Sosyal Güvenlik Reformu, Kamu Personeli ve Emeklilik

Türkiye’de sosyal güvenlik sistemi süreç içerisinde hem kurumsal hem de mevzuat açısından aşırı parçalı bir hal almış, kapsamı genişlemiş ve bu gibi nedenlerden dolayı sistemin bütçe açıkları ve genel bütçeye yükü oldukça artmıştır. Bu ve diğer nedenlerle sosyal güvenlik reformu için çalışmalar başlatılmış ve bu konuda ilk kapsamlı adım 1999 yılında çıkarılan 4447 sayılı İşsizlik Sigortası Kanunu ile atılmıştır. Ancak esaslı reform hamlesi 2006 yılı ve sonrasında (5510 ve 5502 sayılı kanunlarla) gerçekleştirilmiştir. Bu çalışma kamu personel sistemimiz içerisinde yer alan ve adli, idari, akademik, askeri personel şeklinde ayrıma tabi tutabileceğimiz kamu personelinin sosyal güvenlik reformu kapsamında değerlendirilmesi üzerine olacaktır. Sosyal güvenlik reformunun çok geniş, kapsamlı ve farklı yön ve alanları kapsaması nedeniyle de kamu personelinin sadece emeklilik yönü üzerine olacaktır. Bu kapsamda çalışma başta sosyal bir hak ve teknik bir konu olan emekliliğin, sosyal güvenlik reformlarıyla değişen yönünü ortaya koymak amacını taşırken, yaşanan değişimin kamu personeli üzerindeki etkilerini ortaya koyabilme sorunsalı üzerine kurgulanacaktır. Bu minvalde gelişecek olan çalışmanın temel iddiası ise: Sosyal güvenlik reformu ile beraber emekliliğe ulaşmak için hakların genişletildiği ancak emekli olabilmenin şartlarının ise zorlaştırıldığı şeklinde olacaktır.

Anahtar Kelimeler:

