Fatma SUSAR KIRMIZI, Şahin KAPIKIRAN, Nevin AKKAYA

Dijital Ortamda Yazmaya İlişkin Tutum Ölçeği (DOYAT): Ölçek Geliştirme Çalışması

Son yıllardaki teknolojik gelişmeler göz önüne alındığında kâğıdın yerine ekranın, kalem yerine klavyenin kullanılmasının kaçınılmaz olduğu söylenebilir. Öğretmen adaylarının da bu teknolojik gelişmelerden etkilenmesi oldukça olağan bir süreçtir. Öğretmen adaylarının dijital yazmaya ilişkin tutumlarının belirlenmesi hizmet öncesindeki yeterliliklerinin tespiti açısından anlamlı olabilir. Bu çalışmanın amacı, öğretmen adaylarının dijital yazmaya yönelik tutumunu belirlemeye dönük geçerli ve güvenilir bir ölçme aracı geliştirmektir. Araştırmanın çalışma grubunu Dokuz Eylül (n=697) ve Pamukkale Üniversiteleri (n = 804) Eğitim Fakültelerinde on bir farklı ana bilim dalında, 2. ve 3. sınıflarında öğrenim gören öğretmen adayları oluşturmaktadır. Ölçek maddeleri toplam 1501 katılımcıya (Kadın = 991; erkek = 510) uygulanmıştır. Ölçeğin faktör yapısının belirlenmesi için hem açımlayıcı (AFA) hem de doğrulayıcı faktör çözümlemesi (DFA) yapılmıştır. Yapılan analizlere göre DOYAT üç alt ölçek (kolaylık, güdülenme, etki alt ölçekleri) ve 25 maddeden oluşmaktadır. Açımlayıcı faktör analizinde maddelerin 0.41 ile 0.68 arasında değişen faktör yüküne sahip olduğu görülmüştür. Ölçeğin tümü için belirlenen varyans değerinin %38.309 olarak belirlenmiştir. DFA sonucu χ² = (272, N = 1501)= 1895.32; RMSEA = .063; SRMR = .052; CFI = .94 ve NNFI = .94 ile kabul edilebilir uyum değerlerine ulaşmıştır. Ölçeğin bütünü için Cronbach’s Alpha katsayısı .83 olarak hesaplanmıştır.

Anahtar Kelimeler:

Dijital yazma, öğretmen adayı, ölçek geliştirme

Attitude Scale for Digital Writing (DWS): Scale Development Study

Considering the technological developments in recent years, it can be said that it is inevitable to use the screen instead of the paper and the keyboard instead of the pen. It is quite a normal process for pre-service teachers to be affected by these technological developments. Determining pre-service teachers' attitudes towards digital writing can be significant in terms of determining their pre-service competencies. This study aims to develop a valid and reliable measurement tool to determine pre-service teachers' attitudes toward digital writing. The study group of the research consists of teacher candidates studying in 2nd and 3rd grades at eleven different departments in the Faculties of Education at Dokuz Eylül (n = 697) and Pamukkale Universities (n = 804). Scale items were applied to a total of 1501 participants (Female = 991; male=510). Both exploratory (EFA) and confirmatory factor analysis (CFA) were used to determine the scale's factor structure. According to the analyzes, DWS consists of three subscales (convenience, motivation, effect subscales) and 25 items. The exploratory factor analysis observed that the items had a factor load between 0.41 and 0.68. It was determined as 38.309% of the variance value determined for the whole scale. CFA result χ² = (272, N = 1501) = 1895.32; RMSEA = .063; SRMR = .052; It reached acceptable fit values with CFI = .94 and NNFI = .94. Cronbach's alpha coefficient for the whole scale was calculated as .83.

Keywords:

