Bu makale, İstanbul’da, Venedik balyosunun ikametgahında 1660 yılı civarlarında Venedikli bir diplomat, onun tercümanları, Osmanlı nakkaşları ve İtalyan teknik ressamlarının işbirliğiyle resmedilmiş olan bir minyatür albümünü incelemektedir. Makalenin savunduğu tez, bu elyazmasının, emektar Venedik katibi ve fiili elçisi Giovanni Battista Ballarino tarafından kendisinin yerine geleceğini umduğu halefi için Osmanlı toplumu hakkında bir rehber ve aynı zamanda Bâb-ı Âli’de Venedik diplomasisi için tercümanların hayati önemi hakkında uyarıcı bir hikaye olarak hazırlandığıdır. Bu elyazmasını, Girit Savaşı’nın doruğundaki özgül tarihi anı çerçevesinde ve Osmanlılar’ı temsil etmekte kullanılan (gerek Osmanlı gerekse Osmanlı dışından) çeşitli yazılı ve görsel türlerle bir ilişki içine yerleştirerek, bu makale, yerel (ve “yerelleştirilmiş”) aracıların bir Venedik-Osmanlı karşılaşma mekanı yaratmaktaki rolü hakkında sorular üretir. Özellikle bu elyazmasının üretiminde işbirliği etmeleriyle, tercümanların nasıl da aynı anda hem samimi hem de mesafeli, hem kozmopolit-İstanbullu hem de derinden Venedikli bir trans-emperyal perspektif sağladıklarını araştırarak bu iki devletin iç içe geçmiş erken modern tarihlerinin altını çizer

In a series of publications in the 1980s and early 1990s, Thomas Goodrich has offered an apt critique of pervasive Orientalist notions of Ottoman insularity and lack of curiosity about the world beyond the Empire’s borders. His meticulous research on the Tarih-i Hind-i garbî documented not only the enduring presence of New World spaces, flora and fauna in early modern Ottoman manuscript culture, but the complex circulation of tropes, texts, images, and representational strategies more broadly both over time (from the now-lost 1580s original to numerous manuscripts and eventual print editions in the eighteenth and nineteenth centuries) and across space.1 In particular, Goodrich pioneered the study—to become a sub-field in its own right—of spatial representations as an aspect of cultural interaction between early modern Ottoman elites and their non-Ottoman counterparts.