___

• Abbas, H. H., & Ogadimma, E. (2015). Environmental journalism: a content analytical study of Omani newspaper coverage of environmental issues. International Journal of Arts and Commerce, 4(6), 69-82.
• Accountable Journalism. (2020, Kasım 26). Asian Federation of Environmental Journalists Code of ethics: https://accountablejournalism.org/ethics-codes/international-asian-federation-of-environmental-journalists adresinden alındı.
• Adıgüzel, Y. (2016). Medyanın eleştirel ekonomi politiği: Avrupa'da eleştirel ekonomi politik yaklaşım. B. Kılınç (Dü.) içinde, Medyada eleştirel yaklaşımlar (s. 118-135). Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Açıköğretim Fakültesi Yayınları.
• Akbay, C., & Bılgıç, A. (2020). Afşin ve Elbistan ilçelerinde toplumun termik santrallerin çevreye ve insan sağlığına etkileri konusundaki görüşleri. Tarım ve Doğa Dergisi, 23(6), 1587-1597.
• Akman, B. Y. (2018). Türkiye’de ulusal basında çevre haberciliği üzerine eleştirel bir inceleme (Yüksek lisans tezi). Ankara: Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Althusser, L. P. (2003). İdeoloji ve devletin ideolojik aygıtları. (A. Tümertekin, Çev.) İstanbul: İthaki Yayınları.
• Archibald, E. (1996). How environmental reporters on daily newspapers construct news of the environment (PhD dissertation). Atina: Georgia University.
• Arsan, E. (2004). Medya-güç-ideoloji ekseninde Merve Kavakçı haberlerinin iki farklı sunumu. Ç. Dursun (Dü.) içinde, Haber, hakikat ve iktidar ilişkisi (s. 151-182). Ankara: Elips Kitap.
• Avcı, S. (2012). Türkiye'de termik santraller ve çevresel etkileri. Coğrafya Dergisi, (13), 1-27.
• Baker, J. M. (2008). Environmental journalism and Utah's National Parks, 1919-1971. Utah: University of Utah.
• Bal, H. (2016). Nitel araştırma yöntem ve teknikleri. Bursa: Sentez Yayıncılık.
• Barret, O. B. (2006). Ekonomi politik yaklaşım. L. Yaylagül (Dü.) içinde, Kitle iletişimin ekonomi politiği (s. 1-16). Ankara: Dalbaz Yayıncılık.
• Başaran, F. (2014). Giriş: Marx, medya, meta ve sermaye birikimi. F. Başaran (Dü.) içinde, M@rx geri döndü: Medya, meta ve sermaye birikimi (s. 11-20). Ankara: NotaBene Yayınları.
• Baykan, B. G. (2009). 2008’de medyada çevre. İstanbul: Bahçeşehir Üniversitesi Ekonomik ve Toplumsal Araştırmalar Merkezi.
• Bodker, H., & Neverla, I. (2013). Environmental journalism. New York: Routledge.
• Boykoff, M. (2011). Who speaks for the climate? Making sense of mass media reporting on climate change. Cambridge: Cambridge University Press.
• Bunsha, D. (2010). Lost in the smog. K. Acharya, & F. Noronha (Dü) içinde, The green pen environmental journalism in India and South Asia (s. 72-78). New Delhi: Sage.
• Büyükbaykal, A. I. (t.y.). Gazetecilik türleri. İstanbul: İstanbul Üniversitesi Açık ve Uzaktan Eğitim Yayınları.
• Büyükkantarcıoğlu, N. (2012). Söylem incelemelerinde eleştirel dilbilimsel boyut: Eleştirel söylem çözümlemesi ve ötesi. Ö. Özer (Dü.) içinde, Haberi eleştirmek (s. 161-197). Konya: Literatürk Yayınları.
• Cengiz, A., & Çağlar, Ş. (2003). Anlatı olarak haber. İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, (18), 167-176.
• Chan, K. (1999). The media and environmental issues in Hong Kong 1983-95. Internatioanl Journal of Public Opinion Research, 11(2), 135-151.
