ÜNİVERSİTE ÖĞRENCİLERİNİN DİNDARLIK DÜZEYLERİ VE KUR’AN’A YÖNELİK TUTUMLARI ÜZERİNE AMPRİK BİR ARAŞTIRMA (ORDU ÜNİVERSİTESİ ÖRNEKLEMİ)

Din, insan yaşantısının merkezinde yer alan, insanın duygu, düşünce ve davranışlarına yön veren ve insana dünya ve ahiret mutluluğunu kazandırmayı amaçlayan ilahi kanunlar bütünüdür. Dindarlık ise bu ilahi kanunun birey tarafından anlaşılması, yorumlanması, içselleştirilmesi sonucu oluşan bir vasıftır. Bu bağlamda insanların doğru dindarlık algıları oluşturması, dine yönelik doğru tutumlar kazanması, dinin amacına ulaşması anlamına gelecektir. Bunun için de kişilerin yeterli düzeyde doğru ve güvenilir dini bilgiler edinmesi, bu bilgileri içselleştirmesi ve kişiliğine mal etmesi gerekir. Bu süreçte edinilen dini bilginin kaynağı önem arz etmektedir.Alan araştırması yöntemiyle ele alınan bu araştırmanın amacı, insanların dindarlıklarına kaynaklık eden dini bilgilerini nereden ve nasıl öğrendiklerini, dini konuda bir soru veya sorunu olduğunda hangi kaynaklara müracaat ettiklerini, dindarlıklarının ve dinin temel kaynağı olan Kur’an’a yönelik algılarının ne düzeyde olduğunu, bu değişkenlere etki eden faktörlerin neler olduğunu, Kur’an, meal ve tefsir okumaya yönelik tutumlarının neler olduğunu tespit ve tasvir etmektir. Bizzat muhatabından elde edilen veriler üzerinde yapılan analizlerde, örneklemin dindarlık ve Kur’an’a ait ilgi düzeylerinin yüksek olduğu, gençlerin dini bilgileri ağırlıklı olarak ailesinden öğrendikleri, katılımcıların çoğunun Kur’an’ı Arapçasından okumayı bildiği, Kur’an okuma sıklığının yeterli düzeyde olduğu, Kur’an Kursuna gitme ve mezun olunan okulun Kur’an okuma davranışı üzerinde etkili faktörler olduğu sonuçlarına ulaşılmıştır.

Anahtar Kelimeler:

