Bu makale, dilbilgisi ve morfolojiye vurgu yapmakla birlikte genel olarak yirminci yüzyıldaki Farsça dilbilim çalışmalarına odaklanmaktadır. Bu yazıda İran gramer çalışmaları tarihine genel bir bakıştan sonra, diakronik ve senkronik dilbilimdeki son yaklaşımları tartışılmıştır. Genel/diakronik Farsça dilbiliminde daha çok eski metinlerin okunup çözülmesine odaklanıldığı görülmektedir. Senkronik çalışmalarda ise üç ana yapı var: 1) geleneksel dilbilim, 2) yapısal dilbilim ve 3) kuralcı veya üretimci dilbilim. Makalede, bu aşamalardan hangisinin yirminci yüzyıl Fars dilbilimi üzerinde etkili olduğu gösterilmektedir. Sonuç olarak makalemi Fars dilbiliminin hali hazırdaki durumunu gözden geçirilerek geleceğe ilişkin öngörüler belirtilecektir.