• Chomsky, N., Edward, H., Peterson, D., & Podor, J. (2004). Medyanın kamuoyu imalatı, medyanın tekelleşmesi kitlelerin yönlendirilişi ve zorunlu itaat. (A. Köymen, E. Kalak, H. Alpmen, Ö. İnciler, & I. Esendir, Çev.) İstanbul: Chiviyazıları Yayınevi.
• Cox, R. (2006). Environmental communication and the public sphere. Caroline: Sage.
• Cox, R. (2007). Natures crisis disciplines: does environmental communication have an ethical duty? Environmental Communication: A Journal of Nature and Culture, (1), 5-20.
• Çam, Ş. (2008). Medya çalışmalarında ideoloji epistemolojik ve metodolojik sorunlar. Ankara: De Ki Basım Yayım.
• Çaplı, B. (2002). Medya ve etik. Ankara: İmge Kitabevi.
• Dağlı, N. (2001). Çevreye katılımın sağlanmasında bilgiye erişimin önemi ve basının rolü (Doktora tezi). Ankara: Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Demirel, S. D. (2014). Dünyada ve Türkiye’de çevre iletişimi ve çevre haberciliği eğitimi (Yüksek lisans tezi). İzmir: Ege Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Doğan, C. (2009). Ermeni soykırım tasarısı: yazılı basının söylemi üzerine bir deneme. İ. Parlak (Dü.) içinde, Medyada gerçekliğin inşası (s. 281-331). Konya: Çizgi Kitapevi.
• Duman, K. (2012). Çevre gazeteciliğinin gelişimi ve mesleki örgütlenme çabaları. S. Kırlı, & Ü. Sarı (Dü) içinde, Medya ve gündelik yaşamda çevre gerçeği (s. 49-64). İstanbul: Aya Yayıncılık.
• Duman, K. (2016). Haber televizyonlarında çevre bilinci: Türkiye’de yeşil odaklı programların yer alma sıklığı. İstanbul Arel Üniversitesi İletişim Çalışmaları Dergisi, 5(9), 133-155.
• Dursun, Ç. (2001). TV haberlerinde ideoloji. Ankara: İmge Kitabevi.
• Dursun, Ç. (2004). Haberde gerçekliğin inşa edilmesi ne demektir. Ç. Dursun (Dü.) içinde, Haber, hakikat ve iktidar ilişkisi (s. 37-66). Ankara: Elips Kitap.
• Dursun, Ç. (2004a). Televizyon haberlerinde siyasal İslamcı partinin temsili: 1999 seçimlerinde Fazilet Partisi. Selçuk İletişim, 3(3), 5-20.
• Dursun, Ç. (2007). Haklar haberciliğinin doğası ve olanağı. Felsefelogos, (33), 129-139.
• Fairclough, N. (2001). Language and power. London: Longman.
• Fairclough, N., & Wodak, R. (1997). Critical discourse analysis. T. A. van Dijk (Dü.) içinde, Discourse studies: a multidisciplinary introduction (s. 258-284). London: Sage.
• Fiske, J. (1996). İletişim çalışmalarına giriş. (S. İrvan, Çev.) Ankara: Bilim Sanat Yayınları.
• Flor, A. (2004). Environmental communication: principles, approaches and strategies of communication applied to environmental management, Diliman, Quezon City. Philippines: University of the Philippines-Open University.
• Fowler, R. (1991). Language in the news: Discourse and ideology in the press. London: Routledge.
• Friedman, S. (2004). And the beat goes on: the third decade of environmental journalism. S. Senecah, S. Depoe, M. Neuzil, & G. Walker içinde, The environmental communication yearbook (s. 175-187). London: Lawrence Erlbaum.
• Frome, M. (1998). Green ınk: An ıntroduction to environmental journalism. Salt Lake City: University of Utah Press.
• Frome, M. (2003). Environmental movement and the media. D. Johnston (Dü.) içinde, Encyclopedia of international media and communications (s. 543-552). Elsevier.
