Web 2.0 Araçları Kullanımı Yetkinliği Ölçeği Geliştirme Çalışması

Bu çalışmada öğretmen ve öğretmen adaylarının Web 2. 0 araçları kullanım yetkinliğini tespit etmek için Likert tipi bir ölçme aracını geliştirmek amaçlanmıştır. Bu amaç doğrultusunda literatür taraması yapılarak 50 maddelik bir deneme formu hazırlanmıştır. Form uzman görüşüne sunulup gerekli düzeltmeler yapıldıktan sonra 2019-2020 öğretim yılında 409 öğretmen ve öğretmen adayına uygulanmıştır. Araştırma örnekleminden elde edilen veriler SPSS (Statistical Package for the Social Sciences) ve Lisrel paket programları kullanılarak açımlayıcı faktör analizi (AFA), doğrulayıcı faktör analizi, madde analizleri, madde toplam korelasyonu ve Cronbach Alpha testleri gerçekleştirilmiştir. DFA aşaması için Gaziantep Üniversitesi, Pamukkale Üniversitesi ve Trabzon Üniversite’nde öğrenim gören 338 farklı branştan öğretmen ve öğretmen adayına ölçeğin AFA süreci sonundaki form uygulanmıştır. Geçerlik ve güvenirlik analizleri sonrasında 50 madde olarak hazırlanan ölçeğin 39 madde ve tek boyutlu yapısı ile geçerli ve güvenilir bir ölçek olduğu bulguları elde edilmiştir.

Anahtar Kelimeler:

web 2. 0 araçları, ölçek geliştirme, öğretmen adayları, web 2. 0 kullanımı yetkinliği

Web 2.0 Tools Usage Competence Scale Development Study

This study aimed to develop a Likert type measurement tool to determine teachers' and pre-service teachers' ability while using Web 2.0 tools. For this purpose, a 50-item trial form was prepared by searching the literature. After the form was submitted to expert opinion and necessary corrections were made, it was applied to 409 teachers and pre-service teachers in the 2019-2020 academic year. The data obtained from the study sample were performed using the SPSS (Statistical Package for the Social Sciences) and Lisrel package programs, applying exploratory factor analysis (EFA), confirmatory factor analysis, item analysis, item-total correlation, and Cronbach Alpha tests. For the CFA stage, the form at the end of the EFA process of the scale was applied to teachers and pre-service teachers from 338 different branches studying at Gaziantep University, Pamukkale University, and Trabzon University. After the validity and reliability analysis, it was observed that the scale, which was prepared as 50 items, is valid and reliable with 39 items and its unidimensional structure.

Keywords:

Web 2. 0 tools, scale development, pre-service teachers, Web 2. 0 use competence,

