Özden TEPEKÖYLÜ ÖZTÜRK, Orhan DEYMECİ, Osman GÖDE

LİSE ÖĞRENCİLERİNİN DERS DIŞI ETKİNLİKLERE KATILIM DURUMLARINA GÖRE İLETİŞİMCİ BİÇİMLERİNİN İNCELENMESİ

Bu çalışmanın amacı lise öğrencilerinin iletişimci biçimlerini, ders dışı etkinlik çalışmalarına katılım durumlarına göre incelemektir. Ayrıca araştırmada cinsiyet faktörüne göre de fark olup olmadığı belirlenmeye çalışılmıştır. Çalışma 2017-2018 eğitim öğretim yılında Denizli il merkezinde 593(yaş=16.25±1.15) lise öğrencisinin katılımı ile gerçekleştirilmiştir. Lise öğrencilerinin iletişimci biçimlerini belirlemek için Norton (1983) tarafından geliştirilen, Dursun ve Aydın (2011)tarafından Türkçe'ye uyarlanan “İletişimci Biçimleri Ölçeği”, kişisel bilgileri ve araştırmanın bağımsız değişkenlerine ilişkin verileri toplamak için ise araştırmacılar tarafından geliştirilen “Kişisel Bilgi Formu” kullanılmıştır. Verilerin analizinde iki yönlü varyans analizi kullanılmıştır. Çalışmada; lise öğrencilerinin ders dışı etkinliklere katılım durumları incelendiğinde; beden eğitimi ve spor çalışmaları ve diğer çalışmalara katılan (izcilik, halk oyunları ve güzel sanatlar) öğrencilerin iletişimci biçimleri ile hiçbir ders dışı etkinliğe katılmayan lise öğrencilerinin iletişimci biçimleri arasında farklılıklar görülmüştür. Ders dışı etkinliklere katılan öğrencilerin hiçbir ders dışı etkinliğe katılmayan öğrencilere göre etki bırakan, ilgili, dramatize eden ve açık iletişimci biçimlerini daha çok kullandıkları belirlenmiştir. Cinsiyet faktörüne göre incelendiğinde kız öğrencilerin, erkek öğrencilere göre daha fazla ilgili, sözsüz iletişim kuran ve baskın iletişimci biçimlerini kullandıkları, erkek öğrencilerin ise kız öğrencilere göre daha çok iletişimci imajı ve tartışmacı iletişimci biçimi faktörlerini kullandıkları gözlemlenmiştir. Sonuç olarak; ders dışı etkinliklere katılan öğrencilerin katılmayanlara göre iletişimci biçimlerinde etkili iletişime yönelik faktörleri benimsedikleri ve olumsuz olanları daha az kullandıkları söylenebilmektedir.

Anahtar Kelimeler:

Lise öğrencileri, ders dışı etkinlikler, iletişimci biçimleri, iletişim

ANALYZING COMMUNICATORSTYLE OF HIGH SCHOOL STUDENTS IN TERMS OF THEIR ATTENDANCE AT EXTRACURRICULAR ACTIVITIES

The purpose of this study is to analyze communicator styles of high school students in terms of their participation in extracurricular activities. Furthermore, whether there is a difference in terms of gender factor is tried to be determined in the study. The research study was done with the attendance of 593 (age=16.25±1.15) high school students in the city center of Denizliin 2017-2018academic year. In the study, ‘’Scale ofCommunication Styles’’ developed by Norton(1983), also adopted to Turkish by Dursunand Aydın (2011) to determine communicator styles of high school students and ‘’Personal Information Form’’ prepared by the researchers to collect data about personal information and independent variables, were used. In the analyses of data, two-way ANOVAand confirmatory factor analysis wereused.When the situation of high school students’ participation in extracurricular activities was investigated, it was seen that there were differences between communicator styles of students participating in physical education and sports activities,as well as the students participating in other activities(scouting, folk dances, and fine arts)and communicator styles of students not participating in extracurricular activities.It was seen that the students participating in extracurricular activities used impression leaving, attentive, dramatic, opencommunicator styles more than the students not participating in extracurricular activities. When the communicator styles were investigated in terms of gender factor, the girls used much more attentive, animated and dominant communicator styles than the boys, and the boys used more argumentative andcommunicator image factors than the girls.As a result, it can be said that the students participating in extracurricular activities adopteffective communication oriented factors for their communicator styles more than the student not participating in extracurricular activities and they use less negative communicator styles than the ones not participating in extracurricular activities.

