Dünyanın merkezinde bulunan insan, sosyal bilimlerin de ana unsurunu oluşturur. Antropoloji ve Arkeoloji alanından edebiyat, tarih, psikoloji, felsefe ve sosyolojiye kadar uzanan geniş alanda, insan çalışmaların merkezinde yer alır. Edebiyat ise alanlararası bir konuma sahiptir ve diğer tüm sosyal bilimlere katkı sağlar ve onların bulgularından yararlanır. Merkezine insanın tüm yönlerini alan edebiyat, özellikle roman öznelinde, insan-toplum ve insan-insan ilişkisini irdelemeye / betimlemeye koyulur. Farklı edebi akımlarda insanın işlenme şekli değişiklik gösterse de, genel anlamda kişiliğin belirli tarzlarda kurgulanmasına tanık oluruz. Edebi metinlerde, Aristoteles'den başlayarak kişilik kurgusu çok önemli bir tartışma olagelmiştir. Çalışmamızda, kişilik kurgusu üzerine yapılan tartışmalar kuramsal açıdan karşılaştırılacaktır

Human, who is in the center of the world, is also the main constituent of social sciences as a multi-dimensional being. Literature is an inter-disciplinary field; it makes contributions to social sciences and uses their findings. Literature bases its essence upon human life with all its aspects. Although humans are handled variously in literary movements, there are general / common styles by which caharacter development is constructed in novels. Character development has been a very important topic since Aristotle. In this study, an attempt has been made in order to analyze / discuss comparatively the theories of character development