Kamu Personeli, Emeklilik, Reform, Sosyal Güvenlik

PDF

___

2017 OASDI and SSI Program Rates & Limits. (2019). 02 17, 2019 tarihinde Social Security Administration: https://www.ssa.gov/policy/docs/quickfacts/prog_highlights/RatesLimits2017.html adresinden alındıAkgüner, T. (2014). Kamu Personel Yönetimi. İstanbul: Der Yayınları.
Alper, Y. (2008). ABD Sosyal Güvenlik Sistemi Bir Model Olabilir mi? Tarihi gelişim, kurumsal yapı, işleyiş, problemler ve tartışmalar. Çimento-İşveren, 22, 4-31.
Alper, Y. (2015). Sosyal Sigortalar Hukuku (7 b.). Bursa: Dora Yayıncılık.
Arslan, O. (2012). Kamu Personel Hukuku. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları.
Bilgili, Ö. (2008). Sosyal Güvenlik Uygulaması (Cilt Yayın No. 50). Ankara: Ankara SMMM Odası Yayınları.
Çetin, R. (2007, 09 06). Almanya ve Türkiye’de Sosyal Güvenlik Sistemleri ve Sağlık Reformları. 09 25, 2019 tarihinde www.emekdunyasi.net: http://emekdunyasi.net/ed/arastirmalar/450-ingiltere-almanya-ve-turkiye-de-sosyal-guvenlik-sistemleri-ve-saglik-reformlari adresinden alındı
Dewitt, L. (2010). The Development of Social Security in America. 70(3), s. 1-26.
Diamond , P., & Gruber, J. (1999). Social Security and Retirement in the United States. National Bureau of Economic Research., 437 - 473. 02 07, 2017 tarihinde http://www.nber.org/chapters/c7258 adresinden alındı
Egeli, H., & Özen, A. (2009). Türkiye'de Sosyal Güvenlik Sisteminin Yeniden Yapılandırılmasına Yönelik Reform Sürecinin Değerlendirilmesi. (S. 2. i, Çev.) Mevzuat Dergisi(142). 10 11, 2016 tarihinde http://www.mevzuatdergisi.com/2009/10a/01.htm, adresinden alındı
Fişek, G., & Özsuca, Ş. (1997). Sosyal Sigortalar Kurumu Tarihi 1946-1996. Ankara: Sosyal Sigortalar Kurumu Yayınları,.
Gerek, N., & Oral, İ. (2014). Sosyal Güvenlik Hukuku. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları.
Göktaş, M., Çakar, E., & Özdamar, M. (2011). Türk Sosyal Güvenlik Sisteminde Emeklilik ve Primsiz Rejim. Ankara: Yaklaşım Yayıncılık.
Güler, B. (2003). Devlette Reform. Mimarlık Dergisi, 1-22.
Güler, B. (2005). Kamu Personeli. Ankara: İmge Yayınevi.
Güvercin, C. (2004). Sosyal Güvenlik Kavramı ve Türkiye’de Sosyal Güvenliğin Tarihçesi. Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi Mecmuası, 57(2), 89-95.
Güzel, A. (2005). Türk Sosyal Güvenlik Sisteminde Öngörülen Reform Mevcut Sorunlara Çözüm Mü? Çalışma ve Toplum(4), 61-76.ILO, I. L. (2017). Facts On Social Security İn Africa. 03 01, 2017 tarihinde International Labour Organization: www.ilo.org/public/english/protection/socsec/pol/campagne/files/africafactsheet.pdf, adresinden alındı
Kayar, N. (2013). Kamu Personel Yönetimi Giriş. Bursa: Ekin Yayınları.
Koçer, Ş. (2014). Almanya Federal Cumhuriyeti Sosyal Güvenlik Sistemi ve Sistem İçerisinde Sosyal Sigorta Uygulamaları. Ankara: Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı Dış İlişkiler ve Yurtdışı İşçi Hizmetleri Genel Müdürlüğü Uzmanlık Tezi.
Kozak, İ. (1985). Bir Sosyal Siyaset Müessesi Olarak Vakıf. Ankara: Akabe Yayınları.
Kuruca, M. (2004). Tüm Yönleriyle Emeklilik. Akara: Yaklaşım Yayıncılık.
Okur , A., Güzel, A., & Caniklioğlu, N. (2012). Sosyal Güvenlik Hukuku (14 b.). İstanbul: Beta Yayınları.
Özkal Sayan, İ. (2005). Türkiye’de Kamu Personel Sisteminin Gelişimi. Ankara : Ankara Üniversitesi SBE.
Parlak, B. (2011). Kamu Yönetimi Sözlüğü,. Bursa: MKM Yayıncılık.
Polatlıoğlu, A. (2003). Kamu Yönetimi: Genel İlkeler ve Türkiye Uygulaması. Ankara: ODTÜ Yayıncılık.
Retirement Planner: Full Retirement Age. (2017, 01 2017). https://www.ssa.gov/planners/retire/retirechart.html: https://www.ssa.gov/planners/retire/retirechart.html adresinden alındı
Social Security Administration Publication . (1997, July). Social Security Administration Office of Research, Evaluation and Statistics (Cilt Publication No. 13-11758,). Social Security Programs in the United States, Social Security Administration Office of Research, Evaluation and Statistics SSA Publication No. 13-11758, July 1997, (https://www.ssa.gov/policy/docs/progdesc/sspus/sspus.pdf, (E.T: 17.01.2017).: Social Security Administration Office of Research. 01 17, 2017 tarihinde https://www.ssa.gov/policy/docs/progdesc/sspus/sspus.pdf adresinden alındı
Sosyal Güvenlik Kurumu. (2012). Avrupa Birliği'nde Sosyal Güvenlik (46 b.). (S. G. Kurumu, Dü.) Ankara: Sosyal Güvenlik Kurumu Yayınları. doi:978-975-455-175-4
Sürgit, K. (1972). Türkiye’de İdari Reform, . Ankara: TODAİE,.
Şakar, M. (2009). Sosyal Sigortalar Uygulaması. İstanbul: Beta Basım-Yayım.
T.C Başbakanlık. (2005). Kamu Yönetiminde Yeniden Yapılanma: Sosyal Güvenlik Reformu: Sorunlar ve Çözümler. Ankara.
TODAİE. (1972). İdari Reform Danışma Kurulu Raporu: İdarenin Yeniden Düzenlenmesi, İlkeler, Öneriler. Ankara: Sevinç Matbaası.
Tuna, O., & Yalçıntaş, N. (1985). Sosyal Siyaset. İstanbul: Filiz Yayınevi.
Tuncay, A., & Ekmekçi , Ö. (2012). Sosyal Güvenlik Hukuku Dersleri (15 b.). İstanbul, : Beta Yyaınları.
Tuncay, A., & Ekmekçi, Ö. (2012). Sosyal Güvenlik Hukuku Dersleri. İstanbul: Beta Yayınevi.
Tuncomağ, K. (1987). Sosyal Güvenlik Kavramı ve Sosyal Sigortalar (3 b.). İstanbul: Beta Yayınları.
www.cleiss.fr (Dü.). (2017, 02 24). The French social security system. 02 24, 2017 tarihinde www.cleiss.fr: http://www.cleiss.fr/docs/regimes/regime_france/an_index.html adresinden alındıwww.tdk.gov.tr. (2019). 06 15, 2019 tarihinde Türk Dil Kurumu: http://www.tdk.gov.tr adresinden alındı
Yazar, M. (2009). Sosyal Sigortalarlar Uygulaması. İstanbul: BETA Basım-Yayım.
Yazgan, T. (1992). İktisatçılar için Sosyal Güvenlik Ders Notları (2 b.). İstanbul: Türk Dünyası Araştırmaları Vakfı1992.