Psikoterapide Amaç ve Yöntem Olarak Gerçeklik ve Rasyonellik

Gerçeklik tanım olarak, varlığı inkar edilemeyen, doğru olan şey, doğayı olduğu gibi yansıtan, düşünce ürünü olmayan anlamlarına gelmektedir. Bir kavram olarak rasyonellik, yani akılcılık, akıl yürütme yetisini ön plana çıkarmaktadır. Bu yazıda psikoterapi sürecinde hastayı gerçeklik ve rasyonellik eksenine çekmenin bir seçenek olabileceği üzerinde durulmaktadır. Aslında bunu her terapi kuramı farklı yöntemlerle zaten yapıyor. Burada ele alındığı üzere psikoterapide amaç ve yöntem olarak gerçeklik ve rasyonellik bütüncül psikoterapiye benzer şekilde anlık pragmatik müdahale seçeneklerine odaklanır.

Anahtar Kelimeler:

Psikoterapi, gerçeklik, rasyonellik

Reality and Rationality as Aim and Method in Psychotherapy

The definition of reality is that the presence of which can not be denied, what is right, reflects nature as it is, and is not a product of thought. Rationality as a concept, is the quality or state of being rational or of making decisions purely based on thought and reason. In this article, it is emphasized that drawing the patient to the axis of reality and rationality may be an option in the psychotherapy process. In fact, all kind of psychotherapy apply this method using different techniques. As discussed here, reality and rationality as aim and method in psychotherapy focuses on immediate pragmatic intervention similar to holistic psychotherapy.

Keywords:

Psychotherapy, reality, rationality,

PDF

___

Ahsen A (2020) Romantik ilişkilerde ilişki doyumu irrasyonel inanışlar ve psikolojik ihtiyaçlar arasındaki ilişki (Yüksek Lisans Tezi). İstanbul, Maltepe Üniversitesi.
Budak AMÜ, Kocabaş EÖ (2019). Diyalektik Davranış Terapisi ve Beceri Eğitimi: Kullanım Alanları ve Koruyucu Ruh Sağlığındaki Önemi. Psikiyatride Güncel Yaklaşımlar, 11:192-204.
Caligor E, Kernberg OF, Clarkin J (2019). Yüksek Düzeyli Kişilik Patolojisi İçin Dinamik Psikoterapi El Kitabı (Çeviri Ed. Tahir Özakkaş). İstanbul, Yeni Devir Matbaacılık.
Daştan U (2017) Max Horkheimer: Rasyonalizm ve empirizmin bilimsel olarak eleştirisi. Sosyal Bilimler Ensititüsü Dergisi, 2:45-55.
Ergün MB (2015) Marsha M. Linehan ve Diyalektif Davranışçı Terapi. https://kdtd.org.tr/wp-content/uploads/2015/03/kdtd-bulten-sayi-3.pdf (2 Kasım 2020’de ulaşıldı).
Gabbard GO (2004). Uzun Süreli Psikodinamik Psikoterapi (Çeviren Hakan Atalay). Ankara, Tuna Matbaacılık.
İsi Hasan (2015) Gerçek ve hakikat sözcükleri üzerine felsefi ve dilbilimsel bir inceleme. The Journal of International Social Research, 8:181-196.
Karahan TF, Sardoğan ME (1994). Rasyonel Emotif Terapi. Ondokuz Mayıs Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 9:110-135.
Karapınar A (2017) Gerçeklik ve Hipergerçeklik; Baudrillard ve G. Debord anlatılarından hareketle hakikatın yeniden inşası. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 10:513-518.
Koç E (1983) Görünüş ve Gerçeklik. http://dergiler.ankara.edu.tr/dergiler/34/1131/13288.pdf (12 Kasım 2020’de ulaşıldı).
Molaei B (2015) Birey odaklı grupla psikolojik danışmanın Gestalt temas engelleri ve fonksiyonel olmayan tutumları üzerine etkisi (Doktora Tezi).Ankara, Hacattepe Üniversitesi.
Özakkaş T (2013). Vakalarla Psikodinamik Gelişimsel Dönemler. İstanbul, Psikoterapi Enstitüsü Yayınları.
Özakkaş T (2018) Psikoterapi Tarihi ve Bütüncül Psikoterapi. Türkiye Bütüncül Psikoterapi Dergisi, 1:1-24.
Özakkaş T, Çorak A (2016). Kendim olmama, engel olma. Rölatif istanbul, Bütüncül Psikoterapi. Psikoterapi Ensititüsü Yayınları. Özcan K (2011) Kurumsal söylemin rasyonel temelleri: Yeni kuramsal kuram bağlamında rasyonalite tartışması. Sülyeman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 1:297-326.
Özdemir O, Özdemir PG, Kadak MT, Nasıroğlu S (2012). Kişilik Gelişimi. Psikiyatride Güncel Yaklaşımlar, 4:566-589.
Özmen M (1999) Kısa süreli tedavilerde terapotik etkinliğin arttırılması. Klinik Psikiyatri Dergisi, 2:239-246.
Özmen M (2008) Psikoterapiler. Sempozyum Dizisi, 62: 303-322.
Piştof S, Esat Ş (2013) Bilişsel Davranışçı Terapide Metafor Kullanımı. Bilişsel Davranışçı Psikoterapi ve Araştırmalar Dergisi, 2:182-189.
Sargın M, Sargın AE (2015) Yaşamaya değer bir hayat için Diyalektik Davranışçı Terapinin Gelişimi ve Temel İlkeleri. Türkiye Klinikleri J Psychiatry-Special Topics, 8:64-70.
Şahin D (2009) Kişilik Bozuklukları. Klinik Gelişim, 22:45-55.
Şahin NH, Yeniçeri Z (2015). Farkındalık Üzerine Üç Araç: Psikolojik Farkındalık, Bütünleyici Kendilik Farkındalığı ve Toronto Bilgece Farkındalık Ölçekleri. Türk Psikoloji Dergisi, 30:48-64.
Tunç P (2019) Destekleyici Psikodinamik psikoterapinin temel stratejileri. Kriz Dergisi, 27:158-177.
Türkçapar MH (2012) Bilişsel Terapi. Ankara, HYB yayıncılık.
Ünüvar A (2012). Grçeklik Kuramına Dayalı Psikoeğitim Proğramının Lise Öğrencilerinin Denetim Odağı ve Yılmazlık Düzeyi Üzerindeki Etkisinin İncelenmesi (Doktora Tezi). İzmir, Dokuz Eylül Üniversitesi.
Yeomans FE, Clarkin JF, Kernberg OT (2016) Borderline Kişilik Bozukluğu İçin Aktarım Odaklı Psikoterapi Klinik Bir Rehber (Çeviri Ed. Tahir Özakkaş). İstanbul, Acar Matbaacılık.
Yılmaz B (2014) Belirsizlik kavramı ile soyut sanat ilişkisi üzerine görsel çözümlemeler (Yeterlilik Tezi). Ankara, Hacattepe Üniversitesi.