• Garnham, N. (1979). Contribution to a political economy of mass communication. Media, Culture & Society, (1), 123-146.
• Garnham, N. (2011). The political economy of communications revisited. J. Wasko, G. Murdock, & H. Sousa (Dü) içinde, The handbook of political economy of communications (s. 41-61). Oxford: Blackwell Publishing.
• Gibson, B. (2008). The Americans are coming! The Americans are coming! Framing the Great Lake Water debate in the North American press (Master dissertation). Ottawa: Carleton University Journalism and Communication.
• Girgin, A. (2003). Yazılı basında haber ve habercilik etiği. İstanbul: İnkılap Yayıncılık.
• Golding, P., & Murdock, G. (2008). İdeoloji ve kitle iletişim araçları: Belirlenim sorunu. L. Yaylagül (Dü.) içinde, Medya, popüler kültür ve ideoloji (s. 59-75). Ankara: Dipnot Yayınları.
• Golding, P., & Murdock, G. (2014). Kültür, iletişim ve ekonomi politik. S. İrvan (Dü.) içinde, Medya, kültür, siyaset (B. Kejanlıoğlu, Çev.). (s. 49-75). Ankara: Pharmakon Yayınevi.
• Gümüşel, D., & Stauffer, A. (2015). Ödenmeyen sağlık faturası-Türkiye’de kömürlü termik santraller bizi nasıl hasta ediyor? Sağlık ve Çevre Birliği HEAL Raporu.
• Gürbüz, M., & Özdemir, Y. (2016). Afşin-Elbistan termik santrallerinin çevre kirliliği üzerindeki etkilerinin mesafe tabanlı algı analizi. Doğu Coğrafya Dergisi, 21(36), 95-118.
• Herman, E., & Chomsky, N. (1988). Manufacturing consent: The political economy of the mass media. New York: Pantheon Books.
• Herman, E., & Chomsky, N. (2012). Rızanın imalatı: Kitle medyasının ekonomi politiği. (E. Abadoğlu, Çev.) İstanbul: BGST Yayınları.
• Hutchins, B., & Lester, L. (2006). Environmental protest and tap-dancing with the media in the information age. Media, Culture & Society, (28), 433-451.
• İnal, A. M. (1996). Haberi okumak. İstanbul: Temuçin Yayınları.
• İnamoğlu, G. (2018). Yeni medyada yurttaş gazeteciliğinin yeniden üretimi: Çevre gazeteciliği bağlamında: Yeşil gazete örneği (Yüksek lisans tezi). Antalya: Akdeniz Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• İşkar, E. (2014). İspanya ile ETA arasında yürütülen terör müzakerelerinin yazılı basında ele alınış biçiminin söylem analizi (Yüksek lisans tezi). Ankara: Kara Harp Okulu Savunma Bilimleri Enstitüsü.
• Jorgensen, K., & Hanitzsch, T. (2009). The handbook of journalism studies. New York: Routledge.
• Jorgensen, M., & Phillips, L. (2002). Discourse analysis as theory and method. London: Sage.
• Karaca, Z. (2019). Termik santrallerin çevresel etkileri üzerine bir araştırma (Yüksek lisans tezi). Tekirdağ: Tekirdağ Namık Kemal Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü.
• Karasinir, H. (1991). Basın ve çevre: Gazetelerde 1982- 1989 dönemlerinde yayınlanan çevre haberlerinin niceliksel incelenmesi (Yüksek lisans tezi). İzmir: Ege Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Kepenek, E. (2018). Medyanın ekolojik yalanları. S. Çoban (Dü.) içinde, Medya ve yalanlar (s. 177-190). İstanbul: Siyah Beyaz Yayınları.
• Kırlı, S., & Sarı, Ü. (2012). Gündelik yaşamda çevre gerçeği. İstanbul: Aya Yayıncılık.
• Koçak, S. (2006). Çevre sorunları ve ulusal yazılı basın (Doktora tezi). Ankara: Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Köker, E. (1998). Politikanın iletişimi iletişimin politikası. Ankara: Vadi Yayınları.
