Diyalojik İletişim Teorisi Perspektifinden Ülkelerin Sağlık Bakanlıkları Web Sitelerine Yönelik Bir Değerlendirme

Dünya genelinde insanları etkileyen Covid-19 Salgını bireyin, toplumun doğru bir şekilde bilgilendirilmesi ve yönlendirilmesi açısından iletişimin öneminin daha net bir şekilde anlaşıldığı dönem olarak devam etmektedir. Küresel düzeyde kamusal bir sorun olan Covid-19 Salgını’na yönelik farkındalığın oluşturulması, tutumların değiştirilmesi, doğru bilgi akışının sağlanması gibi insan sağlığını doğrudan etkileyen konularda diyalojik iletişime olanak tanıyan kurumsal web sitelerine ihtiyacın arttığı görülmektedir. Bu çerçeveden hareketle çalışmada Covid-19 Salgın Dönemi’nde en yüksek genel vaka istatistiğine sahip ilk 50 ülkenin Sağlık Bakanlıklarına ait Web sayfaları Kent ve Taylor’ın diyalojik iletişim kriterleri çerçevesinde karşılaştırmalı olarak içerik analizine tabi tutulmuş; bu analizle örneklem olarak seçilen ülkelerin Sağlık Bakanlıkları-web sitelerinin diyalojik iletişim düzeyleri belirlenerek diyalogun ne oranda ve nasıl gerçekleştiği ortaya konulmaya çalışılmıştır. Araştırma sonucunda, Sağlık Bakanlıklarına ait web sitelerinin büyük bir bölümünde; anket, canlı destek ve soru-cevap uygulamasına imkân tanıyan özelliklerin yer almadığı dolayısıyla web sitelerinin diyalojik döngü ve yeniden ziyareti sağlama açısından yeterli düzeyde olmadıkları saptanmış, bu eksikliklerin giderilmesiyle diyalojik iletişim için daha uygun bir ortamın oluşacağı sonucuna ulaşılmıştır.

Anahtar Kelimeler:

Dijitalleşme, Diyalojik İletişim, diyalojik halkla ilişkiler, web sitesi, covid-19

An Evaluation of Countries' Ministry of Health Websites from the Perspective of Dialogical Communication Theory

Covid-19 pandemic, which has been affecting people globally, continues as a period thanks to which it is clearly understood that communication is quite important by means of informing and instructing the society and the individuals in a correct way. It is seen that the need for institutional web sites that enables dialogic communication has increased in terms of subjects that directly affects human health; such as creating awareness about Covid-19 which is a globally-public problem, changing the behaviors, and providing the flow of correct information. Within the scope of this frame, the web sites belonging to the health departments of 50 countries that have the highest general case statistics in Covid-19 Pandemic Period are comparatively subjected to a content analysis by applying the dialogic communication criteria of Kent and Taylor; the dialogic communication levels of Ministries of Health - web sites of the countries that are chosen as samples are specified in consequence of the analysis, and it is aimed to determine the facts that, at what rate and how the dialogues have been actualized, in this study. As a result of it, it is seen that there aren’t suitable applications which can be listed as questionnaires, online support and QA forms in most of the web sites of health departments, therefore that, they are not sufficient for providing dialogic loop and generation of return visits and it has been found that an atmosphere which is more suitable for dialogic communication can be provided if these shortages are removed.

Keywords:

Digitalization, dialogic communication, website, dialogical public relations, covid-19,

