L’UNIVERS ROMANESQUE DE TAHSİN YÜCEL ET SES SOURCES FRANCAISES / TAHSİN YÜCEL’İN ROMAN EVRENİ VE FRANSIZ KAYNAKLARI

Etant l’un des écrivains les plus importants de la littérature turque, Tahsin Yücel est un universitaire et écrivain qui a consacré toute sa vie à la recherche de la littérature française et à faire établir la sémiologie et le structuralisme en tant que des domaines scientifiques dans notre pays. Il est également le traducteur d’une centaine d’œuvres françaises importantes des écrivains comme Camus, Sartre, Flaubert, Montherlant, Gide, Proust, Baudelaire, Lévi-Strauss, Duras, Balzac, Tournier, Malraux, Saint-Exupéry, Colette et Marcel Aymé. Il occupe aujourd’hui une place très importante en tant que traducteur à coté de ses identités d’écrivain et de professeur universitaire. Outre son identité de chercheur de littérature et de traducteur, il est également un romancier et nouvelliste connu qui a un grand nombre de lecteurs. Il a publié, jusqu’aujourd’hui, 10 recueils de nouvelles, 8 romans, 1 conte et une vingtaine de livres de recherches et d’essais dont certains ont été traduits en français et en suédois. Il a obtenu également le Prix de Nouvelle de Sait Faik (1956), le Prix de Roman d’Orhan Kemal (1993), le Lauréat des Palmes d’or de La République Française (1997) et le Prix de Roman de Yunus Nadi (2003). Ayant consacré toute sa vie à la recherche de la littérature française, Tahsin Yücel a été bien influencé de cette littérature et ses œuvres en portent bien les traces. Dans ce travail, nous allons étudier les traces de la littérature française dans son œuvre romanesque et essayer de les montrer avec des exemples empruntés aux œuvres de l’auteur. Çağdaş Türk edebiyatının en önemli yazarlarından biri olan Tahsin Yücel, tüm yaşamını Fransız edebiyatı araştırmalarına adamış, göstergebilim ve yapısalcılığın bir bilim dalı olarak Türkiye’de yerleşmesine öncülük etmiş ve bu konuda önemli katkılar sağlamış bir yazın adamıdır. Aynı zamanda, Camus, Sartre, Flaubert, Montherland, Gide, Proust, Baudelaire, Lévi-Strauss, Duras, Balzac, Tournier, Malraux, Saint-Exupéry, Colette ve M. Aymé gibi yazarlardan yüze yakın önemli Fransız yapıtını Türk diline kazandırarak çevirmen olarak da önemli bir yer edinmiştir. Tahsin Yücel, yazın araştırmacısı ve çevirmen kimliğinin yanında, tüm ülkede yakından tanınan ve çok okunan bir öykücü ve romancıdır. Bugüne kadar, 10 öykü, 8 roman, 1 masal, 20’ye yakın araştırma ve deneme kitabı yayınlamıştır. Sait Faik Hikâye Armağanı (1956), Orhan Kemal roman Armağanı (1993), Fransız Hükümeti Palmes Académiques (1997), Yunus Nadi Roman Ödülü (2003) gibi çok sayıda önemli ödülün sahibidir ve eserleri İsveççe ve Fransızcaya çevrilmiştir. Yücel tüm yaşamını Fransız edebiyatı araştırmalarına adadığı için, Fransız yazını onun yapıtlarında hem biçim hem de içerik düzleminde belirleyici bir rol oynamıştır. Bu çalışmada, yazarın romanlarındaki Fransız yazınının ve yazarlarının izleri sürülerek, bu etki yapıtlardan örneklerle gösterilmeye çalışılacaktır.

Anahtar Kelimeler:

La littérature turque, la littérature comparée; Tahsin Yücel; la littérature française; Intertextualité.