PDF

___

Aktı O T (2005) Ritim Duygusunun Performansa Etkisi, Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
Arslan F, Bayraktar G ve Akdoğan S (2006) Beden Eğitimi ve Spor Yüksekokulunda Amatör ve Profesyonel Spor Yapan Öğrencilerle Aktif Spor Yapmayan Öğrencilerin Kişilik Özelliklerinin İncelenmesi, Atatürk Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 8(2), 40-47.
Artut K (2006) Sanat Eğitimi Kuramları ve Yöntemleri, Anı Yayınları, Ankara.
Aşkar F (2011) Sanatsal İletişim Modeli: Sahne (Performans) Sanatları Üzerine Bir İnceleme, Akademik Bakış Dergisi. 25,1-23.
Bodie G D ve William A W (2003) Aspects of Receiving Information: The Relationship between Listening Preferences, Communication Apprehension, Receiver Apprehension, and Communicator Style, International Journal of Listening, 17(1), 47-67.
Bonaguro E W ve Pearson J C (1986) The Relationship between Communicator Style, Argumentativeness, and Gender. http://files.eric.ed.gov/fulltext/ED278070.pdf sayfasından erişilmiştir.
Branch T C (2012) Communicator Style, Cohesiveness, and Conflict Management Style: Differences Between African-American Male and Female Athletes, Dave Chapman, PsyD, Dean, Harold Abel School of Socialand Behavioral Sciences, A Dissertation Presented in Partial Fulfillment of the Requirements for the Degree Doctor of Philosophy, Capella University
Brand E ve Bar-Gil O (2010) Improving Interpersonal Communication through Music, Israel Studies in Musicology Online, 8(1-2),57-73.
Cardello L L, Ray E B ve Pettey G R (1995) The Relationship of Perceived Physician Communicator Style to Patient Satisfaction, Communication Reports, 8(1),27-37.
Cüceloğlu D (2006) İnsan İnsana. Remzi Kitapevi, İstanbul.
Çamlıyer H ve Çamlıyer H (2001) Eğitim Bütünlüğü İçerisinde Çocuk Hareket Eğitimi ve Oyun, Emek Matbaacılık, Manisa.
Çuhadar C, Özgür H, Akgün F ve Gündüz Ş (2014) Öğretmen Adaylarının İletişim Becerileri ve İletişimci Biçimleri, Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 15(1),295-311.
Deckard K ve Dunn J (2002) Sibling Relationships and Social-Emotional Adjustmentin Different Family Contexts, Social Development, 11(4), 571-590.Dökmen Ü (2005) İletişim Çatışmaları ve Empati, Sistem Yayıncılık, Ankara.
Dursun Ö Ö (2011) Çevrimiçi Öğrenme Topluluklarında İletişimci Biçimlerinin Belirlenmesi, Doktora Tezi, Eskişehir Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Eskişehir.
Dursun Ö Ö. ve Aydın C H (2011) İletişimci Biçimleri Ölçeğinin Türkçeye Çevirisi, Uyarlanması, Geçerlik ve Güvenirliğinin Sağlanması, Eskişehir Osmangazi Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 6(2), 263-286.
Erduran M M (2018) Beden Eğitimi Ve Spor Yüksekokulu İle Fen Fakültesinde Öğrenim Gören Öğrencilerin Eleştirel Düşünme Ve Empati Kurma Düzeylerinin İncelenmesi, Yüksek Lisans Tezi, Bartın Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Bartın.
Erkmen G (2007) Selçuk Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Yüksekokulunda Öğrenim Gören Öğrencilerin Empatik Eğilimlerinin Sporda Tercih Ettikleri Lider Davranışları ile Karşılaştırılması, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Konya.
Erkuş A ve Yakupoğlu S (2001) Spor Ortamında Empati Ölçeği (Sem) Geliştirme Çalışması, Spor Bilimleri Dergisi,12 (1), 22 -31.
Eroğlu S E (2009) Saldırganlık Davranışının Boyutları Ve İlişkili Olduğu Faktörler: Lise Ve Üniversite Öğrencileri Üzerine Karşılaştırmalı Bir Çalışma, Doktora Tezi, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
