Yerel Yönetimlerde E-Yönetişim Üzerine Bir Araştırma

Elektronik yönetişim veya ağ yönetişimi olarak da adlandırılan e-yönetişim, bilişim teknolojileri aracılığıyla, yönetime ilişkin birtakım bilgi ve hizmetlerin sosyal platformlara aktarılmasını ifade etmektedir. Günümüzde sanal yönetişim ağları, merkezi hükümet kadar yerel yönetimleri de ilgilendiren bir konudur. Yerel e-yönetişim uygulamalarından biri olarak ortaya çıkan e-belediyecilik ise yerel yönetimler tarafından bölge halkına sunulan hizmetlerin, elektronik araçlarla dijital ortamda gerçekleştirilmesidir. E-belediyecilik uygulamaları, e-yönetişimin öngördüğü yönetim yapısını desteklediği ve içeriğini bu yönde geliştirdiği ölçüde işlevselliğini arttırmaktadır. Bu nedenle yerel yönetimlerin e-yönetişim unsurlarını ne derecede dikkate aldığını ve uygulamalarında bu unsurların ne kadarını karşıladığını tespit etmek önemlidir. Çalışmanın amacı, yerel yönetim politikalarının e-yönetişim parametreleri kapsamında ortaya konulmasıdır. Bu çalışmada, bahsi geçen hususları incelemek amacıyla, örneklem olarak Ege Bölgesi büyükşehir ve il belediyeleri seçilmiştir. Örnekleme dâhil belediyelerin resmi internet sitelerinin analizi kapsamında elde edilen bulgular, belediyelerin e-yönetişimin öngördüğü unsurların çoğuna yer verdiğini göstermekle birlikte bu durumun belediyeler arasında farklılaştığını ve belediyelerin ilgili unsurlar konusunda yeterliliklerini arttıracak düzeyde gelişim göstermeleri gerektiğini ortaya koymaktadır.

Anahtar Kelimeler:

Yerel Yönetimler, Dijital Dönüşüm, E-Yönetişim, E-Belediyecilik, Çevrimiçi Hizmet

A Research on E-Governance in Local Governments

E-governance, also called electronic governance or network governance, refers to the transfer of certain information and services related to management to social platforms through information technologies. Nowadays, virtual governance network is a matter of interest that concerns local governments as much as the central government. E-municipality applications, which emerged as one of the local e-governance applications, are the realization of the services offered by local governments to region citizens in a digital environment with electronic tools. E-municipality practices increase their functionality to the extent that they support the management structure envisaged by e-governance and develop its content in this direction. For this reason, it is important to determine to what extent local governments take e-governance elements into consideration and to what extent these elements meet in their applications. The aim of the study is to reveal local government policies within the scope of e-governance parameters. In this study, Aegean Region metropolitan and provincial municipalities were selected as the sample in order to examine the mentioned issues. The findings obtained within the scope of the analysis of the official websites of the municipalities, including the sample, show that the municipalities include most of the elements envisaged by e-governance, but it also noted that this situation differs between municipalities and it shows that municipalities need to develop at a level to increase their competence in related elements.

Keywords:

Local Governments, Digital Transformation, E-Governance, E-Municipality, Online Service,