PDF

___

AKTULUM, Kubilay (2000). Metinlerarası İlişkiler. Ankara: Öteki Yay. 2e éd.
ALTINKAYNAK, Hikmet (1999). “Tahsin Yücel ile söyleşi”. in Hürriyet Gösteri (215): [s.y.].
ANDAÇ, Feridun (ed.) (2003). Sözcüklerin Diliyle Konuşmak, Tahsin Yücel ile Yüz Yüze. İstanbul: Dünya Yay.
BARTHES, Roland (1977). “Faire une scène”. in Fragments d’un Discours Amoureux. Paris: Editions du Seuil. ; [publié en turc en 1996:“Ağız Kavgası”. in Bir Aşk Söyleminden Parçalar. Traduit par Tahsin Yücel. İstanbul: Metis Yay. 186-190. 3e éd.
BARTHES, Roland (1981). “Ecrivains et écrivants”. in Essais Critiques. Paris: Editions du Seuil. Collections Points.
BOURNEUF, Roland-QUELLET, Réal (1981). L’Univers du Roman. Paris: Presse Universitaire de Rouen. 3e éd.
BOYACIOĞLU, Fuat (2009). La Métafiction dans Les Observations (Müşahedat) d’Ahmet Mithat et et dans Les Faux-Monnayeurs d’André Gide. Konya: Publications de Librairie de Şahin.
BUVIK, Per (2006). “Le Principe bovaryque”. in Le Bovarysme. Jules de Gaultier. Paris: Presses de L’Université Paris-Sorbonne.
CAMUS, Albert (1958). La Chute. Paris: Gallimard.
İLERİ, Selim (2003). “Dönüşüm üzerine”. in Sözcüklerin Diliyle Konuşmak, Tahsin Yücel ile Yüz Yüze. ed. Feridun Andaç. İstanbul: Dünya Yay.
KAVUKÇU, Cemil (2003). “Yalan’la ortalığı kasıp kavuran bir yazar: Tahsin Yücel”. (Entretien avec Tahsin Yücel). in Sözcüklerin Diliyle Konuşmak, Tahsin Yücel ile Yüz Yüze. ed. Feridun Andaç. İstanbul: Dünya Yay. 142-150.
LE MAITRE, Henri-VAN DER ELST, Thérèse et al. (1970). La littérature Française, Les Evolutions du XIXème Siècle. Paris: Editions Bordas.
ÖZKAN, Kaan (2001). Görünmez Adam-Tahsin Yücel Kitabı. İstanbul: Türkiye İş Bankası kültür Yay.
PARLA, Jale (2000). Don Kişot’tan Bugüne Roman. İstanbul: İletişimYay.
SEZER, Sennur (2003). “Bir Usta: Tahsin Yücel”. (Entretien avec Tahsin Yücel). İn Sözcüklerin Diliyle Konuşmak, Tahsin Yücel ile Yüz Yüze. ed. Feridun Andaç. İstanbul: Dünya Yay. 46-54.
ÜNLÜ, Mahir-ÖZCAN, Ömer (1991). Yirminci Yüzyıl Türk Edebiyatı, Cumhuriyet Yeniler Dönemi. 1940-1960 II. İstanbul: İnkılap Kitabevi Yay.
YÜCEL, Tahsin (1975). Vatandaş. [Le Citoyen]. Ankara: Bilgi Yay.
YÜCEL, Tahsin (1990). “Bouvard ile Pécuchet üzerine gözlemler”. in Gustave Flaubert. Bilirbilmezler (Bouvard ile Pécuchet). Trad. par Tahsin Yücel. İstanbul: Can Yay.
YÜCEL, Tahsin (1995). Yazın, Gene Yazın. [Ecriture, toujours écriture]. İstanbul: Yapı Kredi Yay.
YÜCEL, Tahsin (1999a). Tartışmalar. [Causeries]. İstanbul: Yapı Kredi Yay. 2e éd.
YÜCEL, Tahsin (1999b). “Komşular”. in Komşular. [Les Voisins]. İstanbul: Can Yay. 9-34.
YÜCEL, Tahsin (2004). Yalan. [Le Mensonge]. İstanbul: Can Yay. 7e éd.
YÜCEL, Tahsin (2005). Kumru ile Kumru. [Kumru et Kumru]. İstanbul: Can Yay.