Digital writing, teacher candidate, scale development,

PDF

___

Akyol, H. (2006). Türkçe öğretim yöntemleri. Ankara: Kök Yayıncılık
Baştuğ, M., & Keskin, H. K. (2017). Kâğıttan dijitale yazma tutumu ölçeği güvenirlik ve geçerlik çalışması. Eğitim Teknolojisi Kuram ve Uygulama, 7(2), 58-72.
Browne, M. W., & Cudeck, R. (1993). Alternative ways of assessing model fit. Sage focus editions, 154, 136-136.
Bollen ve J. S. Long (Eds.), Testing structural equation models (ss. 136-162). Newbury Park, CA: Sage.
Buttle, F. (1996). Servqual: Review, critique, research agenda. European Journal of Marketing, 30(1), 8-32.
Büyüköztürk, Ş. (2012). Sosyal bilimler için veri analizi elkitabı: İstatistik, araştırma deseni, SPSS Uygulamaları ve Yorumu. Ankara: Pegem Yayıncılık.
Calp, M. (2010). Özel eğitim alanı olarak Türkçe öğretimi, Ankara: Nobel Yayınları.
Chung, S. K. (2006). Digital storytelling in integrated arts education. The International Journal of Arts Education. 4 (1), 33-63.
Child, D. (2006). The essentials of factor analysis. A&C Black.
Dahlström, H. (2019). Digital writing tools from the student perspective. Education and Information Technologies, 24(2), 1563–1581.
Dawes, J. G. (2008). Do data characteristics change according to the number of scale points used? An experiment using 5 point, 7 point and 10 point scales. International journal of market research, 51(1), 61-77.
Demirel, Ö. (2004). Türkçe ve sınıf öğretmenleri için Türkçe öğretimi. Ankara: Pegem A.
Dogan, B. & Robin, B. (2009). Educational uses of digital storytelling: Creating digital storytelling contests for K-12 students and teachers, https: //www. researchgate.net/publication/233897527_Educational_Uses_of_Digital_Storytelling_Creating_Digital_Storytelling_Contests_for_K-12_Students_and_Teachers sitesinden 06.12. 2019 tarihinde elde edilmiştir.
Eroğlu, A. ve Kalaycı, Ş. (Ed.). (2008). SPSS uygulamalı çok değişkenli istatistik teknikleri. Ankara: Asil Yayın Dağıtım.
Finstad, K. (2010). Response ınterpolation and scale sensitivity: Evidence against 5-point scales. Journal of Usability Studies. 5(3). 104- 110.
Gorsuch, R. L. (1997). Exploratory factor analysis: Its role in item analysis. Journal of Personality Assessment, 68(3), 532-560.
Grabill, J. (2012). Why digital writing matters in education. https://www.edutopia.org/blog/why-digital-writing-matters-jeff-grabill sitesinden 03. 12. 2019 tarihinde elde edilmiştir.
Güneş, F. (2013). Türkçe öğretimi yaklaşımlar ve modeller. Ankara: Pegem Akademi.
Hamutoğlu, N. B., Güngören, Ö. C., Uyanık, G. K., & Erdoğan, D. G. (2017). Dijital okuryazarlık ölçeği: Türkçe’ye uyarlama çalışması. Ege Eğitim Dergisi, 18(1), 408-429.
Hu, L. ve Bentler, P. M. (1999). Cut off criteria for fit indexes in covariance structure analysis: Conventional criteria versus new alternatives. Structural Equation Modeling, 6,1-55.
Johns, R. (2010). Likert items and scales. Survey Question Bank: Methods Fact Sheet, 1. 1-10. https://ukdataservice.ac.uk/media/262829/discover_likertfactsheet.pdf sitesinden 15. 11. 2019 tarihinde elde edilmiştir.
Joreskog, K.G. & Sorbom, D. (2004). LISREL 8.71 for Windows [Computer Software]. Lincolnwood, IL: Scientific Software International, Inc.
Kahraman, Ö. (2013). Dijital hikâyecilik metoduyla hazırlanan öğretim materyallerinin öğrenme döngüsü giriş aşamasında kullanılmasının fizik dersi başarısı ve motivasyonu düzeyine etkisi. Doktora Tezi, Balıkesir Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Balıkesir.
Karatay, H. (2013). Süreç temelli yazma modelleri: 4+1 planlı yazma ve değerlendirme modeli. Özbay M. (Ed.). Yazma Eğitimi içinde (s. 21-48). Ankara: Pegem A.
Köksal, K. (2001). Okuma yazmanın öğretimi. Ankara: Pegem A.
Lynch, M. (2018). Digital Writing Strategies for Every Learner. https://www.thetechedvocate.org/digital-writing-strategies-for-every-learner/ sitesinden 07. 12. 2019 tarihinde elde edilmiştir.
McLellan, H. (2006). Digital storytelling in higher education. Journal of Computing in Higher Education, 19(1), 65-79.
NWT (2010). National Writing Project http://www.nwp.org/ sitesinden 12. 11. 2019 tarihinde elde edilmiştir.
Ohler, J. (2013). Digital storytelling in the classroom: New media pathways to literacy, learning, and creativity. Thousand Oaks, CA: Corwin.
Özcan, S., Kukul, V., Karataş, S. (2016). Dijital hikayeler için dereceli değerlendirme ölçeği, 10th International Computer and Instructional Technologies Symposium (ICITS), 16-18 Mayıs, Konferans Tam Metin Kitapçığı, 116-127.
Robin, B. (2006). The educational uses of digital storytelling. Technology and Teacher Education Annual, 1, 709.
Sadık, A. (2008). Digital storytelling: A meaningful technology-integrated approach for engaged student learning. Educational Technology Research and Development, 56(4), 487-506.
Smeda, N., Dakich, E., & Sharda, N. (2010). Developing a framework for advancing e-learning through digital storytelling. In IADIS International Conference e-learning (s. 169-176).
Sulak, S. E. (2019). Dijital okuryazarlık ölçeğinin geliştirilmesi: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Social Scıences Studies Journal, 5(31), 1329-1342.
Tabachnick, B. G., & Fidell, L. S. (2001). Using multivariate statistics. Boston: Allyn and Bacon.
Taipale, S. (2014). The affordances of reading/writing on paper and digitally in Finland. Telematics and Informatics, 31(4), 532-542.
Worthington, R. L., & Whittaker, T. A. (2006). Scale development research a content analysis and recommendations for best practices. The Counseling Psychologist, 34(6), 806-838.
Xu, Y., Park, H. & Baek, Y. (2011). A new approach toward digital storytelling: An activity focused on writing selfefficacy in a virtual learning environment. Educational Technology & Society, 14(4), 181-191.
Vincent, J. (2014). Sociological insights on the comparison of writing/reading on paper with writing/reading digitally. Telematics and Informatics, 31(1), 39-51.
Yaman, E. (2008). Yazma sanatı: yazılı anlatım. Ankara: Savaş Yayınevi.
Yüksel, P. (2011). Using digital storytelling in early childhood education a phenomenological study of teachers’ experiences. Unpublished Doctoral Dissertation, The Middle East Technical University Graduate School of Natural and Applied Sciences, Ankara.