PDF

___

Al-Dalou, R. ve Emad A. (2013). E-Participation Levels and Technologies. The 6th International Conference on Information Technology (ICIT 2013).
Alodalı, M. , Tuncer, A. , Usta, S. , Halis, M. . (2012). Yerel Yönetimlerde E-Belediyecilik Uygulamaları: Akdeniz Bölgesi Örneği. MANAS Sosyal Araştırmalar Dergisi, 1(1), 83-95 . https://dergipark.org.tr/en/pub/mjss/issue/40475/484883
Aygün, D. ve Satı Z.E. (2020). Doğu Asya’da Ortaya Çıkan Dijital Dönüşüm Kavramları Üzerine Bir Analiz. Strategic Public Management Journal, 6(12): 149-159. DOI: 10.25069/spmj.701366
Bannister, F. ve Connolly, R. (2012). Defining e-governance. e-Service Journal: A Journal of Electronic Services in the Public and Private Sectors, 8(2), 3-25. https://www.jstor.org/stable/10.2979/eservicej.8.2.3
Belli, A. ve Aydın, A. (2019). E-Yönetişim: Kavramsal/Kuramsal Çerçeve, Ülke İncelemeleri ve Türkiye’ye Yansımaları. İçinde: Parlak B. ve Doğan K.C. (Ed.), Yerel E-Yönetişim: Türkiye’de E-Yönetişimin Yerele Yansıması (s.489-508). İstanbul: BETA Yayıncılık.
Çark, Ö. (2020). İşletmelerin Dijital Dönüşüm Sürecinde “Nesnelerin İnterneti” Teknolojisinin Etkisi. Turkish Studies Economy, 15(3), 1247-1266. https://dx.doi.org/10.47644/TurkishStudies.41888
Dawes, S.S. (2008). The Evolution and Continuing Challenges of e‐Governance. Public Administration Review, (Special Issue), 86-102. DOI: 10.1111/j.1540-6210.2008.00981.x. Demirel, D. (2010). Yönetişimde Yeni Bir Boyut: E-Yönetişim. Türk İdare Dergisi, (466), 65-94. http://www.tid.gov.tr/
Demirel, D. (2010). Yönetişimde Yeni Bir Boyut: E-Yönetişim. Türk İdare Dergisi, (466), 65-94. http://www.tid.gov.tr/
Doğan, K.C. ve Ustakara F. (2013). “Kamuda Bir Yapılanma Dönüşümü Olarak E-Devlet ve E-Yönetişim İlişkisi Üzerine.” Küresel İktisat ve İşletme Çalışmaları Dergisi, 2(3), 1-11. http://www.gjebs.com - ISSN: 2147-415X
Ekşi, A. (2019). E-Yönetişim: Kavramsal/Kuramsal Çerçeve, Ülke İncelemeleri ve Türkiye’ye Yansımaları. İçinde: Parlak B. ve Doğan K.C. (Ed.), E-Yönetişim ve Katılım: E-Demokrasinin Faktörleri ve Belirleyicileri (s.149-176). İstanbul: BETA Yayıncılık.
Flavián, C., Guinalíu M. ve Gurrea, R. (2006). The Role Played by Perceived Usability, Satisfaction and Consumer Trust on Website Loyalty. Information & Management, 43(1), 1-14. DOI: 10.1016/j.im.2005.01.002
Goodwin, M. ve Painter, J. (1996). Local Governance, the Crises of Fordism and the Changing Geographies of Regulation. Transactions of the Institute of British Geographers, 21(4), 635-648. DOI: 10.2307/622391
Grönlund, A. (2001). Democracy in an IT-Framed Society. Communication of the ACM, (44), 22-26. DOI: 10.1145 / 357489.357498
Güçoğlu, V. (2020). Kamu Hizmetlerinin Sunumunda Dijital Dönüşüm: Nesnelerin İnterneti Üzerine Bir İnceleme. MANAS Sosyal Araştırmalar Dergisi, 9(1), 615-628. DOI: 10.33206/mjss.538784
Hazman, G.G. (2005). Afyonkarahisar Belediyesinde e-Belediye Uygulamaları ve Yerel Farkındalık. Afyon Kocatepe Üniversitesi, İ.İ.B.F. Dergisi, 7(2), 65-84. https://dergipark.org.tr/tr/pub/akuiibfd/issue/1634/20498
Heeks, R. (2001). Understanding eGovernance for Development. Institute for Development Policy and Management, 11(3), 1-27. DOI: 10.13140 / RG.2.2.14715.46882
Henden, H.B. ve Henden, R. (2005). Yerel Yönetimlerin Hizmet Sunumlarındaki Değişim ve e-Belediyecilik. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 4(14), 48-66. www.e-sosder.com ISSN:1304-0278
Kalkışım, H. M. (2019). E-Yönetişim: Kavramsal/Kuramsal Çerçeve, Ülke İncelemeleri ve Türkiye’ye Yansımaları. İçinde: Parlak B. ve Doğan K.C. (Ed.), Yönetişim Kavram ve Teorisi Üzerine Bir Değerlendirme (s.19-32). İstanbul: BETA Yayıncılık.
Klein, M. (2019). İşletmelerin Dijital Dönüşüm Senaryoları- Kavramsal Bir Model Önerisi. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 19 (74), 997-1019. https://doi.org/10.17755/esosder.676984
Lindgren, I., van Veenstra, A. F. (2018, May). Digital government transformation: a case illustrating public e-service development as part of public sector transformation. In Proceedings of the 19th Annual International Conference on Digital Government Research: Governance in the Data Age ,1-6. DOI: 10.1145/3209281.3209302
