Eşyalarını kolay taşınabilir kılma, toplama ve saklama pratiği Türklerin göçerevlilikten getirdikleri alışkanlıklarındandır. Göçerevliler, eşyalarını hafif, kolay toplanır ve taşınır bohçalarda, hurçlarda, sandıklarda saklamışlardır. Yerleşik düzendeki Türkler de değerli eşya, giysi, dokuma ürünlerini ve çeyizlerini bohçaya sararlardı. Çeyiz, eski Türk evlerindeki gömme dolapların içine yerleştirilirdi. Sandığın Türklerde yaygın kullanımı, Batılı yaşam biçiminin yerleşmeye başladığı 19. yüzyıla denk gelmektedir. Sandık kolayca benimsenmiş ve hatta gömme dolap geleneğine rağmen, zengin evlerde ayrıca sandık odaları tasarlanmıştır. Çalışmada Türklerin çeyiz geleneğinde statü simgesi olan sandık, kullanım şekli ve süslemeleri açısından incelenmiştir. Çalışma, geleneksel Türk mobilya biçimlerinin aktarılması ve yeni tasarımlara ilham vermesi açısından önem taşımaktadır.

The practice of collecting and keeping the objects as well as enabling them easily transportable, is a habit based on their nomadic period. The nomads used to keep their objects in light, easily collected and transportable bundles, saddle bags and chests. The Turks living in permanent settlement also used to wrap their valuable items, dresses, fabric products and dowry in bundles. Dowries were kept in embedded cabinets in ancient Turkish houses. The general use of the chest by Turks corresponds to 19th century in which the western type of living is adopted. The chest was easily adopted and even chest rooms were designed separately in the houses of reach people in spite of the embedded cabinet tradition. In the study, the chest which was the symbol of status in the dowry tradition of Turks has been studied from type of handling, and decoration point of view. That study is important due to transfer of traditional furniture types and inspiration for new designs.