PDF

___

Artan Özoran, B. (2017). Bir halkla ilişkiler ütopyası: Diyalojik halkla ilişkiler. İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, 53, 1-30. Kasım 6, 2020 tarihinde https://dergipark.org.tr/tr/download/article-file/394826 adresinden alındı
Aslan, A. (2017). Web sitelerinin birer diyalojik iletişim aracı olarak kullanımı üzerine bir değerlendirme: Türkiye’deki büyükşehir belediyeleri örneği. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 22(15), 2425-2436. Ekim 15, 2020 tarihinde https://dergipark.org.tr/tr/pub/sduiibfd/issue/53208/711237 adresinden alındı
Bakanlığı, S. (2004). Türkiye sağlık bilgi sistemi eylem planı. Ankara: Sağlık Bakanlığı. Ekim 15, 2020 tarihinde https://sbu.saglik.gov.tr/Ekutuphane/kitaplar/biyoistatistik(16).pdf adresinden alındı
Balta Peltekoğlu, F. (2018). 2018'in Dijital Penceresinden Halkla İlişkiler. Ekim 4, 2020 tarihinde filizbaltapeltekoglu.com: https://www.filizbaltapeltekoglu.com/guncel/55-2018-de-dijitalin-penceresinden-halkla-iliskiler.html adresinden alındı
Bohm, D. (t.y.). On dialogue. Schouten & Nelissen. Ekim 23, 2020 tarihinde http://sprott.physics.wisc.edu/Chaos-Complexity/dialogue.pdf adresinden alındı
Buber, M. (1958). I And Thou . (W. Kaufmann, Çev.) New York: Scribner’s.
Bulduklu, Y. (2010). Televizyonda yayınlanan sağlık programları ve Iizleyicileri. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 24, 75-85. Kasım 9, 2020 tarihinde http://dergisosyalbil.selcuk.edu.tr/susbed/article/view/213/197 adresinden alındı
Çalışır, G., & Aksoy, F. (2019). Diyalojik iletişim teorisinin temel ilkeleri kapsamında e-ticaret şirketlerinin web sitelerinin değerlendirilmesi. II. Uluslararası Sosyal Bilimler Kongresi Bildiriler Kitabı (s. 519-534). Gümüşhane: Gümüşhane Üniversitesi Yayınları. Ekim 30, 2020 tarihinde https://www.academia.edu/41864006/Diyalojik_%C4%B0leti%C5%9Fim_Teorisinin_Temel_%C4%B0lkeleri_Kapsam%C4%B1nda_E_Ticaret_%C5%9Eirketlerinin_Web_Sitelerinin_De%C4%9Ferlendirilmesi adresinden alındı
Değer, A. (2016). Ağ toplumunun iletişimi ekseninde yerel yönetimlerin sosyal medya kullanım düzeyi: Kadıköy belediyesi örneği. Marmara Üniversitesi Öneri Dergisi, 12(46), 63-79. doi:10.14783/od.v12i46.1000010004
Dictionnaire larousse ansiklopedik sözlük. (1993). İstanbul: Milliyet Yayınları.
Engin, E., & Eker Akgöz, B. (2016). Belediyelerin web sitelerinin diyalojik iletişim açısından analizi. Atatürk İletişim Dergisi, 91-111. Ekim 30, 2020 tarihinde https://dergipark.org.tr/en/download/article-file/397961 adresinden alındı
Ertem Eray, T. (2016). Utilization of corporate websites as a dialogic public relations tool in Turkey. Global Media Journal TR Edition, 6(12), 201-213. Ekim 30, 2020 tarihinde https://www.researchgate.net/publication/301278139_Utilization_of_Corporate_Websites_as_a_Dialogic_Public_Relations_Tool_in_Turkey adresinden alındı
George, A. (2003). İçerik çözümlemesinde nicel ve nitel yaklaşımlar. M. S. Çebi içinde, İletişim araştırmalarında içerik çözümlemesi (s. 9-47). İstanbul: Alternatif Yayınları.
Grunig, J. E., & Gruning, L. E. (2005). Halkla ilişkiler ve iletişim modelleri. J. E. Grunig içinde, Halkla İlişkiler ve İletişim Yönetiminde Mükemmellik (s. 307-348). İstanbul: Rota Yayınları.
Grunig, J. E., & Hunt, T. (1984). Managing Public Relations. New York: Holt, Rinehart and Winston.
Güçdemir, Y. (2015). Sanal Ortamda İletişim "Bir Halkla İlişkiler Perspektif". İstanbul: Derin Yayınları.
Hansen, A. (2003). İçerik çözümlemesi. M. S. Çebi içinde, İletişim araştırmalarında içerik çözümlemesi (s. 49-102). İstanbul: Alternatif Yayınları.
