Dans, çoğu kültürde olduğu gibi Bizans kültür hayatında da önemli bir tema olarak tanımlanmıştır. Konu, sanatçıların elinde can bulup imparatorluğun gayri meşru mührü haline gelen sanat yapıtlarında çokça işlenmiştir. Nitelik ve işlevsel olarak farklı gruplar yaratan eserler üzerinde yer alan tasvirler, eğlence ve neşenin imparatorluğun kültür hayatındaki yeriyle alakalı bilgilere ulaşılmasına aracılık etmiştir. Görsel olarak birtakım veriler sunan tasvirler, bahsedilen tüm bu yönleriyle adeta dile gelen bir dönem sözcüsü kimliğiyle tanınır hale gelmiştir. Bu çalışmada; yeni dini benimseyen, benimsediği din doğrultusunda hayatını düzenleyen Bizanslıların dansı nasıl algıladıkları ve tanımladıkları; bu eylemler dizisini bir şov algısı içerisinde nerede ve hangi aralıklarla tatbik ettikleri; bu tatbiklerde biçim, içerik ve yöntem olarak neleri takip ettikleri; dinin yarattığı kısmî baskıyı dansla nasıl öteledikleri; genellikle kadına ait görsel bir ifade yöntemi olarak kabul edilen dansın icra edicileri hakkındaki algıları; özgürleşen bedenin kavuştuğu rahatlığı dini ve özel yaşam içerisine dâhil edip edemedikleri ve tüm bu unsurları bir bütünlük göstererek sanat sahasında nasıl işledikleri, konuyla ilgili görseller eşliğinde anlatılmaya çalışılacaktır.

Dance has been defined as a significant theme in Byzantine cultural life as in many other cultures. This was mostly subjected in works of art created by artists which then became an illegal seal of the empire. Descriptions, on works creating different groups in terms of quality and function, mediated to achieve information about the place of entertainment and joy in the cultural life of the empire. The descriptions, providing some data in visual respects, have become known through the identity of a spokesman from the period talking about all these aspects. In this study, it was tried to discuss with the visuals how Byzantines, who embraced a new religion and organised their life in line with this religion, perceived and described the dance; where and at what intervals they performed this sequence of actions in a show perception; what they followed in these performances as style, content, and method; how they postponed the partial pressure caused by religion through dance; how the persons performing the dance were generally accepted as a visual expression belonging to woman; whether they could integrate the comfort achieved by a free body into religious and private life and how they subjected all these elements in the artistic field by showing unity.