Ertekin Y (1980) İletişim Kaynağının Birtakım Nitelikleri Üzerine Düşünceler, Amme İdaresi Dergisi, 13(1), 17-21.
Garko M G (1994) Communicator Styles of Powerful Physician-Executives in Upward-Influence Situations, Health Communication, 6(2), 159-172.
Gerek Z ve Katkat D (2006) Elit Sporcuların ve Sedanterlerin Ritim Duyguları Bakımından Karşılaştırılması, Atatürk Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 8(1), 36-42.
Giffin K ve Patton B R (1997) Basic Readings in Interpersonal Communication, New York: Harper-Row
Gilchrist E S (2000) Communicator Style: A Study of College Students. Paper Presented at the Annual Meeting of the National Communication Association, http://files.eric.ed.gov/fulltext/ED447528.pdf sayfasından erişilmiştir.
Giles S M, Pankratz M M, Ringwalt C, Jackson-Newson J, Hansen W B, Bishop D, Dusenbury L ve Gottfredson N. (2012) The Role of Teacher Communicator Style in The Delivery of A Middle School Substance Use Prevention Program, Journal of Drug Education, 42(4), 393-411.
Görmez E (2014) Lise Öğrencilerinin Kitle İletişim Araçlarını Kullanma Durumları İle Güvengenlik Özelliklerinin İncelenmesi, Yüksek Lisans Tezi, Atatürk Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Erzurum.
Görür D (2001) Lise Öğrencilerinin iletişim Becerilerini Değerlendirmelerinin Bazı Değişkenler Açısından İncelenmesi. Yüksek Lisans Tezi. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana.
Hansford B C ve Hattie J A (1987) Perceptions of Communicator Style and Self-Concept, Communication Research, 14(2), 189-203.
Jones W H, Freemon J H ve Goswick R A (1981) The Persistence of Loneliness: Self and Other Determinent, Journal of Personality, 49(1), 27-48.
Kağıtçıbaşı Ç ve Z Cemalcılar (2014) Dünden Bugüne İnsan ve İnsanlar Sosyal Psikolojiye Giriş, Evrim Yayınevi, İstanbul.
Kassing J W ve Infante D A (2009) Aggressive Communication in The Coach‐Athlete Relationship, Communication Research Reports, 16(2), 110-120.
Kettunen T, Poskiparta M ve Liimatainen L (2000) Communicator Styles of Hospital Patients During Nurse–Patient Counseling, Patient Education and Counseling, 41(2), 161-80.
Kırımoğlu H, Gezer E, Deveci A ve Gülle M (2014) Üniversite Öğrencilerinin Cinsiyet ve Spor Eğitimi Alma Durumlarına Göre Saldırganlık Ve Empatik Eğilim Düzeylerinin İncelenmesi, Journal of Human Sciences, 13(3), 5624-5635.
Kızıltoprak A (2018) Lise Öğrencilerinin Akıllı Telefon Bağımlılığı İle İletişimci Biçimleri Arasındaki İlişki, Yüksek Lisans Tezi, Necmettin Erbakan Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Konya.
Korkut F (1996) İletişim Becerilerini Değerlendirme Ölçeğinin Geliştirilmesi: Güvenirlik Ve Geçerlik Çalışmaları, Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 2(7), 18-23.
Lindsey R R (2012) The Benefits and Satisfaction of Participating in Campus Recreational Sports Facilities and Programs among Male and Female African American Students: A pilot Study, Recreational Sports Journal. 36(1), 13-24.
Lunenburg F C ve Ornstein A C (1991) Educational Administration: Concepts And Practices. Belmont, CA: Wadsworth.
MEB (2010) Ders Dışı Eğitim Çalışmalarına Dair Esaslar, Ankara.
Montgomery B M ve Norton R W (1981) Sex Differences and Similarities in Communicator Style, Communication Monographs, 48(2), 121-132.
Mueller K E ve Powers W G (1990) Parent-Child Sexual Discussion: Perceived Communicator Style and Subsequent Behavior, Adolescence, 25(98), 69-82.