• Kuyucu, M. (2013). Türkiye'de çapraz medya sahipliği: Medya ekonomisine olumsuz etkileri ve bu etkilerin önlenmesine yönelik öneriler. Selçuk İletişim, 8(1), 144-163.
• Loftis, R. L. (2007). Roots of environmental journalism. Enviromental journalism curriculum as an imperative of democrcy: a philosophical exploration (Master dissertation). Denton: University of North Texas.
• Luedecke, G., & Boykoff, M. (2017). Environment and the media. D. Richardson, N. Castree, M. Goodchild, A. Kobayashi, & W. Liu (Dü) içinde, The international encyclopedia of geography (s. 1827-1835). New Jersey: Wiley-Blackwell.
• Madra, Ö. (2009). İklim krizi bir adalet sorunudur. B. Doğru (Dü.) içinde, Umudu yeşertenler (s. 174-190). İstanbul: Optimist Kitap.
• Marx, K. (1993). Ekonomi politiğin eleştirisine katkı. Ankara: Sol Yayınları.
• Marx, K., & Engels, F. (2018). Alman ideolojisi. (O. Geridönmez, & T. Ok, Çev.) İstanbul: Kor Kitap.
• McChesney, R. W. (2006). Medyanın sorunu. (Ç. Çidamlı, E. Coşkun, & E. Usta, Çev.) İstanbul: Kalkedon.
• Miller, M., & Riechert, B. P. (2000). Interest group strategies and journalistic norms: news media framing of environmental issues. B. Adam, S. Allan, & C. Carter (Dü) içinde, Environmental risks and the media (s. 45-55). London: Routledge.
• Mosco, V. (2009). The political economy of communication: rethinking and renewal. London: Sage.
• Murdock, G. (1982). Large corporations and the control of communication industries. T. Bennett, J. Curran, M. Gurevitch, & J. Wollacott (Dü) içinde, Culture, society and the media (s. 118-149). London: Routledge.
• Murdock, G. (2006). Büyük şirketler ve iletişim endüstrilerinin kontrolü. L. Yaylagül (Dü.) içinde, Kitle iletişimin ekonomi politiği (s. 61-126). Ankara: Dalbaz Yayıncılık.
• Narain, S. (2010). The most serious news. K. Acharya, & F. Noronha (Dü) içinde, The green pen environmental journalism in India and South Asia (s. 35-37). New Delhi: Sage.
• Oskay, Ü. (2014). Kitle iletişiminin kültürel işlevleri. İstanbul: İnkılap Kitabevi.
• Özer, Ö. (1999). Haber söylemi: Türk-Yunan ilişkilerine yönelik haberlerin Türk basınında sunumu. Gazi Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, (1), 121-150.
• Özer, Ö. (2001). Haber söylem ideoloji: Eleştirel haber çözümlemeleri. Konya: Literatürk Yayınları.
• Özer, Ö. (2010). Liberal basın. İstanbul: Literatürk Yayınları.
• Özer, Ö. (2018). Gökyüzüne çığlık. Konya: Literatürk Yayınları.
• Özmen, Ş. Y. (2011). Çevre iletişimi: Çevre haberlerinin yapısal analizi ve okuyucu farkındalığı (Doktora tezi). Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Pedro, J. (2011). The propaganda model in the early 21st century. International Journal of Communication, (5), 165-1954.
• Phillips, N., & Hardy, C. (2002). Discourse analysis: investigating process of social. London: Sage.
• Pompper, D. (2001). Framing the public policy issue of environmental risk, 1983-1997 (PhD dissertation). Philadelphia: Temple University Mass Media & Communication.
• Sarıkaya, T. (2013). Ulusal yazılı basında çevre duyarlılığı: Meksika körfezi petrol sızıntısı olayının incelenmesi (Yüksek lisans tezi). Kayseri: Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Schiller, H. (1989). Culture, inc: The corporate takeover of public expression. Oxford: Oxford University Press.
• Schiller, H. (1996). Information inequality: the deepening social crisis in America. New York: Routledge.
