Recep Seyhan’ın hikâyelerinde nesne-birey ilişkileri

Yazın hayatına 1979’da Türk Edebiyatı dergisinde başlayan Recep Seyhan; onlarca dergi yazısı ve müstakil çalışmanın yanı sıra birçok kitabın da müellifidir. Geleneksel hikâyeyle modern hikâyeyi başarılı şekilde sentezlemeyi başaran yazarımız kadim hislere, kadim araçlarla modern yorumlar getirmektedir. Bu amaçla güçlü bir nesneler kadrosu kuran Seyhan’ın özellikle Azazil’in Kapısında ve Metal Çubukların Dansı adlı öykü kitapları bize geniş çalışma alanı sunar. Bahsi geçen eserler Seyhan’ın eşya üzerinden ontolojik incelemeler yaptığı ve insan-nesne ilişkisini irdelediği hikâyelerle bezenmiştir. Çalışmamızda, kitaplarındaki hikâyeleri oluşturan ve metinlerin merkezine oturan nesneleri inceleyeceğiz. Hikâyelerde, yazarın insanlarla güçlü iletişimlere soktuğu görülen nesneler: ayna ve perde, metal çubuklar (örgü milleri), taş, kapı, oyuncak ve çakı olarak sıralanabilir. Bu nesnelerden hareketle yapacağımız çalışma, bireysel ve kolektif bilinçdışının insandan eşyaya yansıtılarak açığa çıkarıldığını gözler önüne serecektir. 

Object-individual relations in Recep Seyhan’s stories

Recep Seyhan, who started his writing career in 1979 in the Türk Edebiyatı magazine; He is the author of several books as well as many journal articles and independent works. Our writer, who succeeded in successfully synthesizing the modern story with the traditional story, brings modern interpretations to ancient feelings and ancient tools. For this purpose, a strong staff of the staff who founded Seyhan'in especially at Azazil’in Kapısında and Metal Çubukların Dansı of the story books offer us a large field of study. The aforementioned works are decorated with stories in which Seyhan made ontological observations and examined the relationship between human and object. In our study, we will examine the objects that form the stories in their books and sit in the center of the texts. In the stories, objects that appear to have strong communication with people: mirror and screen, metal bars (knitting shafts), stones, doors, toys and knives. Working from these objects will reveal that the individual and the collective unconscious are projected from the human to the article.

___

  • Barthes, R. (1990). Çağdaş Söylenler. (T. Yücel, Çev.) İstanbul: Hürriyet Vakfı. Can, A. (2010). "Necip Fazıl'da Ayna İmgesi". Atatürk Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi (34). Çalık, E. (1993). "Mustafa Necati Sepetçioğlu: Hayatı, Sanatı ve Eserleri". Erzurum: Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Everdi, M. (2018). Mazbut Çocukların Dansı. Türk Edebiyatı Dergisi (532). Kocabaş, Ş. (2006, 06. 25). Recep Seyhan'dan İyi Bir Öykü: Metal Çubukların Dansı. www.dunyabizim.com adresinden alınmıştır Mungan, M. (1999). Üç Aynalı Kırık Oda. İstanbul: Metin. Salman, Y. (2004). "İmge, Zor Yakalanır Bir Görselleştirme". Kitap-lık (74). Seyhan, R. (2015). Azazil'in Kapısında. İstanbul: Bilge Kültür Sanat. Seyhan, R. (2016). Metal Çubukların Dansı. İstanbul: Bilge Kültür Sanat. Tanpınar, A. H. (2002). Mücevherlerin Sırrı: Derlenmiş Yazılar, Anket ve Röportajlar. (İ. Dirin, T. Anar, & Ş. Özdemir) İstanbul: Yapı Kredi. Uçar, A. (2012). "Teselliyi Eşyada Aramak: Türkçe Romanda Nesneler." Doktora Tezi, Ankara: İhsan Doğramacı Bilkent Üniversitesi. Zambak, F. (2007). "Türk Romanında Mekân." Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Muğla Üniversitesi.