Ortadoğu ülkelerinin dış politikalarının mezhep farklılığı ekseninde analizi ve bölge ülkeleri arasındaki siyasi kutuplaşmayı mezhepsel bir gerilim olarak gösterme eğilimi, bu ülkelerin politikalarının gerçek nedenlerinin anlaşılmasını güçleştirmektedir. Tarihsel, sosyal ve ekonomik veriler mezhepçi yaklaşımla kitleleri harekete geçirme amacıyla kullanılsa da çıkar ve güç ilişkisi, bölgedeki ülkelerin dış politikalarında önemini hala korumaktadır. Bu çalışmada bölgenin önemli bir ülkesi olan İran’ın, İslam dünyasının lider ülkesi olmaya yönelik Ortadoğu politikasında mezhepsel farklılığı nasıl kullandığı ortaya konulmaktadır. Ortadoğu’da yaşanan gelişmeler, özünde jeopolitik enerji odaklı bir hesaplaşma olarak görülmelidir. Sünni-Şii karşıtlığı üzerinden maskelenen bu hamle, İran eliyle Şii zeminde gerçekleştirilmektedir.

The analysis of foreign policies of the Middle Eastern countries on the axis of sectarian differences and the tendency to show that the political polarity among countries in the region as a sectarian tension might make it difficult to comprehend real reasons of their policies. Although economic, historical and social data are used to mobilize the masses through sectarian approach, the relation between interests and power still keeps its value in foreign policies of the countries in the region. In this study it is propounded that how Iran, as a significant country of the region, uses the sectarian differences in its Middle East policy aimed at being the leader of the Islamic World. Developments in the Middle East are, in essence, seen as revenge-driven energy geopolitics. But it is belied through the Sunni-Shia opposition on Shiite ground conducted by Iran.