GEMİDE VE BORNOVA BORNOVA FİLMLERİ BAĞLAMINDA YENİ TÜRK SİNEMASI'NDA ANTİKAHRAMANIN YÜKSELİŞİ

1990'ların ortalarından beri gelişen sinema yani Yeni Türk Sineması, Yeşilçam Sineması'nın ortayakoyduğu yerleşik kalıplarının dışında, yeni anlatılar geliştirmeye çalışmaktadır. Bu yeni anlatılar,geleneksel kahraman algısını yerinden oynatmakta ve salt iyi olmak zorunda olmayan, dahasıkötü olmanın gerçekliğin bir parçası olarak sunulduğu yeni anlatılarla karşılaşılmaktadır. Bunedenle zayıflıkları, hayata bencil yaklaşımları ve kötü yanlarıyla sunulan 'antikahramanlar'ınYeni Türk Sineması'nın odağına yerleştiği görülmektedir. Bu çalışma kapsamında da yeni sinemanın antikahramanı odağına taşıyan filmlerde, antikahramanların hangi toplumsal yapıdan beslenerek ortaya çıktığı ve yeni sinemaya hakim olan bu eril kahramanların nasıl bir kültürel temsilin parçası oldukları konusu, seçilen örnek filmler aracılığıyla tartışılacaktır. Çalışma; Serdar Akar'ın Gemide ve İnan Temelkuran'ın Bornova Bornova filmleri bağlamında günümüz Türk Sineması'nda yerleşik kahraman algısının değişmesi, tüm kusurları ve zayıflıkları ile kurulan kahramanyaratımının fazlalaşma nedenleri, bununla birlikte de iyice yoğunlaşan eril anlatıların Yeni Türk Sineması'nı nasıl şekillendirdiği açıklanacaktır. Bu amaçla incelenecek filmlerin çözümlemelerinde; temel olarak toplumsal ve siyasal yapı ile olan ilişkilerini anlayabilmek için ideolojik vesosyolojik eleştiri yöntemi kullanılacaktır.

Anahtar Kelimeler:

Antikahraman; Yeni Türk Sineması; Gemide; Bornova Bornova; Erkek Filmleri.

PDF

___

Atam Z (2011) “Yeni Türkiye Sineması”, Bir- gün Gazetesi, Ocak 2011.
Begley L (2004) Anti-hero Defination, www.library.spscc.ctc.eduelectronicreserveswanson AntiheroDefinitionWinter2004.pdf, Erişim Tarihi: 12.09.2011.
Büyükdüvenci S ve Öztürk S R (2007) Yeni Türk Sinemasında Estetik Arayış, Felsefe Dünyası Derg, 46, 45-49.
Geoffrion-Vinci M C (2009) “The Underground Woman: Male Antiheroes and Female Agency in Cristina Ferna´ndez Cubas” Neophilologus, 93, 633-646.
Gürbilek N (2001) Kötü Çocuk Türk, Metis Yayınları, İstanbul.
Kabadayı L (2009) İyi Adam-Kötü Adam: Son Dönem Türk Sineması’nda Erkek Karakter ve Stereotipleşme, Huriye Kuruoğlu (der), Erkek Kimliğini Değişmeyen Halleri, Beta Yayınları, İstanbul, 163-181.
Kellner D and Ryan M (1997) Politik Kamera, Ayrıntı Yayınları, İstanbul.
Oluk A (2008) Klasik Anlatı Sineması, Hayalet Kitap, İstanbul.
Özdemir E (1999) Yazın ve Yazınsal Türler, Bilgi Yayınevi, Ankara.
Özden Z (2004) Film Eleştirisi, İmge Kitabevi, Ankara.
Pişkin G (2007) Günümüz Türk Sineması’nda Şiddet, Sinematürk Derg, 9-10, Ağustos 2007, İstanbul, 29-35.
Suner A (2000) Hayalet Ev, Metis Yayınları, İstanbul.
Süalp Z T A (2009) “Yabanıl, Dışarlıklı ve Lümpen “Hiçlik” Kutsamaları”, Türk Film Araştırmalarında Yeni Yönelimler IX, Deniz Derman (der), Bağlam Yayınları, İstanbul, 133-145.
Taşçıyan A (2009) Vavien’deki Bütün Karakterler Antikahraman, http://www.stargazete. com/mobil/pazar/yazar/alin-tasciyan/vaviende ki-erkeklerin-tamami-anti-kahraman-231404.m ob, 13 Aralık 2009.
Türkeş A Ö (2009) Toplum ve Kimlik Kurma Kılavuzu Olarak Roman, Modern Türkiye’de Siyasi Düşünce, Dönemler ve Zihniyetler, İletişim Yayınları, İstanbul, 9, 840-860.
Ulusay N (2010),Sinema, http://kvmgm.kultur. gov.tr/BelgeGoster.aspx?F6E10F8892433CFF 7E7F2B691D9F009750E54D47BA0F0A73, Erişim tarihi: 13.09.2011
Ulusay N (2004) Erkek Filmlerinin Yükselişi ve Erkeklik Krizi, Toplum ve Bilim Dergisi, Birikim Yayınları, İstanbul, Güz, 101, 144-161.