Kur’an, dindarlık, tutum, meal, tefsir, Kur'an'a yönelik İlgi

PDF

___

Akseki, A. H. (1959). İslâm Dini: İtikat, İbadet ve Ahlak. Ankara: Diyanet İşleri Reisliği.
Ayten, A. (2012). Kimlik ve Din İngiltere’deki Türk Gençleri Üzerine Bir Araştırma. Çukurova Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi Din Psikolojisi Özel Sayısı, 12(2), 101-118.
Ayten, A. (2013). Din ve Sağlık: Bireysel Dindarlık, Sağlık Davranışları ve Hayat Memnuniyeti İlişkisi Üzerine Bir Araştırma. Din Bilimleri Akademik Araştırmalar Dergisi, 13(3), 7-31.
Ayten, A., Yıldız R., (2016). Dindarlık, Hayat Memnuniyeti İlişkisinde Dini Başa Çıkmanın Rolü Nedir? Emekliler Üzerine Bir Araştırma. Din Bilimleri Akademik Araştırmalar Dergisi 16(1), 281-308.
Bahadır, A. (2010). Dindarlığı Etkileyen Faktörler. Hökelekli H. (Ed.). Din Psikolojisi içinde (ss. 94-142), Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları.
Erkol, M. (2015). Türkiye’de Dini Hayatı Anlamlandırmak: Dindarlık Olgusu ve Dindarlığın Ölçülmesi. Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 17(2), 131-161.
Gazali, (t.siz.). Büyük İslâm Dini: İman Prensipleri İslam Düşüncesi ve Ahlakı. Abdullah Aydın (Çev.). İstanbul: Dilek Matbaası.
Gündoğdu, Y. B. (2015). Seçmeli Din Derslerini Tercih Eden Öğrencilerin Tercihlerini Etkileyen Faktörler: Ordu Örneği. Din Bilimleri Akademik Araştırma Dergisi, 15(2), 121-155.
James, W. (1987). Writings 1902-1910 The Varieties of Religious Experience Pragmatism A Pluralistic Universe The Meaning of Truth Some Problems of Philosophy Essays. New York: Literary Classics of the United States, Inc.Kayıklık, H. (2006). Bireysel Dindarlığın Boyutları ve İnanç-Davranış Etkileşimi. İslami Araştırmalar Dergisi 19(3), 491-499.
Kızılgeçit, M. (2016). Dindarlık Üzerine Meta-Analitik Bir Çalışma Doğu Karadeniz Örneği. İnsan ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi, 5(4), 1143-1163.
Kızılgeçit, M. ve Vural M. E., (2017). Kişilik Özellikleri ve Dindarlık İlişkisi Üzerine Ampirik Bir Araştırma (Güneysu Örneği). Yavuz, S. S. ve Erkan, Ü. (Ed.). Güneysu’da Dinî – Sosyal – Kültürel ve Sanatsal Hayat içinde (ss. 259-284). Ankara: Recep Tayyip Erdoğan Üniversitesi Yayınları.
Köktaş, M. E. (1993). Türkiye’de Dini Hayat: İzmir Örneği. İstanbul: İşaret Yayınları.Leondari, A., - Gialamas V., (2009). Religiosity and psychological well-being. International Journal of Psychologie 44(4), 241-8.
Mehmedoğlu, A. U. (2004). Kişilik ve Din. İstanbul: Dem.
Mehmedoğlu, A. U. (2010). İnanç Psikolojisi. Hökelekli H. (Ed.). Din Psikolojisi içinde (ss. 144-166), Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları.
Onay, A. (2004). Dindarlık Etkileşim ve Değişim. İstanbul: Dem.
Pargament, K. I. (2005). Acı ve Tatlı: Dindarlığın Bedelleri ve Faydaları Üzerine Bir Değerlendirme. Ali Ulvi Mehmedoğlu (Çev.). Ç. Ü. İlahiyat Fakültesi Dergisi, 5(1), 279-313.
Şentepe, A., Güven, M. Kişilik Özellikleri ve Dindarlık İlişkisi Üzerine Ampirik Bir Araştırma. Sakarya Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi .17(31), (Haziran 2015): 27-44.
Tekin, M. (2004). Dindarlık Bağlamında Amel-i Salih Kavramına Sosyolojik Bir Yaklaşım. Hökelekli, H. (Ed.). Dindarlık Olgusu: (Sempozyum Tebliğ ve Müzakereleri). (ss. 49 – 63). İstanbul: Kur’an Araştırmaları Vakfı.
Turan, Y. (2017). Kişilik ve Dindarlık. İstanbul: Ensar.
Turan, Y. (2018). Yalnızlıkla Başa Çıkma: Yalnızlık, Dini Başa Çıkma, Dindarlık, Hayat Memnuniyeti ve Sosyal Medya Kullanımı. Cumhuriyet Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 22(1), 479-516.
Uysal, V. (2015). Genç Yetişkinlerde Affetme Eğilimleri ve Dinî Yönelim/Dindarlık. Marmara Üniversitesi İlâhiyat Fakültesi Dergisi, 48, 35-56
Uysal, V. (2006). Türkiye’de Dindarlık ve Kadın. İstanbul: DEM Yayınları.
Yapıcı, A. (2007). Ruh Sağlığı ve Din: Psiko-Sosyal Uyum ve Dindarlık. Adana: Karahan Kitabevi.
Yapıcı, A., (2012). Dini Yaşayışın Farklı Görünümleri ve Dogmatik Dindarlık. Çukurova Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi 2(2), 75-118.
Yapıcı, A., (2012).Türk Toplumunda Cinsiyete Göre Dindarlık Farklılaşması: Bir Meta-Analiz Denemesi. Fırat Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi 17(2), 1-34.
Yavuz, K. (1982). Din Psikolojisinin Araştırma Alanları. Atatürk Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 5, 87-108.