Newman, J. (2004). Constructing Accountability: Network Governance and Managerial Agency. Public Policy and Administration 19(4), 17-33. DOI: 10.1177/095207670401900402
OECD (2001). Citizens as Partners: Information, Consultation and Public Participation in Policy-Making. Paris, France: OECD Publishing.
OECD (2003). Promise and Problems of E-Democracy, Challenges of Online Citizen Engagement. OECD Publishing.
Özen, A. ve Gürel, F.N. (2020). Kamu Denetiminde Dijital Dönüşüm: Dijital İkiz Yöntemi. İzmir Sosyal Bilimler Dergisi, 2 (1), 16-23. https://dergipark.org.tr/tr/pub/izsbd/issue/52269/696209
Özer, M.A. (2017). Yönetişimden Dijital Yönetişime: Paradigma Değişiminin Teknolojik Boyutu. HAK-İŞ Uluslararası Emek ve Toplum Dergisi, (6)16, 457-479. https://dergipark.org.tr/en/pub/hakisderg/issue/33300/330676
Palvia, S. C. J., Sharma, S. S. (2007). E-Government and E-Governance: Definitions/Domain Framework and Status Around the World. International Conference on E-governance, (5), 1-12.
Parlak, B., Doğan K.C. (Ed.) (2019). “E-yönetişim.”, E-Yönetişim: Kavramsal/Kuramsal Çerçeve, Ülke İncelemeleri ve Türkiye’ye Yansımaları. İçinde: E-Yönetişim (s.7-18). İstanbul: BETA Yayıncılık.
Polat, R. K. (2006). E-Belediyecilik Kılavuzu Yerel Yönetim Vatandaş Etkileşimi. İstanbul: TASAM Yayınları.
Sæbø, Ø., Rose, J. ve Flak, L. S. (2008). The shape of eParticipation: Characterizing an emerging research area. Government information quarterly, 25(3), 400-428. DOI: 10.1016 / j.giq.2007.04.007
Saxena, K. B. C. (2005). Towards Excellence in e‐Governance. International Journal of Public Sector Management, (6), 498-513. DOI: 10.1108 / 0951355051061673
Sayımer, İ., Dondurucu, Z.B. ve Küçüksaraç, B. (2019). Dijitalleşen Kentlerde Yönetişim: Marmara Bölgesi Büyükşehir Belediyeleri'nin Karşılaştırmalı E-Belediyecilik Uygulamaları. IBAD Sosyal Bilimler Dergisi, (5), 420-443. DOI: 10.21733/ibad.624340
Saylam, A. (2019). Kamu Yönetiminde Doğrudan Vatandaş Katılımı. İçinde: Kocaoğlu B.U. (Ed.), Kamu Yönetiminde E-Katılım (s.91-115). Ankara: İmaj Yayınevi.
Stoker, G. (1998). Governance as Theory: Five Propositions. International Social Science Journal, 50(1), 17-28. DOI: 10.1111/issj.12189
T.C. Kalkınma Bakanlığı Çalışma Grubu Raporu (2018). On Birinci Kalkınma Planı (2019-20203): E-Devlet Hizmetlerinin Geliştirilmesi. Ankara.
Tekeli, İ. (1996). Yönetim Kavramı Yanısıra Yönetişim Kavramının Gelişmesinin Nedenleri Üzerine. Sosyal Demokrat Değişim, (3), 45-54.
Trajkovik, V. (2013). Yerel Yönetimler İçin Bilgi ve İletişim Teknolojileri BİT: Standartlar, İlkeler ve En İyi Uygulamalar. T.C. Marmara Belediyeler Birliği Yayını, Yayın No: 81, İstanbul.
Uzun, A. (2019). E-Yönetişim: Kavramsal/Kuramsal Çerçeve, Ülke İncelemeleri ve Türkiye’ye Yansımaları. İçinde: Parlak B. ve Doğan K.C. (Ed.), Dijital Çağda E-Yönetişim: Konsept, Pratik ve Gelişim (s.33-56). İstanbul: BETA Yayıncılık.
Ünlü, U. (2016). Sosyal Belediyecilik Anlayışının e-Belediyecilik Uygulamalarına Entegre Edilmesi. Sayıştay Dergisi, (2), 63-89. http://dergi.sayistay.gov.tr
Wimmer, M.A. (2007). Ontology for an e-Participation Virtual Resource Centre. In Proceedings of the 1st international conference on Theory and Practice of Electronic Governance-ICEGOV, (7), 89-98. DOI: 10.1145/1328057.1328079
Yılmaz, V. (2019). E-Yönetişim: Kavramsal/Kuramsal Çerçeve, Ülke İncelemeleri ve Türkiye’ye Yansımaları. İçinde: Parlak B. & Doğan K.C. (Ed.), Doğu Anadolu Bölgesinde E-Belediyecilik Hizmetlerinin Yerel Halk Tarafından Kullanım Düzeylerinin Değerlendirilmesi: Bitlis ve Muş Belediyesi Örnekleri (s.509-532). İstanbul: BETA Yayıncılık.
655 sayılı Ulaştırma, Denizcilik ve Haberleşme Bakanlığı’nın Teşkilat ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararname
7099 sayılı Yatırım Ortamının İyileştirilmesi Amacıyla Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun
29820 Sayılı e-Devlet Hizmetlerinin Yürütülmesine İlişkin Usul ve Esaslar Hakkında Yönetmelik
https://www.yerelnet.org.tr/hakkimizda/, (Erişim Tarihi: 09.05.2020)
https://www.belediye.gov.tr/hakkimizda (Erişim Tarihi: 11.05.2020)