Bilimsel araştırmaların ana hedefi yayındır. Bilimsel çalışmalar, ne kadar başarılı olursa olsun, yayımlanıncaya kadar tamamlanmış değildir. Çalışmaların diğer araştırmacılarla da paylaşılması, araştırmacılar topluluğu tarafından değerlendirilmesi ve bilimsel bilgiye katkı sağlaması için yayımlanması gereklidir. Ancak, bilimsel bilgi yayın yoluyla birikiyor olmakla birlikte, bilimsel yayın yapmaktaki tek amaç bilime katkıda bulunmak değildir. Akademik kurumlar çalışanları olan araştırmacıların performans ölçümlerini ve yükseltme/işe alma kıstaslarını giderek artan bir biçimde yapılan bilimsel yayın sayısına dayandırmaktadır. Dolayısıyla, günümüzde bilimsel yayın yapmayı güdüleyen bir diğer faktör akademik kurumların uyguladıkları işe alma ve ödüllendirme politikalarıdır. Bu makalede, Türkiye’nin bilimsel yayın performansında 2001-2005 yılları arasında görülen sayısal iyileşme bu iki faktör göz önünde bulundurularak değerlendirilmektedir. Türkiye’de yerleşik araştırmacıların ISI (Institute for Scientific Information) atıf dizinlerinde yer alan dergilerde yaptıkları yayınlarda nicel bir artış ve buna bağlı olarak Türkiye’nin ülkeler sıralamasındaki yerinde bir iyileşme gözlenmektedir. Ancak, yapılan yayınların niteliğinde benzer bir iyileşmenin olası işaretleri gözlenmemektedir. Yakın dönemdeki sayısal artışı etkileyen temel faktörün üniversitelerin uyguladıkları politikalar olduğu anlaşılmaktadır