TÜRKİYE’DE 1980 SONRASI SANAT EĞİTİMİNİN KURUMSALLAŞMASI VE SANAT EĞİTİMİ İDEOLOJİ İLİŞKİSİ

İdeoloji, modern devletlerin ortaya çıkmasından beri, eğitim alanında politikalar oluşturmada önemli bir rol oynamıştır. Eğitim politikalarının, eğitim politikaları ve eğitimin yapısı üzerinde olduğu kadar, doğrudan eğitim üzerine de önemli bir etkisinin olduğu yadsınamaz bir gerçektir. Tüm toplumlarda sanat dönüştürücü bir güce sahiptir. Birçok iktidar toplumsal ve siyasal dönüşümleri sağlamak için oluşturdukları kültür politikalarının uygulanmasında sanatı bu özelliğinden dolayı bir araç olarak görmüşlerdir. Sanatın bu işlevle kullanılmasının iki önemli sorunun oluşmasına sebep olduğu söylenebilir. Bunlardan birincisi, toplumsal değişimi ve dönüşümü etkileyebilecek olan belirli sanat dallarının özgül koşullarının ve sanatçının işlevinin değişime uğramasıdır. İkincisi ise toplum içinde sanatın biçimlenişinin ve çözümlenişinin değişime uğraması olmuştur.Bu çalışmada sanatın ideolojik ve toplumsal koşullar ile ilişkisi ele alınarak Türkiye örneğinde 1980 sonrası sanat, kültür, eğitim politikaları ve iktidarların konuya yaklaşımı irdelenmiştir. İdeolojilerin sanat eğitimi üzerindeki rolleri bağlamında yapılan mevcut uygulamalar incelenmiş, mevcut durum saptamaları yapılarak Türkiye'de uygulanan sanat eğitimi ve ideoloji ilişkisinin sonuçları tartışılmıştır

INSTITUTIONALIZATION OF ART EDUCATION AND THE ART EDUCATION IDEOLOGY RELATIONSHIP IN TURKEY AFTER 1980

Ideology has played an important role In the field of education in creating policies since the emergence of the modern state. As well as on the education policies and structure of education that there is a significant impact on direct education that is an undeniablefact. Art, has a transformative power in all societies. Many power to ensure social and political transformations that Culture policies of implementati that they have created, has seen the art as a means because of this feature. It can be said that using this function of art caused to the formation of two major problems. The first one, which may affect social change and transformation of certain branches of art free conditions and the artist’s function to undergo change. Secondly, the formation of the arts and analysis of arts to undergo change in society. In this study, by taking the relationship between the ideological and social conditions of art and arts, culture, education policy and the approach of the power to this subject is examined In the case of after 1980 in Turkey. Current academic studies were discussed In the context of thearts, culture, education and their roles on the ideologies. Current status determinations were analyzed and there sultstherelationship between art education and ideology that implemented in Turkey were discussed

___

Adatepe, M. K. (1999). Devletleştirilen Sanat. Adam Sanat Dergisi, 159, 55. Ahmad, F. (1995). Modern Türkiye’nin Oluşumu (Y. Alogan, Çev.). İstanbul: Sarmal Yayınevi.

Aslıer, M. (1985). Varolmayana Biçim Vermek. İstanbul: İstanbul Devlet Tatbiki Güzel Sanatlar Yüksek Okulu Yayınları.

Berger, J. (1987). Sanat ve Devrim (B. Berker, Çev.). Ankara: V Yayınları.

Çalışlar, O. (5 Ocak1999). “Ara Güler’i Listeden Kim Çıkardı?”, Cumhuriyet, s. 6.

Dağlı, N., Aktürk, B. (1988). Hükümetler ve Programları, II. Cilt. 1960-1980. Ankara: TBMM Basımevi.

Demir, C. (1990). Sanat Eğitimi. Yüksek Öğretimde Sorunlar ve Çözüm Yolları. Ankara: Cem Yayınları.

Devrim, M. (2003). Neş’e Erdok ile Neşet Günal Anısına. Sanat Rh+ Plastik Sanatlar Dergisi, 9, 17.

Efland, A.D. (1990). A History of Art Education. New York: TeachersCollege. Ergen, C. (2001). Cumhurbaşkanı Süleyman Demirel’in Tüm Söylev ve Demeçleri.Ankara: ISBN: 975-92785-0-2.

Fidan, N. (1986). Okulda Öğrenme ve Öğretme. Kavramlar- İlkeler-Yöntemler. Ankara: Kadıoğlu Matbaası.

Gramsci, A. (1971). Selections from Prison Notebooks. (Q. Hoare, G. Smith Çev.). New York, International Publishers.

Gutek, G. (1988). Ideological and Philosophical Perspectives on Education. London, Allynand Bacon.

İnsel, A. (5 Ocak 2005). “Yüksek Öğretimin MGK’sı”. Radikal İki, s. 4.

Jameux, D. (1990). Sanat ve Estetik (G. Güzey, Çev.). İstanbul: Marmara Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi Yayını.

Kaplan, İ. (2005). Türkiye’de Milli Eğitim İdeolojisi. İstanbul: İletişim Yayınları.

Kaya, Y. K. (1984). İnsan Yetiştirme Düzenimiz. Ankara: Hacettepe Üniversitesi Yayınları.

Kettering, S. (1992). Patronage in Early Modern France French Historical Studies 4. London: Allynand Bacon.

Kongar, E. (1985). Toplumsal Değişme Kuramları ve Türkiye Gerçeği. İstanbul: Remzi Kitabevi.

Kurtuluş, Y. (2000). Türkiye’de Sanat Eğitimi Tarihi (1950-1999), Genel Eğitimde ve Öğretmen Yetiştiren Kurumlarda Resim/ Resim-İş Bölümleri ve Dersleri. (Yayımlanmamış

Doktora Tezi). Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Sakaoğlu, N. (1992). Cumhuriyet Dönemi Eğitim Tarihi. İstanbul: İletişim Yayınları.

Tan, M. (1981). Toplum Bilimine Giriş. Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Fakültesi Yayınları.

Turani, A. (1995). “Türkiye’de Güzel Sanatlar Fakültelerinin Yeniden Yapılanması ve Eğitim Programlarının Yeniden Düzenlenmesi.” Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Sempozyum Bildirileri Kitabı.