Quarterly, 29, 492-503.
McMillan, L. (2004). Financial relationships between regional and municipal authorities: Insights from the examination of five OECD countries. Institute of Intergovernment Relations.
Mecek, M. (2017). E-Devlet ve e-belediye: kavramsal çerçeve ve Türkiye'de belediye web sitelerine yönelik yapılan çalışmaların incelenmesi. Süleymen Demirel İ.İ.B.F Dergisi, 22(15), 1815-1851.
Miles, M., & Huberman, M. (1994). An expanded sourcebook qualitative data analysis second edition. London: Sage Publicitions.
Moon, J. M. (2002). Evolution of e-government among municipalities: rhetoric of reality? Public Administration Review, 62(4), 424-433.
Moon, M., & Norris, F. (2005). Does managerial orientation matter? The adaption of reinventing government at the municipal level. Info Systems, 15, 43-60.
Nohutçu, A., & Balcı, A. (2005). Bilgi çağında türk kamu yönetiminin yeniden yapılandırılması I. İstanbul : Beta Basım A.Ş.
Nohutçu, A., & Demirel, D. (2005). Türkiye'de e-devlet uygulamaları . Türk İdare Dergisi, 447, 35-57.
OECD. (2003). The e-government imperative . Paris: OECD Publications Service.
Özüpek, M. (2003). Belediyelerde halkla ilişkiler. Konya: Eğitim Yayınevi.
Reddick, G. C. (2004). A two stage model of e-government growth: theories and empricial evidence for U.S cities. Government Information Quarterly, 21, 51-64.
Roblek, V., Bach, P., Mesko, M., & Bertoncel, T. (2020). Best practices of the social innovation in the framework of the e-government evolution. Amfiteatru Economic, 22(53), 275-302.
Ronaghan , S. A. (2001). Bencmarking e-government: a global perpective ". 11 07, 2020 tarihinde https://publicadministration.un.org/egovkb/portals/egovkb/documents/un/english/pdf. adresinden alındı
Sakal, M. (2000). Türkiye'de yerel yönetimlerde yeniden yapılanma sorunu: tarihsel perspeftikten bir değerlendirme. Süleyman Demirel Üniversitesi İ.İ.B.F Dergisi, 5(1), 119-140.
Sayımer, İ. (2015). Electronic government in public Administration: an assesment of local government web sites in Turkey. International Journal of e-business and e-government studies, 7(2), 1-16.
Scoot, K. (2005). Assesing the quality of municipal government web sites. Stata and Local Government Review, 27(2), 151-165.
Shakooh, A. K., Saghafi, F., & Abdollahi, A. (2008). A proposed model for e-government maturity. 7-11 Nisan 2008. Suriye: IEEE.
Siau, K., & Yuan, L. (2005). Synthesizing e-government stage models- a meta-synthesis based on mate- ethnography approach. Industrial Managemen Data Systems, 105(4), 443-458.
Şahin, A. (2007). Türkiye'de e-belediye uygulamaları ve Konya örneği . Erciyes Üniversitesi İ.İ.B.F Dergisi, 29 temmuz aralık 2007, 161-189.
Tamer, M. (1995). Yerel yönetimlerin yeniden düzenlenmesi. Kamu Yönetimi Disiplini Sempozyumu Bildirileri, Kasım 1995, s. 244-255.
Tarhan, A. (2007). Halkla ilişkilerde tanıma ve tanıtma aracı olarak internet: belediyelerin web sayfaları üzerine bir analiz. Selçuk İletişim, 4(4), 75-95.
Tarhan, A. (2010). Kamu yönetiminde halkla ilişkiler. Konya: Şelale Ofset.
Tavşancıl, E., & Arslan, E. (2001). Sözel yazılı ve diğer materyaller için içerik analizi ve uygulama örnekleri. İstanbul: Epsilon Yayıncılık.
Tortop, N. (1985). Yönetim sistemimiz içinde belediyelerin önemi, sorunları ve yeni düzenlemeler. Amme İdaresi Dergisi, 18(4), 3-12.
United Nations. (2012). E-Government survey 2012: e-government for the people . New York: Printed at the United Nations.
United Nations. (2003). World public sector reports 2003: e-goverment at the crossroads. United Nations. New York: Department of Economic and Social Affairs.
Wescott, C. G. (2001). Asian journal of political science. E-Government in the Asia Pasific Region, 9(2), 1-24.
West, M. D. (2004). E-Government and the transformation of service delivery and citizen attitudes. Public Administration Review, 64(1), 15-27.
Worldbank. (2002). The handbook for developing countries. InfoDev and The Center For Democracy and Techonology. 11 07, 2020 tarihinde www.infodev.org/sites/default/files/resource/ adresinden alındı
www.tbb.gov.tr. (2020). Türkiye Belediyeler Birliği. 12 08, 2020 tarihinde http://www.tbb.gov.tr adresinden alındı
Yalçındağ, S. (1987). Kamu sektöründe halkla ilişkiler uygulamaları ve sorunlarının genel görünümü. Halkla İlişkiler Sempozyumu-87 (s. 55-84). Ankara Üniversitesi Basın Yayın Yükokulu Yayınları.
Yalçındağ, S. (1991). Yerel yönetimlerde yeniden yapılanma. Amme İdaresi Dergisi, 24(3), 123-152.
Yavuz , F. (1996). Türk mahalli idarelerin yeniden düzenlenmesi üzerinde bir araştırma. Ankara Üniversitesi Basımevi.