Headrick, D. R. (2002). Enformasyon çağı. İstanbul: Kitap Yayınevi.
Kent, M. L., & Taylor, M. (1998). Building dialogic relationships through the world wide web. Public Relations Review, 24(3), 321-334. Ekim 27, 2020 tarihinde 10.1016/S0363-8111(99)80143-X adresinden alındı
Kent, M. L., & Taylor, M. (2002). Toward a dialogic theory of public relations. Public Relations Review, 28(1), 21-37. doi:10.1016/S0363-8111(02)00108-X
Kent, M. L., & Taylor, M. (2010). How intercultural communication theory informs public relations practice in global settings. Public Relations in Global Cultural Contexts: Multi-Paradigmatic Perspectives, 50-76. Kasım 5, 2020 tarihinde https://www.researchgate.net/publication/285897180_How_intercultural_communication_theory_informs_public_relations_practice_in_global_settings/citations adresinden alındı
Lattimore, D. L., Baskin, O. W., & Heiman, S. T. (1997). Public relations the profession & the rractice . Boston: McGraw Hill.
Lee, A., Gil de Zúñiga, H., Coleman, R., & Johnson, T. (2014). The dialogic potential of social media: Assessing the ethical reasoning of companies’ public relations on Facebook and Twitter. M. DiStaso, Bortree, & D.S. içinde, Ethical Practice of Social Media in Public Relations (s. 157-175). Taylor & Francis. doi:10.4324/9781315852171
Mcluhan, M. (2014). Gutenberg galaksisi/Tipografik insanın oluşumu. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
Mcluhan, M., & Fiore, Q. (2001). The medium is the massage. (İ. Haydaroğlu, Çev.) Kalifoniya: Ginkgo Press.
Özdemir, B. P., & Aktaş Yamanoğlu, M. (2010). Türkiye’deki Sivil Toplum Kuruluşları Web Sitelerinin Diyalojik İletişimkapasiteleri Üzerine Bir İnceleme. Ankyra: Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 1(2), 3-36. Ekim 30, 2020 tarihinde http://sobild.ankara.edu.tr/index.php/sobild/article/view/777/227 adresinden alındı
Özgen, E. (2019). Hedef kitlenin dijital dönüşümü. E. B. Sarıoğlu içinde, Dijital Halkla İlişkiler. Konya: Eğitim Yayınevi.
Pelenk Özel, A., & Yılmaz Sert, N. (2015). Dijital halkla ilişkiler kavram ve araçları. İstanbul: Derin Yayınları.
Postman, N. (2004). Teknopoli. (M. E. Yılmaz, Çev.) İstanbul: Gelenek Yayıncılık.
Stewart, J. (1983). Interpretive listening: An alternative to empathy. Communication Education, 32(4), 379-391. doi:10.1080/03634528309378559
Tanrıverdi, H. (2014). Sağlık yönetiminde iletişim. A. Ü. Fakültesi içinde, Sağlık Kurumları Yönetimi (s. 1-23). Erzurum: Atatürk Üniversitesi. Ekim 30, 2020 tarihinde https://www.researchgate.net/publication/322917950_Saglik_Yonetiminde_Iletisim/citations adresinden alındı
Taylor, M., & Kent, M. L. (2014). Dialogic engagement: Clarifying foundational concepts. Journal of Public Relations Research, 26(5), 384-398. doi:10.1080/1062726X.2014.956106
Taylor, M., Kent, M. L., & White, W. J. (2001). How activist organizations are using the Internet to build relationships. Public Relations Review, 263-284. Ekim 30, 2020 tarihinde https://pdfslide.net/reader/f/how-activist-organizations-are-using-the-internet-to-build-relationships adresinden alındı
Theunissen, P., & Noordin, W. N. (2012 ). Revisiting the concept “dialogue” in public relations. Public Relations Review, 38(1), 5-13. doi:10.1016/j.pubrev.2011.09.006
Uzunoğlu, S., & Kaya, C. (2007). Kaliteli İletişimin Sihirli Anahtarı Diyalog. İstanbul: Renk Yayınları.
Van Dijk, J. (2004). Digital Media. J. D. Downing, D. McQuail, P. Schlesinger, & E. Wartella içinde, The SAGE handbook of media studies (s. 145-163). Sage Publications.
Weber, R. (1990). Basic content analysis. California: SAGE.