PDF

___

Alexander, B. (2006). Web 2.0: A new wave of innovation for teaching and learning? EDUCAUSE Review, 41(2), 32-44. Benzer, A. (2017). Dijital Çağda Öğretim Teknolojileri ile Türkçe Eğitimi, Ankara: Yeni Anadolu Yayıncılık. Bişirici, S., Kul, Ü., Aksu, Z., Akaslan, D. ve Çelik, S. (2017). Web 2. 0 hızlı içerik geliştirme öz-yeterlik inancı belirlemeye yönelik ölçek (W2ÖYİÖ) geliştirme çalışması, Eğitim Teknoloji Kuram ve Uygulama, 8 (1), 187-208. Büyüköztürk, Ş. (2008). Sosyal Bilimler için Veri Analizi El Kitabı İstatistik, Araştırma Deseni SPSS Uygulamaları ve Yorum, Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık Chiou, Y. (2011). Perceived usefulness, perceive ease of use, computer attitude, and using experience of Web 2.0 applications as predictors of intent to use Web 2.0 by pre-service teachers for teaching. Unpublished Doctoral Dissertation, Ohio University, Ohio. Çam, E. ve Uysal, M . (2017). Mobil Uygulamaların Eğitsel Amaçlı Kullanımı: Bir Ölçek Geliştirme Çalışması. Uluslararası Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, (9), 559-567. Çokluk, Ö., Şekercioğlu, G. Ve Büyüköztürk, Ş., (2012). Sosyal Bilimler İçin Çok Değişkenli İstatistik SPSS ve LISREL Uygulamaları, Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık. Dellos, R. (2015). Kahoot! A digital game resource for learning. International Journal of Instructional Technology and Distance Learning, 12(4), 49-52. Elmahdi, I., Hattami, A., & Fawzi, H. (2018). Using technology for formative assessment to improve students’ learning. The Turkish Online Journal of Educational Technology (TOJET), 17(2), 182-188. Elmas, R., & Geban, O. (2012). Web 2.0 tools for 21st century teachers. International Online Journal of Educational Sciences, 4(1), 243-254. Elswick, J. & Lennex, L. (2017). Technology use in secondary chemistry and physics classrooms in Kentucky. Society for Information Technology and Teacher Education International Conference, TX, United States Association for the Advancement of Computing in Education (AACE), Chesapeake, VA. Eşgi, N. ve Kocadağ Ünver, T. (2018). Bilişim Teknolojileri, Öğretim Teknolojileri, Materyal Geliştirme İçin Web 2. 0 Araçları, Ankara: Nobel Akademi Yayıncılık. Field, A. (2009). Discovering statistics using SPSS (3. baskı). London: Sage Graham, K. (2015). TechMatters: Getting into Kahoot!(s): Exploring a game-based learning system to enhance student learning. LOEX Quarterly, 42(3), 6-7. Gündüz, Ş. (2007). Öğretmen Eğitiminde Bilgi ve İletişim Teknolojileri Planlama Rehberi, H. Ferhan Odabaşı (Çeviri Ed.), Bilgive İletişim Teknolojileri ve Öğretmen Eğitimi: Küresel Bağlam ve Yapı (s. 5-22), Ankara: Nobel Akademi Yayıncılık. Gününç, S. (2017). Eğitimde Teknoloji Entegrasyonunun Kuramsal Temelleri, Ankara: Anı Yayıncılık. Hartshorne, R., & Ajjan, H. (2009). Examining student decisions to adopt Web 2.0 technologies: theory and empirical tests. Journal of Computing in Higher Education, 21(2). Horn, J. L. (1965). A rationale and test for the number of factors in factor analysis. Psychometrika, 30(2), 179-185. Horzum, M. B. (2010). Oğretmenlerin web 2.0 araclarından haberdarlığı, kullanım sıklıkları ve amaclarının ceşitli değişkenler acısından incelenmesi. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 7(1), 603-634. Hung, H., & Yuen, S. (2010). Educational use of social networking technology in higher education. Teaching in Higher Education, 15(6), 703-714. Hurlburt, S. (2008). Defining tools for a new learning space: Writing and reading class blogs. MERLOT Journal of Online Learning and Teaching, 4(2),182-189. Kalaycı, Ş. (2006), SPSS Uygulamalı Çok Değişkenli İstatistik Teknikleri. (Ed.: Ş.Kalaycı). 2. Baskı. Ankara: Asil Yayıncılık. Kazancı, A.ve Dönmez, F. İ. (2013). OKUL 2.0 Eğitimde Sosyal Medya ve Mobil Uygulamalar, Ankara: Anı Yayıncılık. Kline, R. B. (2011). Principles and practice of structural equation modeling (3. baskı). New York, NY: Guilford. Kutlu Demir, Ö. (2018). 