• Sert, Y., & Yurteri, C. (1990). Kömür yakıtlı termik santrallerde başlıca çevre sorunları ve önlemler. Elektrik Mühendisliği, (376), 267-268.
• Sharma, K. (2010). Good journalism, that’s all. K. Acharya, & F. Noronha (Dü) içinde, The green pen, environmental journalism in India and South Asia (s. 59-64). New Delhi: Sage.
• Shoemaker, P., & Reese, S. (2014). İdeolojinin medya içeriği üzerindeki etkisi. S. İrvan (Dü.) içinde, Medya kültür siyaset (s. 97-132). Ankara: Pharmakon Yayınevi.
• Simon, J. (2009). Unnatural disaster: the crisis of environmental journalism. World Policy Journal, 26(1), 87-94.
• Sırma, S., & Kırlı, S. (2014). Ekolojik kriz ve iletişim çalışmaları. İstanbul: Aya Yayıncılık.
• Sümer, G. Ç. (2012). Türkiye’de çevre süreli yayıncılığının gelişimi. Celal Bayar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 1(10), 415-429.
• Tokgöz, O. (2000). Temel gazetecilik. Ankara: İmge Kitabevi.
• Toruk, İ. (2008). Gutenberg’den dijital çağa gazetecilik. Konya: Literatürk.
• Uluç, G. (2003). Küreselleşen medya: iktidar ve mücadele alanı-olanaklar-sorunlar-tartışmalar. İstanbul: Anahtar Kitaplar Yayınevi.
• Ülkü, G. (2004). Söylem çözümlemesinde yöntem sorunu ve van Dijk yöntemi. Ç. Dursun (Dü.) içinde, Haber, hakikat ve iktidar ilişkisi (s. 371-391). İstanbul: Elips Kitap.
• van Dijk, T. A. (1983). Discourse analysis: its development and application to the structure of news. Journal of Communication, 33(2), 20-43.
• van Dijk, T. A. (1988). News as discourse. New Jersey: Lawrence Earlbaum Associates Publication.
• van Dijk, T. A. (1991). The interdisciplinary study of news as discourse. K. B. Jensen, & N. W. Jankowski (Dü) içinde, A handbook of qualitative methodologies for mass communication research (s. 108-120). London: Routledge.
• van Dijk, T. A. (2004). Ideology and discourse: a multidisciplinary introduction. Barcelona: Universitat Pompeu Farba.
• van Dijk, T. A. (2008). Discourse & power. New York: Palgrave Macmillan.
• Wasko, J. (2005). Critiquing Hollywood: The political economy of motion pictures. C. Moul (Dü.) içinde, A concise handbook of movie industry economics (s. 5-31). Cambridge: Cambridge University Press.
• Weiss, G., & Wodak, R. (2003). Introduction: Theory, interdisciplinarity and critical discourse analysis. G. Weiss, & R. Wodak (Dü) içinde, Critical discourse analysis: Theory and interdisciplinarity (s. 1-32). Basignstoke: Palgrave Macmillan.
• West, B., Sandman, P., & Greenberg, M. (1995). The reporter's environmental . New Jersey: Rutgers University Press.
• Whitlock, R. (2020). Environmental journalism-the British experience. D. Sachsman, & J. M. Valenti (Dü) içinde, The routledge handbook of environmental journalism (s. 179-187). New York: Routledge.
• Wittel, A. (2014). Sayısal Marx: Dağıtık medyanın ekonomi politiğine doğru. V. Mosco, & C. Fuchs (Dü) içinde, M@rx geri döndü: Medya, meta ve sermaye birikimi (Ö. Dinçer, Çev.). (s. 389-433). Ankara: NotaBene Yayınları.
• Yaylagül, L. (2014). Kitle iletişim kuramları. Ankara: Dipnot Yayınları.
• Yaylagül, L. (2019). Eleştirel ekonomi politik bakış açısından medyada tekelleşme. İletişim Kuram ve Araştırma Dergisi, (2), 404-418.
• Yılmaz, H. (2009). Her yönüyle gazetecilik. İstanbul: Literatürk Yayınları.