Newman M (1994) Step Family Realities: How To Over come Difficulties and Have a Happy Family. ERIC Number: ED381294
Norton R ve Pettegrew L (1977) Communicator Style As An Effect Determinant of Attraction, Communication Research, 4(3), 257-282.
Norton R W (1983) Communicator Style, Sage Publication, Beverly Hills, CA, USA
Özevin B (2006) Oyun Dans ve Müzik Dersine İlişkin Motivasyon Ölçeği, Ulusal Müzik Eğitimi Sempozyumu Bildirisi, Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi.
Öztaban Ş ve Adana F (2015) Lise Öğrencisi Erkek Ergenlerde Problem Çözme Eğitiminin; Problem Çözme Becerisi, Kişilerarası İlişki Tarzı Ve Öfke Kontrolü Üzerine Etkisi, Hemşirelikte Araştırma Geliştirme Dergisi, 17(1), 21-36.
Pelit E ve Karaçor M (2015) Turizm Öğrencilerinin İletişim Becerileri Üzerine Bir Araştırma: Afyon Kocatepe Üniversitesi Örneği, Gaziantep Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 14(4), 847-872.
Rothstein A L (1981) Motor Learning: Reston, American Alliance or Health. Physical Education, USA.
Rovai A P (2003) The Relationships of Communicator Style, Personality-Based Learning Style, and Classroom Community Among Online Graduate Students, The Internet and Higher Education, 6(4), 347-363.
Sayın, M. (2011).Hareket ve Beceri Öğretimi, Ankara: Spor Yayınevi ve Kitabevi.
Sisson A J (2011) Self-Esteem, Communicator Style and Classroom Satisfaction, Indiana University, Doctorial Dissertation, Indiana(Bloomington).
Siyez D (2015) Kişilerarası İlişkilerin Başlangıcı ve Gelişimi, İçinde: Kişilerarası İlişkiler ve Etkili İletişim (Ed: A.Kaya), Pegem Akademi, Ankara.
Soyer F, Can Y ve Türkel Ç (2010) İlköğretim Çağı Öğrencilerinin Sportif Faaliyetlere Katılım Düzeyi İle İletişim Beceri Düzeyleri Arasındaki İlişkilerin İncelenmesi, Sakarya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 19, 73-88.
Tepeköylü Öztürk Ö, Soytürk M, ve Çamlıyer H (2009) Beden Eğitimi ve Spor Yüksekokulu (BESYO) Öğrencilerinin İletişim Becerisi Algılarının Bazı Değişkenler Açısından İncelenmesi, Spormetre Beden Eğitimi Ve Spor Bilimleri Dergisi, 7(3), 115–124.
Tepeköylü Öztürk Ö, Soytürk M, Daşdan Ada E N ve Çamlıyer H (2011) Üniversite Takımlarında Sporcu Olan Öğrencilerle Spor Yapmayan Öğrencilerin İletişim Becerisi Düzeylerinin Karşılaştırılması, Hacettepe Spor Bilimleri Dergisi, 22(2), 43–53.
Tepeköylü Öztürk Ö, Özbey Ö ve Çamlıyer H (2015) Impact of Sport-related Games on High School Students’ Communication Skills, Physıcal Culture and Sport, Studıes and Research, 67(1),53-64.
Tezcan E (2015) Üniversite Öğrencilerinin Fiziksel Aktivitelere Katılım Durumlarına Göre İletişim Becerisi ve Egzersiz Öz-Yeterlilik Düzeylerinin İncelenmesi, Yüksek Lisans Tezi, Sıtkı Koçman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Muğla.
Tiryaki S, Erdil G, Açar M ve Emlek Y (1991) Sporcu ve Sporcu Olmayan Gençlerin Kişilik Özellikleri, Spor Hekimliği Dergisi, 26(1), 19-22.Türk Dil Kurumu (2018) Türkçe Sözlük, http://www.tdk.gov.tr, Erişim Tarihi: 15.10.2018.
Weaver J B (2005) Mapping the Links Between Personality and Communicator Style, Individual Differences Research, 3(1), 59-70.
Yazıcı Ö ve Gündüz Y (2010) Etkili Eğitim Denetiminde Yaşanan İletişim Engelleri ve Bu Engelleri Aşma Yolları, Kuramsal Eğitimbilim Dergisi, 3(2), 37-52.
Yılan Y (2012) İlköğretim Öğrencilerinin Sosyalleşmeleri ve İletişim Becerilerini Geliştirmelerinde Türk Halk Oyunlarının Rolü, Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.