21. yüzyılda öğrenme: Web 2.0 araçlarının yetişkin Türk dil sınıflarına entegrasyonu. Yayımlanmış Doktora Tezi. Çağ Üniversitesi, Mersin. Kuzu-Demir, E.B. ve Akbulut, Y. (2017). Çevrimiçi sosyal ağların öğretim amaçlı kabul ve kullanımı ölçeğinin geliştirilmesi. Türk Bilgisayar ve Matematik Eğitimi Dergisi, 8(1), 52-82. Landis, J. R. ve Koch, G. G. (1977). The measurement of observer agreement for categorical data. Biometrics, 33, 159-174 Laru, J., Naykki, P., & Jarvela, S. (2012). Supporting small-group learning using multiple Web 2.0 tools: A Case study in the higher education context. Internet and Higher Education, 15, 29-38. McLoughlin, C. & Lee, M. J. W. (2007). Social software and participatory learning: Pedagogical choices with technology affordances in the Web 2.0 era. 24th Annual Conference of the Australasian Society for Computers in Learning in Tertiary Education, Singapore, Singapur Kongresine sunulmuş bildiri. O’Connor, B. P. (2000). SPSS and SAS programs for determining the number of components using parallel analysis and Velicer’s MAP test. Behavior Research Methods, Instruments, & Computers, 32(3), 396-402. O’Reilly T. (2007). What is web 2.0: design patterns and business models for the next generation of software. Communications & Strategies, 65, 17-37. Orhan Göksün, D. ve Aşkım Kurt, A., (2018). Öğretim teknolojilerinin temelleri, Kurt, A. A., (Ed.), 21. Yüzyıl Öğrenci ve Öğretmen Becerileri (s. 95-114). Ankara: Nobel Akademi Yayıncılık. Önal, N. (2018). Etkinlik Örnekleriyle Zenginleştirilmiş Eğitimde Teknoloji Uygulamaları, Önal, N. (Ed.), Öğretimde Kullanılabilecek Teknoloji Destekli Uygulamalar, (s.2-13). Ankara: Pegem Akademi. Özdamar, K. (2016). Eğitim, sağlık ve davranış bilimlerinde ölçek ve test geliştirme yapısal eşitlik modellemesi. Eskişehir: Nisan Yayıncılık. Öztürk, E. ve Horzum, M. B. (2011). Teknolojik pedagojik içerik bilgisi ölçeği’nin Türkçeye uyarlaması. Ahi Evran Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi 12(3), 255-278. Pohlmann, J. T. (2004), Use and Interpretation of factor analysis in the journal of educational research: 1992-2002. The Journal of Educational Research, 98(1), 14-23 Rich, M. (2008). Millennial students and technology choices for information searching. Electronic Journal of Business Research Methods, 6(1), 73-76. Seçer, İ. (2015). Pisikolojik Test Geliştirme ve Uyarlama Süreci SPSS ve Lisrel Uygulamaları, Anı yayıncılık, Ankara. Sümer, N. (2000), Yapısal Eşitlik Modelleri. İstanbul: Türk Psikoloji Yayınları Şahin, Y. L. (2013). Teknopedagojik Eğitime Dayalı Öğretim Teknolojileri ve Materyal Tasarımı, Kabakçı Yurdakul, I. (Ed.), Teknopedagojik Eğitimde Web 2. 0 araçları (s. 163-192), Ankara: Anı Yayıncılık. Tabachnıck, B. G. ve Fidell, L. S. (2007), Using Multivariate Statistics (5. Ed.). Boston: Allyn And Bacon. Tabachnick, B.G. ve Fidell, L.S. (2001). Çok değişkenli istatistiklerin kullanılması (4. baskı). Needham, MA: Allyn ve Bacon. Tatlı, Z. (2017). Kavram Öğretiminde Web 2. 0, Tatlı, Z. (Ed.), Pixton, (s. 262-273). Ankara: Pegem Akademi. Tatlı, Z., İpek-Akbulut, H. ve Altınışık, D. (2016). Öğretmen adaylarının teknolojik pedagojik alan bilgisi özgüvenlerine web 2.0 araçlarının etkisi. Türk Bilgisayar ve Matematik Eğitimi Dergisi, 7(3), 659-678. Tavşancıl, E. (2014). Tutumların ölçülmesi ve SPSS ile veri analizi. Ankara: Nobel. Tekkurşun Demir, G. ve Mutlu Bozkurt, T. (2019) Dijital Oyun Oynama Tutumu Ölçeği (DOOTÖ): Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması, Sportif Bakış: Spor ve Eğitim Bilimleri Dergisi, 6 (1), 1-18. Thompson, J. (2007). Is education 1.0 ready for web 2.0 students?. Innovate: Journal of OnlineEducation, 3(4), No: 5. Tsarev, R. Y. (2017). Application of Kahoot! in education gamification. International Journal of Advanced Studies, 7(1), 9-17. Vaughan, N. (2010). Student engagement and Web 2.0: What’s the connection? Education Canada, 50(2), 52-55. Wang, A. I., & Lieberoth, A. (2016). The effect of points and audio on concentration, engagement, enjoyment, learning, motivation, and classroom dynamics using Kahoot!. In European Conference on Games Based Learning (p. 738). Academic Conferences International Limited. Worthıngton, R. L., ve Whıttaker, T. A. (2006), Scale development research: A content analysis and recommendations for best practices. The Counseling Psychologist, 34(6), 806-838. Zarzycka-Piskorz, E. (2016). Kahoot it or not? Can games be motivating in learning grammar?. Teaching English with Technology, 16(3), 17-36.