Dijital Oyunların Sanatsal Gücü; Konsept Tasarımı Süreci

Oyunun, tamamen biyolojik veya fiziksel bir faaliyetin sınırlarını aştığını, anlam bakımından zengin birişlevi olduğunu, oyunda yaşamın doğrudan gereksinimlerini aşan ve eyleme anlam katan bağımsız birunsurun ‘oynamak olduğunu’ savunan Johan Huizinga’ya göre oyun kültürden daha eskidir. Huizinga’nınoyun oynayan insan olarak adlandırdığı Homo Ludens varoluşundan beri hayatın gereklerinehazırlanmak, hayatın talep ettiği ciddi faaliyetlere hazırlık antrenmanı yapmak veya gevşeme ihtiyacınıgidermek için oyun oynadığını savunur.Günümüze gelindiğinde oyunun varlığını farklı şekillerde sürdürdüğünü, 1960’lardan itibaren teknolojiylebeslenerek dijital olarak evrimleşmiştir. Dijital oyunlar doğaları gereği katılımcısı (kullanıcı/oyuncu) olan, belirli kurallar ve hedefler doğrultusunda yönetilen, sanatsal gücünü ortaya koyabilenfarklı dijital platformlarda çalışan etkileşimli uygulamalardır. İnterdisipliner bir çalışmayla ortaya çıkan,pek çok alanı içinde barındıran dijital oyunlar, özellikle sanatsal gücünü kullanıcıların karşılaştığıoyunun görsel yüzü (arayüzü) aracılığıyla gösterebilmektedir. Bu çalışmada, dijital oyunların sanatolup olmadığı ve oyun konsept tasarımı sürecinin estetik değer açısından önemi irdelenmekte, sanatdünyasındaki yeriyle rolünü keşfetme üzerine tartışılmaktadır.

Anahtar Kelimeler:

Kültür, Sanat, Beşeriyet, Toplumsal İlişkiler

PDF

___

Clarke, A. ve Mitchell, G. (2007). Video Games and Art. USA: Cromwell Press.
Denizel, D. (2012). “Sanatın Yeni Evresi Olarak Bilgisayar Oyunları”, Felsefe ve Sosyal Bilimler Dergisi, 13,107-143.
Freeland, C. (2008). Sanat Kuramı. (Çev. Füsun Demir.). Ankara: Dost Kitabevi Yayınları.
Gavin, E. (2014). Press Start: Video Games and Art, Valley Humanities Review, Spring.
Goodman, N. (1968). Languages of Art. USA: The Bobbs-Merrill Company, Inc.
Huizinga, J. (2006). Homo Ludens. (M. A. Kılıçbay, Çev.). İstanbul: Ayrıntı Yayıncılık.
Martin, B. (2007). Should Videogames be Viewed as Art?, A. Clarke & G. Mitchell (Ed.), Videogames and Art. (s. 201-210). Bristol, UK: Intellect Ltd.
Melissinos, C. ve O’Rourke, P. (2012). The Art of Video Games: From Pac-Man to Mass Effect. New York: Welcome Books.
Mitchell, L. B. (2012). Game Design Essetials. Canada: John Wiley & Sons Inc.
McGuire, M. ve Jenkins, O.C. (2009). Creating Games: Mechanics, Content, and Technology. Wellesley, MA: AK Peters Ltd.
Omernick, M. (2004). Creating the Art of the Game. Berkeley: New Riders Publishing.
Pardew, L. (2005). Beginning Illustration and Storyboarding for Games. Boston, MA: Thomson Course Technology.
Sezen, D. (2013). “Bir Sanatsal İfade Aracı Olarak Dijital Oyunlar”, İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Hakemli Dergisi. 45, 129-147.
Solarski, C. (2012). Drawing Basics and Video Game Art: Classic to Cutting-Edge Art Techniques for Winning Video Game Design. New York: Watson-Guptill Publications.
Tolstoy, L. N. (2015). Sanat Nedir?. (Çev. Mazlum Beyhan.). İstanbul: Türkiye İş Bankası Yayınları. . Görsel Kaynakları
Görsel 1: Solarski, C. (2012). Drawing Basics and Video Game Art: Classic to Cutting- Edge Art Techniques for Winning Video Game Design. (s. 12). Watson-Guptill Publications.
Görsel 2: Solarski, C. (2012). Drawing Basics and Video Game Art: Classic to Cutting- Edge Art Techniques for Winning Video Game Design. (s. 13). Watson-Guptill Publications.
Görsel 3: https://goo.gl/43hWW6 adresinden 30 Eylül 2018’de alınmıştır.
Görsel 4: https://goo.gl/jn1b7b adresinden 2 Ekim 2018’de alınmıştır.
Görsel 5: https://goo.gl/hmCKsL adresinden 3 Ekim 2018’de alınmıştır.
Görsel 6: https://goo.gl/wKfd9Z adresinden 3 Ekim 2018’de alınmıştır.